محمدامین نبی‌اللهی کارگردان «سمفونی جانوران» از کمدی سیاه قدرت دیکتاتوری فرم و اینکه تئاتر نیازمند قصه است می‌گوید.

«سمفونی جانوران» از همان لحظه اول، تماشاگر را به جهانی می‌برد که در آن مرز میان انسان، حیوان و قدرت به‌هم ریخته است. شهری خیالی که تصمیم‌های مدیریتی‌اش بیشتر درگیر نمایش، شعار و اولویت‌های وارونه است تا رفاه مردم. این جهان گروتسک و نامتعین، زمینه‌ای فراهم می‌کند برای داستانی که هم می‌خنداند و هم تلخی آن آرام‌آرام خود را نشان می‌دهد.
نمایش «سمفونی جانوران» به نویسندگی و کارگردانی محمدامین نبی‌اللهی، با زبانی طنز و گزنده، پارادوکس‌های مدیریتی و روابط میان حاکمان و مردم را در شهری بی‌زمان و بی‌مکان به تصویر می‌کشد. به بهانه اجرای این اثر، با نبی‌اللهی گفت‌وگو کردیم تا از لایه‌های پنهان نمایش، وضعیت سالن‌های خصوصی و دولتی، بحران قصه‌گویی در تئاتر مدرن و حتی حکایت عجیب «مدرسه اژدهاکُشی» بشنویم.

 
 شهری که مسئولانش «دوستدار حیوانات» می‌شوند
گفت‌وگو را با هسته مرکزی و ایده اولیه شکل‌گیری «سمفونی جانوران» آغاز می‌کنیم. نبی‌اللهی با اشاره به اینکه متن این اثر پیشنهادی از سوی امیرمحمد شعبانی بوده است داستان را روایتی گروتسک از وضعیتی مدیریتی توصیف می‌کند. او درباره خط داستانی اثر می‌گوید: «داستان در شهری می‌گذرد که مسئولان آن، به جای تمرکز بر رفاه و وضعیت معیشتی مردم، دغدغه‌ای عجیب و نمایشی پیدا کرده‌اند. آنها می‌خواهند جشنی بزرگ برگزار کنند تا شهرشان را به عنوان «اولین شهر دوستدار حیوانات» معرفی کنند. در واقع، در حالی که مردم در وضعیت نابسامانی به سر می‌برند و رها شده‌اند، اولویت حاکمان شهر، برندسازی با شعارهای حیوان‌دوستی است.»

اما این تمام ماجرا نیست. کارگردان نمایش توضیح می‌دهد که در میانه این تضاد منافع، شخصیتی معترض ظهور می‌کند که سعی دارد با  «انتریک» کردن و تحریک مردم، آنها را علیه مسئولان بشوراند. استدلال این فرد معترض جالب است چرا که معتقد است مسئولان شهر، خودشان تبدیل به حیوان شده‌اند: «در این گیرودار، پای یک دامپزشک معروف به نام دکتر تئو به ماجرا باز می‌شود. مسئولان شهر که با اتهام حیوان بودن از سوی مردم مواجه شده‌اند، سراغ این دامپزشک می‌روند تا او با اعتبار علمی‌اش گواهی دهد که آنها حیوان نیستند و انسان‌هایی سالم‌اند. همین موقعیت ابزورد، بستری را برای شکل‌گیری درام و کمدی فراهم می‌کند.»
 
 یک کهن‌الگوی ازلی و ابدی
وقتی از نبی‌اللهی می‌پرسیم آیا شباهت‌های این داستان با زندگی روزمره و مناسبات اجتماعی در ایران، دلیل اصلی انتخاب این متن بوده است، تاکید می‌کند که نگاهش فراتر از جغرافیاست. او با اشاره به اینکه بازخوردها و کامنت‌های بسیاری درباره شباهت فضای نمایش با زیست ایرانی دریافت کرده، توضیح می‌دهد: «بله، شباهت‌ها غیرقابل انکار است، اما ما یک وضعیت کلی از رابطه مردم و حاکمان را در طول تاریخ مد نظر داشتیم.این یک وضعیت «فرا زمان» و «فرا مکان» است. اگر همین نمایش را در سوئد، آمریکا یا ترکیه هم اجرا کنید، مخاطب باز هم با آن همذات‌پنداری می‌کند.»
به باور این کارگردان، متن امیرمحمد شعبانی دست روی یک «کهن‌الگو» گذاشته است که از ابتدای تاریخ تمدن تا امروز و احتمالا در آینده، تکرار می‌شود: «همواره در طول تاریخ پیش می‌آید که حاکمان فراموش می‌کنند کار اصلی‌شان چیست و اولویت‌ها جابه‌جا می‌شود. مهمترین دلیلی که سراغ این متن رفتم، همین خصلت تکرارشوندگی تاریخ بود. نمایش مدام به ما یادآوری می‌کند که تاریخ تکرار می‌شود و ما در چرخه‌ای از رفتارهای مشابه گرفتاریم.»

 
 تغییر وضعیت، نه تغییر ماهیت
یکی از پرسش‌های مهم هر اثر هنری، پیامی است که مخاطب با خود از سالن بیرون می‌برد. نبی‌اللهی در پاسخ، به لایه‌های روان‌شناختی و جامعه‌شناختی اثر اشاره می‌کند و با یادآوری حضور یک رومنس عاشقانه در دل فضای سیاسی نمایش، می‌گوید: «نکته اینجاست که آدم‌ها عوض نمی‌شوند؛ فقط از وضعیتی به وضعیت دیگر منتقل می‌شوند. ذات هر فرد ثابت می‌ماند؛ ممکن است شکل و موقعیت تغییر کند، اما ماهیت همان است. آنچه بد بوده، خوب نمی‌شود و آنچه خوب بوده، خوب می‌ماند.»

 
 تابلوهای نقاشی که جان می‌گیرند
در بخش دیگری از گفت‌وگو، به فرم اجرایی و زیبایی‌شناسی اثر می‌رسیم. نبی‌اللهی تاکید ویژه‌ای بر «چشم‌نواز بودن» صحنه دارد و معتقد است تئاتر باید از نظر بصری غنی باشد. او درباره سبک اجرایی نمایش توضیح می‌دهد: «هماهنگی بدن، صدا و حرکت برای من اهمیت زیادی داشت و میزانسن‌ها بر اساس فرم‌هایی شکل گرفتند که یادآور تابلوهای نقاشی کلاسیک و آثار شاخص تاریخ هنرند. بازیگران در این فرم‌ها دیالوگ می‌گویند و با هر تغییر وضعیت، تابلوی تازه‌ای ساخته می‌شود.» این شیوه اجرایی که ترکیبی از پرفورمنس، فیزیکال‌تئاتر و درام کلاسیک است، به گفته این کارگردان حاصل بداهه‌پردازی در تمرین‌ها نبوده و از پیش و پیش از آغاز تمرینات طراحی شده است. 

 
 خنده تلخ من از گریه غم‌انگیزتر است
بحث درباره ژانر نمایش، ما را به موضوع چالش‌برانگیز «کمدی در عصر اندوه» می‌رساند. این کارگردان تاکید می‌کند که اگرچه نمایش رگه‌هایی از طنز دارد، اما هدفش «خنداندن» به معنای متعارف آن نیست: «به بازیگرانم تاکید کردم که قرار نیست کسی قهقهه بزند. ما می‌خواهیم مخاطب حالی متفاوت‌تر از حالِ تراژیک را تجربه کند. وضعیت خنده‌داری که ما نشان می‌دهیم، وضعیتی گروتسک و دردناک است. مثلا جایی که دکتر تئو به مسئولان می‌گوید «مهم نیست شما واقعا حیوان نیستید، مهم این است که مردم فکر می‌کنند شما حیوانید»، این یک طنز سیاه است.»

او معتقد است کمدی، بسیار سخت‌تر و پیچیده‌تر از تراژدی است و ظرفیت بیشتری برای بیان مفاهیم فلسفی دارد: «در کمدی می‌توان لایه‌های معنایی عمیق‌تری کاشت، اما در تراژدی شما صرفا احساسات تماشاگر را نشانه می‌گیرید تا گریه کند یا بترسد. من نمی‌خواستم تماشاگر را در سالن هم بترسانم یا بگریانم. جامعه ما امروز وقتی برای خرید به خیابان می‌رود تراژدی می‌بیند، اخبار را باز می‌کند تراژدی می‌بیند. ظرفیت روانی جامعه برای غم پر شده است. اینجا در سالن تئاتر، باید از زاویه‌ای دیگر و با زبانی دیگر حرف زد.»

 
 اقتصاد تئاتر؛ بیزنس یا فرهنگ؟
بخش مهمی از گفت‌وگوی ما به آسیب‌شناسی وضعیت تئاتر در ایران، به‌ویژه دوگانه «سالن‌های خصوصی» و «سالن‌های دولتی» اختصاص یافت. نبی‌اللهی نگاهی واقع‌گرایانه به این ماجرا دارد و سالن‌های خصوصی را شمشیری دو لبه می‌داند؛ از یک سو پتانسیل خوبی به تئاتر تزریق کرده‌اند و با هنرمندان تعامل دارند و از سوی دیگر، جبرِ اقتصادی آنها را به سمت «بیزنس» سوق داده است.
این کارگردان تئاتر می‌گوید: «سالن خصوصی هرچقدر هم که دغدغه فرهنگی داشته باشد، هزینه‌هایی دارد که باید تامین شود. بنابراین، گروه نمایشی مجبور است «بفروشد». همین اجبار برای فروش باعث شده بسیاری از کارها به سمت طنزهای سخیف، شوخی‌های جنسی و سطحی و نوعی «تئاتر آزاد» بروند تا فقط بتوانند پول اجاره سالن را دربیاورند. انگار چاره‌ای نیست و فرهنگ قربانی اقتصاد می‌شود.»

 
 سالن‌های دولتی؛ روابط به جای ضوابط
نقد نبی‌اللهی به سالن‌های دولتی تندتر است چرا که باور دارد این فضاها اغلب در انحصار گروهی خاص قرار دارند و دسترسی به آنها برای بدنه تئاتر دشوار است: «سالن‌های دولتی ماشاءالله می‌رسد به دست عزیزانی که با رابطه سالن می‌گیرند، بودجه دولتی می‌گیرند و برایشان مهم نیست که کلا پنج نفر مخاطب داشته باشند. اگر شما بخواهید به عنوان یک گروه مستقل سالن دولتی بگیرید، می‌گویند برو دو سال دیگر بیا! دو سال دیگر کی مرده و کی زنده؟ نتیجه این می‌شود که در سالن‌های دولتی اغلب شاهد اجراهایی هستیم که مخاطب ندارند و بودجه بیت‌المال را مصرف می‌کنند.»

 
حکایت «مدرسه اژدهاکُشی» و توهم حرفه‌ای‌گری
وقتی از نبی‌اللهی می‌پرسیم که آیا تئاتر امروز ایران را «حرفه‌ای» می‌داند به نکته ظریفی اشاره می‌کند: «اگر «حرفه‌ای» بودن را به معنای امرار معاش از تئاتر بدانیم، بله، تئاتر ایران نسبت به گذشته حرفه‌ای‌تر شده است، اما این حرفه‌ای بودن زیرساخت درستی ندارد.»  او در ادامه وضعیت فعلی آموزش و اشتغال در تئاتر را به حکایت مشهور «مدرسه اژدهاکُشی» تشبیه می‌کند:
«داستان تئاتر ما شبیه آن شخصی است که مدرسه‌ای برای آموزش «اژدهاکُشی» تاسیس کرد. ۲۰ نفر فارغ‌التحصیل شدند و بیرون آمدند، اما دیدند هیچ اژدهایی وجود ندارد که بکشند! پس چه کردند؟

هر کدامشان رفتند و یک کلاس اژدهاکُشی دیگر راه انداختند تا بتوانند زندگی‌شان را بگذرانند. در تئاتر ما هم خروجی دانشگاه‌ها و آموزشگاه‌ها بسیار زیاد است، اما بازار کار و اژدهایی (مخاطب و سالن کافی) وجود ندارد. پس همه شروع می‌کنند به ورک‌شاپ برگزار کردن و آموزش دادن به نسل بعدی، بدون اینکه خودشان تجربه عمیقی از بازار واقعی داشته باشند.»
او همچنین از ورود افراد بدون تخصص که صرفا با پول وارد عرصه تهیه‌کنندگی یا کارگردانی می‌شوند گلایه می‌کند و می‌گوید: «مرکز هنرهای نمایشی نباید فقط ممیزی سیاسی و اخلاقی داشته باشد؛ باید «کیفیت فنی» را هم ارزیابی کند. الان کارهایی مجوز می‌گیرند که از نظر فنی زیر خط فقر هستند. درست مثل موسیقی که هر کسی با یک کارت صدا فکر می‌کند خواننده شده، در تئاتر هم پول جایگزین سواد و تجربه شده است.»

 
 مرگ قصه و دیکتاتوری فرم‌های بی‌معنی
در پایان گفت‌وگو، امین نبی‌اللهی به یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های نمایش «سمفونی جانوران» اشاره می‌کند که به زعم او، حلقه مفقوده تئاتر امروز است: «قصه‌گویی».
این کارگردان با انتقاد از رواج تئاترهای فرم‌گرا، اکسپرسیو و بی‌معنی می‌گوید: «متاسفانه بخش بزرگی از تئاترهای امروز ما به سمت فضاسازی‌های عجیب، نورپردازی‌های اغراق‌آمیز و دیالوگ‌های نامفهوم رفته‌اند. تماشاگر از سالن بیرون می‌آید و باید دنبال کارگردان بگردد تا بپرسد «منظورت چی بود؟» و کارگردان هم با ژستی روشنفکرانه توضیحات عجیب‌تری می‌دهد. مخاطب هم برای اینکه کم نیاورد، وانمود می‌کند که فهمیده است.»
نبی‌اللهی توضیح می‌دهد که روایتِ یک قصه منسجم در یک ساعت، کار بسیار دشواری است و بسیاری از تئاتری‌ها چون بلد نیستند قصه بگویند، به سمت فرم‌های انتزاعی فرار می‌کنند: «افتخار ما این است که «سمفونی جانوران» قصه دارد. ما در کنار فرم و میزانسن‌های دقیق و موسیقی، روایتی داریم که آغاز و پایان دارد. مخاطب ما گیج از سالن بیرون نمی‌رود؛ او قصه‌ای عجیب را می‌بیند که پایانش را نمی‌تواند حدس بزند، اما در نهایت می‌فهمد که چه شد. ما به شعور مخاطب احترام گذاشته‌ایم و نخواستیم پشت فرم‌های پیچیده پنهان شویم.»

منبع: هفت صبح

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا،نمایش «قانون گروتو» به کارگردانی تقی علی‌آبادی، که این روزها دور دوم اجرای خود را در بوتیک تئاتر ایران جنب پردیس تئاتر و موسیقی شهرزاد آغاز کرده، تلاشی است برای مواجهه مخاطب با آینده‌ای که در آن مرز میان انسان و ربات، ایمان و بقا، و اختیار و برنامه‌ریزی دیجیتال به چالش کشیده می‌شود؛ نمایشی اندیشه‌محور که با اتکا به مفهومی به‌ظاهر ساده اما دهشتناک، تماشاگر را به تأملی عمیق درباره سرنوشت انسان معاصر فرامی‌خواند.

تقی علی‌آبادی درباره شکل‌گیری ایده اولیه نمایش به خبرنگار خبرگزاری آنا می‌گوید:ایده اولیه این کار توسط افسون شکاری طراحی شد و به من ارائه شد. نو بودن طرح و ایده باعث شد از همان ابتدا احساس کنم با اثری مواجه هستم که می‌تواند در حیطه هوش مصنوعی و آینده، حرف تازه‌ای برای گفتن داشته باشد.

وی در توضیح مفهوم «قانون گروتو» تأکید می‌کند:قانون گروتو در نگاه اول ساده به نظر می‌رسد، اما در عمق خود عملی بسیار وحشتناک و دهشتناک است. گروتو ریشه در واژه‌ی لاتین گروتسک دارد؛ یعنی انجام دادن یک عمل هولناک در قالبی ساده و حتی کمدی

علی‌آبادی با بیان اینکه این نمایش بیش از هر چیز به تنهایی انسان می‌پردازد، افزود: در این جهان، انسان در نهایت تنهایی قرار دارد؛ جایی که هیچ‌کس جز امید به زندگی و خداوند قادر به نجات او نیست.

وی با اشاره به نسبت نمایش با انسان معاصر می‌افزاید:روند زندگی انسان امروز مانند نموداری است که او را ناخواسته به سمت آینده هل می‌دهد. این نمایشنامه تلنگری است برای فکر کردن به آینده، به‌ویژه در ارتباط با هوش مصنوعی.

کارگردان «قانون گروتو» درباره ساختار اجرایی اثر توضیح داد:برای من مهم بود که تمام عناصر در راستای هم حرکت کنند تا اثری تمیز و دارای مفهوم خلق شود. به همین دلیل سعی کردم از متن، میزانسن، طراحی صحنه و بازیگری به‌صورت یکپارچه استفاده کنم تا جانِ مطلب ادا شود.

وی طراحی میزانسن را یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های اجرا دانست و گفت:این متن به شکلی نبود که با چند میزانسن محدود اجرا شود. هر لحظه نیاز به طراحی خاص خودش داشت. بعد از فکر کردن‌های بسیار، به میزانسن‌های خطی بر پایه صفر و یک رسیدم؛ همان چیزی که اساس زبان برنامه‌نویسی کامپیوتر است و می‌توانست در تمام صحنه جاری باشد. طراحی صحنه هم بر همین اساس و به‌صورت مینیمال انجام شد.

علی‌آبادی درباره بازیگران نمایش نیز گفت:بزرگ‌ترین چالش بازیگران، اجرای میزانسن‌های پی‌درپی و مداوم بود. هر لحظه از نمایش، حرکت و تحلیل خاص خودش را می‌طلبید؛ به‌ویژه در درک انسان‌هایی که در آینده زندگی می‌کنند.

وی با اشاره به فضای زمانی اثر توضیح داد:اگرچه نمایش در سال ۱۶۰۲ روایت می‌شود، اما سعی شده مخاطب با واقعیت روبه‌رو شود. طبیعتاً در کنار این واقعیت، تخیل و فضای ذهنی هم حضور دارد.

وی افزود: قانون گروتو یک نمایش صرفاً روایی نیست:این اثر یک نمایش اندیشه‌محور است. نمایشنامه حرف مهمی برای گفتن دارد و از این جهت می‌توان آن را اثری آوانگارد دانست که نگاه نو دارد و ساختارشکنی می‌کند.

وی درباره دغدغه اصلی نمایش گفت: اینکه آینده انسان چگونه خواهد شد و انسان تا چه حد درباره خودش فکر می‌کند، سؤال محوری این نمایش است.

علی‌آبادی در پایان تأکید کرد: تلاش من این بوده که با نگاهی نو و متناسب با دغدغه‌های روز دنیا، یعنی هوش مصنوعی و ربات‌ها، نمایشی تولید کنیم. رابطه انسان و ربات امروز به یک بحث جهانی تبدیل شده و این پرسش که سرنوشت انسان‌ها به کجا می‌رسد، حتی برای خود من هم وسوسه‌برانگیز است. تئاترهای خاص مخاطب خاص خودشان را دارند و زمان می‌برد تا دیده شوند، اما «قانون گروتو» نگاهی فراتر دارد؛ نگاهی که کلیت انسان را در بر می‌گیرد و لازم است افراد بیشتری آن را ببینند و درباره‌اش فکر کنند. در نهایت این سؤال باقی می‌ماند: آیا ربات‌ها انسان شده‌اند یا انسان‌ها ربات؟
منبع: خبرگزاری آنا

به گزارش خبرگزاری مهر؛ به نقل از روابط عمومی نمایش، «دکلره» به نویسندگی و کارگردانی مهدی کوشکی و تهیه‌کنندگی مصطفا کوشکی، از ۱۰ دی‌ با اجرایی متفاوت در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه می‌رود.

در توضیح این نمایش آمده است: «دکلره» نمایشی در ژانر تئاتر مستند اجتماعی است که با ساختاری متفاوت، روایت یک خانواده را در فضایی شبیه به بازجویی به تصویر می‌کشد؛ جایی که پدر، دختر و همسر در کنار مقتول، لایه‌های پنهان یک اتفاق تکان‌دهنده را بازگو می‌کنند. این اثر با نگاهی موشکافانه و واقع‌گرا، مرز میان حقیقت، اعتراف و روایت را به چالش می‌کشد و تماشاگر را با پرسش‌های عمیق انسانی روبه‌رو می‌سازد.

این نمایش محصول تئاتر مستقل تهران است.«دکلره» پیش از این در کانادا و در شهرهایی مانند تورنتو و مونترال روی صحنه رفته است. این اجرا با بازی بازیگرانی چون مهناز افشار، سحر دولتشاهی، لیلی رشیدی و نوید محمدزاده همراه بوده است.

به گزارش ایران تئاتر; به نقل از روابط عمومی سالن، نمایش‌های «پابرهنه، لخت، با قلبی در مشت» به کارگردانی علیرضا کوشک جلالی، «قانون گروتو» به کارگردانی تقی علی‌آبادی، «سیزده گفتگو در مورد یک اتفاق» به کارگردانی جمشید حصاری، «شیناگاوا» به کارگردانی محمد نیما مظاهری، «مکرالارض» به کارگردانی مصطفی لطیفی خواه، «فقط رئیس جمهور متوجه نشود» به کارگردانی آرمان محمدی، «ایستگاه آخر» به کارگردانی فرحان فریضه و «رد پای خوشبختی» به کارگردانی محمد عبدی جمالی زمستان امسال در بوتیک هنر ایران روی صحنه می‌روند.

نمایش «پابرهنه، لخت با قلبی در مشت» به نویسندگی و کارگردانی علیرضا کوشک جلالی است. این نمایشنامه که برنده جایزه نمایشنامه‌نویسی مردمی آلمان شده است مونولوگی گروتسک با روایتی از زندگی کارگری ترک در آلمان است که قربانی آتش‌سوزی‌ای می‌شود که جوانان نژادپرست مسبب آن بوده‌اند. در این نمایش سعید کریمی به ایفای نقش پرداخته است.

نمایش «قانون گروتو» به نویسندگی و تهیه‌کنندگی افسون شکاری و کارگردانی تقی علی‌آبادی روایتی از دنیای آیندگان و وجود ربات‌ها است و ترکیبی از بازیگران و گروه حرکت را شامل می‌شود.

نمایش «سیزده گفتگو» به نویسندگی آرمان طیران و کارگردانی جمشید حصاری نمایشی رئال است که در خلاصه داستان آمده: مردی خود خواسته تنهایی را انتخاب می‌کند.

نمایش «شیناگاوا» به نویسندگی و کارگردانی محمد نیما مظاهری با نگاهی به آثار هاروکی موراکامی است.

نمایش «مکرالارض» به نویسندگی مشترک مهدی بختیاری و مصطفی لطیفی خواه با دراماتورژی ایمان خداترس و به کارگردانی مصطفی لطیفی خواه اجرای خود را از اواخر آذر در بوتیک هنر ایران شروع کرده و تا اواخر دی ادامه دارد. در خلاصه این نمایش کمدی سیاه آمده است: مرگ پایان یک زندگی نیست بلکه راهی است که ترس را به آرامشی جاودانه تبدیل می‌کند.

نمایش «فقط رئیس جمهور متوجه نشود» به نویسندگی امیرعلی نوری و کارگردانی آرمان محمدی با تهیه‌کنندگی سجاد ناظر حضرتی است که درباره اتفاقاتی غیرمنتظره در کاخ سفید و تلاش کارمندان برای پنهان کردن آن است.

نمایش «ایستگاه آخر» در سبک رئالیسم جادویی و کمدی به نویسندگی سپیده ایمانی و کارگردانی فرحان فریضه است. در خلاصه داستان این نمایش آمده است: خودکشی همیشه رها کردن جسم نیست گاهی روح پیش از جسم می‌میرد.

نمایش «رد پای خوشبختی» به نویسندگی و کارگردانی محمد عبدی جمالی در فضایی سایکودرام می‌گذرد. در خلاصه داستان این نمایش آمده است: جایی که هنر، درمان است و رقص، زبانِ رهایی.

همچنین نمایش «جزیره آزاد» به نویسندگی و کارگردانی محمدرضا عطایی‌فر با استقبال مخاطبان در ماه دی نیز تمدید شد.

به گزارش روابط عمومی پروژه، نمایش «بعد از یک نمایش» به نویسندگی علی خودسیانی و کارگردانی مریم یوسف، از ۴ دی‌ماه ۱۴۰۴ هر شب ساعت ۱۹:۱۵ در کارگاه نمایش مجموعه تئاترشهر روی صحنه خواهد رفت.

در این اثر نمایشی، شیما خوش‌اقبال به‌عنوان بازیگر حضور دارد.

این اثر نمایشی پیرامون آرزوها، حسرت‌ها و حدیث نفس یک عاشق بازیگری است.

مشاور کارگردان: حامد عقیلی، مجری طرح: گروه معماری ره‌آورد، طراحی و ساخت ماسک: یاشا وکیلی، طراح صحنه: صادق صدیق، طراح نور: مجید سیادت، سرپرست گروه کارگردانی: فرناز عقیلی، دستیار اول کارگردان: آیلی ابراهیمی، دستیار دوم کارگردان: محمدرضا لطیفی، منشی صحنه: ملیکا راه‌رخشان، مدیر هماهنگی و صحنه: امیرحسین اعتماد، گرافیست: یاشا وکیلی، عکاس: یاشا وکیلی و پرویز گوهری‌راد، مشاور رسانه‌ای و روابط عمومی: علی کیهانی (راوی‌مدیا) دیگر عوامل این پروژه نمایشی هستند.

علاقه‌مندان برای تهیه بلیت این نمایش می‌توانند به سایت تیوال و گیشه تئاتر مراجعه کنند.

نمایش "سمفونی جانوران" به کارگردانی محمدامین نبی‌الهی و تهیه‌کنندگی نیلوفر خراسانی، ترکیبی از حرکات فرم چشم‌نواز، موسیقی زنده و متنی پرکشش است که هم سرگرم‌کننده است و هم تفکر برانگیز.

بازیگران: ارسیا صنعتی، نیلوفر خراسانی، منوچهر رمضانی، حمید رحمتی، هانیه بهرامی، امیرمهدی شبیری، بهراد رضا‌زاده، سارا توسلی و محمدامین نبی‌الهی

چرا نباید این نمایش را از دست داد؟

- داستان جذاب و پرانرژی

- موسیقی و حرکات فرم که چشم و گوش را مسحور می‌کند

- شادی همراه با اندیشه؛ وقت‌تان تلف نمی‌شود!

این نمایش، آذر و دی سال ۱۴۰۴، ساعت ۱۸:۳۰ در سالن هامون به روی صحنه می‌رود.

منبع: آیندگان

به گزارش روابط‌عمومی گروه، نمایش «سمفونی جانوران» بر اساس طرحی از امیرمحمد شبانی، به نویسندگی مشترک محمدامین نبی‌اللهی و نیلوفر خراسانی و کارگردانی محمدامین نبی‌اللهی،که از روز ۱۹ آذرماه در سالن تئاتر هامون اجراهای خود را آغاز کرده، تا تاریخ ۱۰ دی‌ماه ادامه خواهد داشت. تهیه‌کنندگی این نمایش را، نیلوفر خراسانی بر عهده دارد.

در خلاصه‌داستان این نمایش آمده:«ژوزف می‌خواد توی روز جشن به شهر حمله کنه، ولی …».

در این اجرا که ترکیبی از حرکات فرم چشم‌نواز، موسیقی زنده و متنی پرکشش است، فرم حرکات، موسیقی و داستان چندلایه نمایش، علاوه بر جنبه سرگرمی، مخاطب را با اثری تفکربرانگیز روبه‌رو می‌کند.

ارسیا صنعتی، نیلوفر خراسانی، منوچهر رمضانی، حمید رحمتی، هانیه بهرامی، امیرمهدی شبیری، بهراد رضا‌زاده، سارا توسلی و محمدامین نبی‌اللهی در این نمایش به ایفای نقش پرداخته‌اند.

سایر عوامل «سمفونی جانوران» عبارتند از: منوچهر رمضانی (مشاور کارگردان)، امیرمهدی شبیری (گروه کارگردانی)، سید علی بروهان (دستیار کارگردان)، امیرمهدی شبیری (طراح لباس)، فاطمه یوسفی (دوخت لباس)، بنیامین نادعلی (ساخت تیزر)، زینب هادیان (خواننده)، امیر اجلالی خانقاه (میکس و مستر)، حدیثا زمانی (ترانه‌سرا)، پگاه نبی‌اللهی (طراح پوستر)، علی حق‌گویان (ساخت دکور).

نمایش «سمفونی جانوران» هر روز غیر از شنبه‌ها، ساعت ۱۸:۳۰ در سالن تئاتر هامون روی صحنه می‌رود.

علاقه‌مندان به تماشای این نمایش می‌توانند برای رزرو و تهیه بلیت، به سایت تیوال مراجعه نمایید.
منبع: پایگاه خبری، فرهنگی هنردستان

نمایش «وار»به کارگردانی رضا مبارک امشب شنبه ۲۹  آذر با حضور رضا مردانی مدیرکل هنرهای نمایشی برگزار می‌شود.

مبارک این نمایش که به نویسندگی مهدی ملکی است  را با نگاهى آزاد به صلح در جهان  کارگردانی کرده  است. او این نمایش را ارجاعات اسطوره‌ای به روایت تروا میداند که در آن قربانی‌کردن و تقدیر لایه‌ای فلسفی و تراژیک، صلح و  خشونت روایت میشود.

«وار» فقط امشب در ساعت ۲۰:۱۵ و فردا شب با تخفیف %۳۰ روی صحنه می‌رود و علاقه‌مندان می‌توانند بلیت این نمایش را از طریق سایت تیوال تهیه کنند.

به گزارش روابط‌عمومی گروه، نمایش «افسانه پرِ طلایی» به نویسندگی «گرک پالمر» و کارگردانی علی شاه‌صفی، اجرای روز دوشنبه، اول دی‌ماه خود را به میزبانی از هنرمندان و اصحاب رسانه، شامل منتقدان، خبرنگاران و عکاسان عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون اختصاص داد.

علی بیگ‌محمدی، سپیده زینلی، سمیه بیگی، مهناز غمخوار و دانیال کمانکش، در این اثر نمایشی به ایفای نقش می‌پردازند.

سایر بازیگران و گروه حرکت در نمایش «افسانه پرِ طلایی»، عبارتند از: سهند تیزپاز، ابوالفضل خوراوندی، آناهیتا رضایی، فاطمه فراتی، عطرین عظیمی، امیرحسین کاشانی، هلیا لوءلوء و علی‌رضا یزدانبخش.

نمایش‌نامه «افسانه پرِ طلایی» را سیدحسین فدایی‌حسین ترجمه و علی شاه‌صفی آن را برای اجرا بازنویسی کرده است.

گفتنی‌ست این نمایش با تهیه‌کنندگی مهناز رضایی از شرکت خدمات مسافرتی ـ گردشگری سپیتا پارس سرخ برای مخاطبان نوجوان آماده شده است.

در خلاصه‌داستان این نمایش آمده:«سرزمین موکتم توسط جادوگران به طلسمی سخت دچار شده و آنا به کمک پرنده‌ای با پرهای طلایی، برگزیده شده که برای نجات سرزمینش مسیر سختی طی کند و طلسم را بشکند».

گروه تولید نمایش «افسانه پرِ طلایی»، احترام به خاک و میهن و پاسداشت جایگاه مادران را به عنوان پیام‌ اصلی نمایش مطرح کرده‌اند؛ مفاهیمی که تلاش شده از طریق فرم نمایشی و روایت ماجراجویانه، به شکلی ملموس برای نوجوانان قابل دریافت باشد.

نمایش «افسانه پرِ طلایی» به کارگردانی علی شاه‌صفی، هر شب ساعت ۱۹:۳۰ در تالار هنر میزبان علاقه‌مندان به هنرهای نمایشی خواهد بود.

برای کسب اطلاعات بیش‌تر، به صفحه تیوال این نمایش مراجعه کنید.

در این اجرا که با بهره‌گیری از چیدمان‌های صورت گرفته در آن به شکل تعاملی برگزار می‌‌شود، مخاطب آزاد است هر زمان و به هر میزان که تمایل داشت از این اجرای چهار ساعته که بدون وقفه نیز برگزار می‌شود دیدن کند!

در بخشی از مانیفست این اجرا که اولین اجرای لابی تماشاخانه‌ی ایران‌شهر نیز محسوب می‌شود، تاکید شده: «...از دریچه‌ی چشم معنی‌ساز خودت که به تهران نگاه کنی، گویی پشت نام این شهر یک "منهای" بزرگ قرار گرفته! چیزهایی که تهران را از آن پایتخت دوست داشتنی پر آمال و آرزو، گاهی تنها به گوشه‌هایی دنج و پرخاطره در ذهن و دل ما تبدیل کرده...».

بنابراین برای نحوه‌ی تعامل درست با اجرا از مخاطب تقاضا شده حتما قبل از تماشای این پرفورمنس دستورالعمل ورود به اجرا را به طور کامل و دقیق مطالعه کنند.

دیگر عوامل این اجرا عبارتند از :
مجری طرح و مدیر روابط‌عمومی: امیر پارساییان مهر، مشاور هماهنگی و دستیار کارگردان: رضا پیوس، طراح پوستر و بروشور: امیر رجبی، مدیر بین‌الملل: آرزو آزادپور، تنظیم صدا: آرش سلامیه، یاریگران: سینا صفری، رعنا رحمانی، محمدحسین ابراهیمی و بهروز محمودی، مدیر صحنه: منادا ناطقی، عکاسان: مائده زین الدینی، الهه فتاحی و آرزو آزادپور

اجرای دکور: عباس سرلک و فرهود فاریابی
لازم به ذکر است این پرفورمنس به عنوان مهمان در قالب هفتمین جشنواره تئاتر شهر اجرا رفته و دیدن این اجرا برای مخاطبان آزاد و رایگان است.

هیئت داوران بخش‌ «صحنه‌‌ای» هفتمین دوره جشنواره تئاتر «شهر» معرفی شدند.

به گزارش روابط عمومی جشنواره تئاتر «شهر»، هیئت داوران بخش‌ «صحنه‌‌ای»  هفتمین دوره این جشنواره معرفی شدند.

در بخش‌ «صحنه‌‌ای»، فرهاد مهندس‌پور، پانته‌آ پناهی‌ها و بهزاد آقاجمالی به‌عنوان اعضای هیئت داوران حضور دارند.

مدیریت بخش‌ «صحنه‌‌ای» این دوره از جشنواره بر عهده میلاد نیک‌آبادی است.

جشنواره تئاتر «شهر» که پس از وقفه‌ای هشت‌ساله دوباره برگزار می‌شود، امسال با شعار «تهران؛ بازخوانی یک هویت اصیل» تمرکز ویژه‌ای بر ابعاد فرهنگی، تاریخی و اجتماعی پایتخت خواهد داشت.

هفتمین دوره این جشنواره به دبیری امین اشرفی از ۲۸ آذرماه تا ۴ دی‌ماه ۱۴۰۴ در تهران برگزار خواهد شد.

نمایش "ناگهان پیت حلبی" نوشته امیرعلی نبویان با کارگردانی محمد ستوده، ساعت ۱۹.۳۰ روز جمعه ۲۸ آذر ماه جاری در تماشاخانه سنگلج اجرای خود را با برپایی مراسم شب چراغ آغاز می کند.

به گزارش روابط عمومی تماشاخانه سنگلج، این نمایش که در بخش لبخند بیست و نهمین جشنواره تئاتر استان تهران موفق به کسب جوایز طراحی صحنه، بازیگری مرد و کارگردانی شده روز جمعه ۲۸ آذر ماه اجرای خود را رسماً آغاز خواهد کرد.

فرهاد قائمیان بازیگر شناخته شده تئاتر و سینما مهمان ویژه مراسم شب چراغ این نمایش خواهد بود و شمع این اجرا را روشن می کند.

در نمایش "ناگهان پیت حلبی" بازیگرانی همچون جمشید صفری، شاهین علائی نژاد، محمد ستوده، محمد منصوری، رضا نورزاده، امید علیزاده، هدیه فدایی، مائده عباسی، یگانه راستی به ایفای نقش می پردازند.

دستیار کارگردان این نمایش آزالیا پرستش ، طراح صحنه امیر خراسانی، طراح لباس آزالیا پرستش، دستیار طراح لباس مریم نقدی، سرپرست گروه موسیقی و نوازنده ساز تار و خواننده شایان دهقانی ، نوازنده ساز تنبک و دف ویهان فاضلی، طراح نور میثم کحالی، طراح گریم سهیلا جوادی هستند.

عکاس زهرا اصغری، مجریان گریم محمد جواد معلمی، بهار نیری، نگین خسرویان از دیگر همکاران این نمایش کمدی هستند.

اجرای نمایش ناگهان پیت حلبی  همه روزه غیر از شنبه ها در ساعت ۲۰ برگزار می شود و علاقه‌مندان می توانند بلیت این نمایش را از طریق سایت تیوال تهیه کنند.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی جشنواره، اجراهای هفتمین جشنواره تئاتر «شهر» در بخش‌های «تئاتر صحنه‌ای»، «دیگرگونه‌های اجرایی» و «تئاتر کودک و نوجوان» از ۲۸ آذر تا ۳ دی در سالن‌ها و فضاهای نمایشی شهر تهران برگزار می‌شود.

در بخش تئاتر صحنه‌ای، آثار منتخب جشنواره در سالن‌های انتظامی خانه هنرمندان ایران و ناظرزاده کرمانی و سمندریان تماشاخانه ایران‌شهر روی صحنه می‌روند.

بخش دیگرگونه‌های اجرایی جشنواره با هدف گسترش تئاتر در فضاهای شهری، از ۲۸ آذر تا ۳ دی طبق جدول در نقاط مختلف تهران میزبان مخاطبان خواهد بود.

در بخش تئاتر کودک و نوجوان نیز نمایش‌ها در پردیس تئاتر تهران و مرکز تولید تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان اجرا می‌شوند.

علاقه‌مندان می‌توانند برای تهیه بلیت رایگان این جشنواره به سایت «تیوال» مراجعه کنند.

جدول بخش‌های مختلف هفتمین دوره جشنواره تئاتر «شهر» را در اینجا ببینید.

همچنین هیئت داوران بخش‌های «کودک» و «نوجوان» هفتمین دوره این جشنواره معرفی شدند.

در بخش «کودک» رضا بابک، سینا ییلاق‌بیگی و آناهیتا غنی‌زاده به‌عنوان اعضای هیئت داوران حضور دارند.

همچنین در بخش «نوجوان» رضا فیاضی، عباس جهانگیریان و فائزه فیض‌شیخ‌السلام آثار را را داوری خواهند کرد.

مدیریت بخش‌های «کودک» و «نوجوان» این دوره از جشنواره بر عهده ناصر آویژه است.

جشنواره تئاتر «شهر» که پس از وقفه‌ای هشت‌ساله دوباره برگزار می‌شود و امسال با شعار «تهران؛ بازخوانی یک هویت اصیل» تمرکز ویژه‌ای بر ابعاد فرهنگی، تاریخی و اجتماعی پایتخت دارد.

آئین افتتاحیه هفتمین جشنواره تئاتر «شهر» روز ۲۷ آذر و آئین اختتامیه آن روز ۴ دی با معرفی آثار و هنرمندان برگزیده در بخش‌های مختلف برگزار می‌شود.

هفتمین دوره این جشنواره به دبیری امین اشرفی آذر و دی در تهران برگزار می‌شود.

نمایش «در آخر بر روی خورشید هم برف نشست» با کارگردانی پوریا علی محمدی، از ۴دی‌ماه ساعت ۱۸ در تالار مولوی - سالن اصلی روی صحنه می‌رود.

در خلاصه داستان این نمایش آمده است؛ اینجا نوشته که آفتاب یک روز میاد و با نور زیادش همه جا رو گرم و روشن میکنه...

بازیگران نمایش «در آخر بر روی خورشید هم برف نشست» عبارتند از: پروانه ‌ذابح، اهورا ‌بهرامی، آرتمیس ‌نظری، آیدا ‌جلالیان و پوریا ‌علی ‌محمدی هستند و صداپیشگی این نمایش به عهده امیرحسین جلالیان میباشد.

دیگر عواملی که در نمایش «در آخر بر روی خورشید هم برف نشست» پوریا ‌علی ‌محمدی را همراهی می‌کنند، عبارتند از: مشاور پروژه: شاهین صادقیان، مشاور تبلیغات: امیر قالیچی، مشاور نور: مرتضی نجفی، دستیاران کارگردان: امیرحسین ‌جلالیان، صبا ‌ذابح، برنامه‌ریز: علی ‌فتحی، طراح صدا و آهنگساز: فربد رحمانی، طراحی صحنه: مهسا اسمعیل زاده، طراح نور: علیرضا افشاری،طراح پوستر: رضا حسین زاده مدیر تولید: احمد فتحی، مدیر صحنه: پادینا بختیاری، منشی صحنه: پریسا صدر، تبلیغات: رضا حسین زاده و unreal ads

علاقه‌مندان برای تهیه بلیت نمایش «در آخر بر روی خورشید هم برف نشست» می‌توانند به سایت تیوال مراجعه کنند.