کنسرت-نمایش›سی (همایون شجریان، سهراب پورناظری)

اجرای این کنسرت نمایش در فضای کاخ سعدآباد بسیار جذاب بود و تصویر ذهنی همراه با شنیدن روایت داستانی مطلوب و زیبایی رو برای تماشاگر به همراه آورد.
اجرای داستانی باستانی (البته نوعی روایت جدید از آن) در فضایی تاریخی برای من خیلی خوشایند بود. روایت جدید از این داستان برام جالب بود و خوب از آب در آمده بود. آقای پورناظری بینظیر بودند. مهره اصلی این کنسرت نمایش از نظر من که باعث شد بسیار لذت ببرم، آقای پورناظری و بازی بسیار پخته و مناسب آقای پاکدل و آقای ابر بود.
در مورد جایگاه ها هم برخلاف نظراتی که برخی دوستان گفته بودند و من زیاد امیدی به اینکه بتونم موفق به تماشای مناسب بازی ها بشم، نداشتم، اما هم صدا و هم نمایش به کمک بلندگوها و مانیتورها به خوبی قابل شنیدن و قابل رویت بود (البته شاید بدین دلیل که در سر ردیف ها بودیم، شاید در اواسط ردیف ها کمی مشکل تر بوده باشه) در کل برای من خیلی رضایت بخش بود و بسیار شب خوبی رو برای من رقم زد.

زنگ تفریح یا "تلاش در جهت بازسازی هویت ملی"
فضای دلنشین کاخ سعدآباد میزبان کنسرت نمایش سی بود تلفیق هایی از این دست که این روزها بسیار می شنویم و می بینیم تلاشی که سعی می شود انسان امروزی را به هویت دیرین خود رجوع دهد و برای لحظاتی هرچند کوتاه تلنگری بر ذهن و اعتقاداتی بزند که گذر زمان غبار نسیان بر آن پاشیده است. در این نمایش تصاویر چشم گیر ویدیو مپینگ و صدای ملکوتی همایون شجریان شروع خوبی را به بیننده نوید می دهد. شروعی که با بازی زیبای صابر ابر که به حق می توان گفت اثرگذارترین و پررنگ ترین فرد نمایشی این اتفاق است شور دیدن را دو چندان می سازد اما شور این اتفاق پس از ختم اولین منولوگ صابر ابر و ورود رادان با بازی سرد و بی روح خود در نقش زال فروکش می کند این روند با سایر بازیگرانی که هیچ یک اندازه تصورات ما از نقش های زال و رستم و اسفندیار و سهراب نسیتند پیاپی رو به جلو می تازد. زبان هیجانی آن ها فقط در فریاد زدن خلاصه شده است. حرکات خشک و غیر هماهنگ و گاه زاید در طول نمایش خستگی را دوچندان می کند دیالوگ های ساده با بازی سطحی بازیگران که نه تنها درخور و معرف شخصیت های شاهنامه ایران زمین نیست و هیچگونه خروش ایرانی بودن را در شریان های تنت نمی جوشاند بلکه پا را فراتر می گذارد و در قسمت هایی از نقل نادرست شاهنامه مخاطب را به انحراف می کشاند (نجات ایران از دست گشتاسب، شکست رستم از اسفندیار در مواجهه اولیه، تصمیم سهراب در به بندکشیدن رستم، چگونگی ابراز عشق زال به رودابه و فرایند رسیدن به او و معلق بودن زال آن هم در مدت زمان طولانی از گیسوان رودابه که در دیالوگهای بعدی ریسمان عنوان می شود، وجود پری و گفتارش با زال) به هر روی به نظر می رسد تمامی تلاش کارگردان ایجاد پیوستگی بین شرایط روز جامعه با نیاکان ماست، زنده کردن ارزش ها و آرمانهایی که امروزه یا مفقود شده و یا در حال فراموشی است. پرسشی که رودابه در گفتمان خود با زال در مقابل تماشاچی خود می گذارد: آیا رستم باید اسفندیار را بکشد که در آن مرگ تهمتن و جوانمردی است یا رستم به کشتن سهراب برسد که رواج فرزند کشی است، یا آیا می بایست اسفندیار به کشتن رستم اقدام کند که رویای آزادی نسل آینده را در نطفه خفه می کند یا کشتن رستم توسط سهراب که رواج پدر کشی به نسل بعد است، تمامی اندیشه های کارگردان و نویسنده نمایش را ... دیدن ادامه ›› آشکار می سازد. در نهایت اگرچه کارگردان نمایش نتوانسته لحظات حماسی و هیجانی را در دل تماشاگران بنشاند اما تلاش ایشان و تیم اجرایی در نگاه به شاهنامه قابل ستودن است. امیدواریم عامل های مزاحم محیطی (صدا و حرکات هلی شات فیلمبرداری، حرکات کرین های فیلمبرداری، رفت و آمد مردم، خاموش و روشن شدن پروژکتورها، صندلیهای نامناسب، دید نامناسب ناشی از چیدمان صندلیها در یک سطح بدون رعایت شیب) در حین اجرا نیز که نمی توان از آن براحتی گذشت، در اجراهای آینده حذف و به حقوق تماشاگر احترام گذاشته شود.