تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
مجموعه تئاتر لبخند
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه هیلاج
تالار هنر
خانه نمایش دا
خانه هنرمندان ایران
تماشاخانه طهران
بلک باکس ایرانمال
همزمان با رونمایی پوستر، عوامل نمایش «زیر زمین» معرفی شدندهمزمان با رونمایی پوستر، عوامل نمایش «زیر زمین» به نویسندگی آرش عباسی و کارگردانی بیژن مرادی و تهیه کنندگی مریم السادات موسوی معرفی شدند.
به گزارش مشاور رسانه نمایش «زیر زمین» به نویسندگی آرش عباسی و کارگردانی بیژن مرادی که از ۲۸ شهریور الی ۲مهر، ساعت ۱۸ در عمارت نوفل لوشاتو به روی صحنه میرود همزمان با رونمایی پوستر، عوامل خود را معرفی کرد.
مریم السادات موسوی، بیژن مرادی و آرش نظری بازیگران نمایش زیرزمین هستند.
از دیگر عوامل نمایش «زیر زمین» میتوان از: مجری طرح: حامی حسینی، دستیار اول کارگردان و برنامه ریز: شیدا طاهرزاده، دستیار دوم کارگردان: مارال امینی، مدیر روابط عمومی: الناز شاهد، مدیر پروژه: تینا زنگنه، مدیر تولید: امیرحسین صفاپور، دستیار مدیرتولید: نیما حیدری، دستیار روابط عمومی: داود طلوعی، آهنگساز و نوازنده سنتور: محمدرضا طاهرزاده، اجرای موسیقی و افکت: ارشیا افضلی، طراح صحنه: امیرحسین صفاپور، اجرای نور: محمدرضا فرضی پور، طراح گریم و اجرا: شینا رای، طراح لباس: فاطمه شادی، طراح پوستر و لوگو: مهدی اسدی تبار، مشاور رسانه: ناصر ارباب، عکاسان: ناصر ارباب، علی احمدیان، مجتبی رحامیان، کاری از: گروه نمایش بازی، سرپرست گروه: محمدرضا درند نام برد.
نمایش «زیرزمین» منتخب سی و ششمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر و برنده رتبههای کارگردانی اول، بازیگری اول زن، بازیگری اول مرد، بازیگری سوم مرد، گریم اول، طراحی نور اول میباشد.
«زیرزمین» داستان پیچیدهای از آدمها و روابط بین آنهاست. روایتگر زندگی طبقهای از جامعه است که در زیرزمین دفن شدهاند و گاها میتواند زندگی همه ما باشد، حکایت آدمهای فراموش شده که در پشت ماسکهای مصنوعی با درد و رنج خو گرفته و به آن عشق میورزند.
علاقمندان میتوانند جهت کسب اطلاعات بیشتر و تهیه و رزرو بلیت به سایت تیوال مراجعه نمایند.
یادداشت امیرحسین حریری مدیر مرکز تئاتر مولوی در مقام و جایگاه بانو پری صابریهین بگو که ناطقه جو میکند، تا به قرنی بعد ما آبی رسد
گرچه هر قرنی سخن آری بود، لیک گفت سالفان یاری بود
هین تو کار خویش کن ای ارجمند، زود کایشان ریش خود برمیکَنند
(مثنوی مولوی)
مقام پرگُهرِ پری صابری از آن بیش است که در پهنای این وجیزهی خُرد بتْوان در وصف تامِ او قلم زد. سخن گفتن از کسی چون او بر سَبیلِ یادکرد و حرمتِ مکرر او، بر همهی ما آموزندگان و دستاندرکاران تئاتر در ایران واجب است.
پری صابری به تعبیری یکی از معدود نقاط اتصال و ادغام تئاتر مدرن و فرهنگ ایران است. او از دهه چهل شمسی و با ظهور تدریجی تئاتر مدرن اروپایی در عرصهی تماشاخانههای تهران به زیرکی دریافت که تئاتر در ایران ذیل مسئلهی فرهنگ و ادبیات اختصاصی شکل میگیرد. و همین ایده سببساز نگارش و اجرای نمایشنامههایی یکسره غرق در تاریخ و ادب ایران شد.
وجه تمایز صابری نسبت به نمایشنامه نویسانِ ایرانگرایِ دیگر، ارادت بسیار او به دورانسازانِ فرهنگ و ادبیات ایران بود. مضمون اکثر آثار او نه صرفا موضوعات فرهنگی بلکه اشخاص دسته اول فرهنگ ایران است. و همین ویژگی نقشی تکین در ادبیات دراماتیک برای صابری به ارمغان آورده است.
اگر فعالیتهای تئاتریِ ایشان را از غربال انصاف بگذرانیم، در خواهیم یافت که پری صابری عاملی غیرقابل چشمپوشی در تئاتر ایران بوده و هست. چراکه این بانوی هنرمند ایرانگرایی در ادبیات نمایشی را با کهنهنویسی همسان نمیدید. تسلط او به درام نویسی مدرن و کلاسیک به سبب تحصیلات آکادمیک، دیدِ عمیق او نسبت به ساختار و فرم دراماتیک را به بار آورده بود. و همین نکته او را در زمرهی برجستهترین درامنویسانِ ایران قرار میدهد.
نقش جریانساز صابری در ادبیات نمایشیِ ایران به دلیل استقلال او از جریانهای رایجِ نویسندگی و وجود نویسندگان درجه اول و پارهای علل دیگر در دهه ۴۰ و ۵۰ کمرنگ است. با وجود نویسندگانی چون بیضایی،ساعدی،خلج و … به عنوان غولهای نویسنده در عرصهی تئاتر، صابری خودبخود زیر سایه رفت. اما تصدیگری صابری در نقش مسئول امور فوقبرنامهی دانشگاه تهران و فعال کردن سالن تئاتر مولوی او را از دیگر باشندگانِ این عرصه متمایز میکند و همچنان جریان تئاتر دانشگاهی و دانشجویی را به خود وامدار میکند. او بود که نخستین بار تئاتر مولوی را راهاندازی کرد و زمینهای برای بروز جریانهای پیشرو و جوان فراهم کرد که تا امروز نیز از همان چشمه آب
میخورند.
شرح این گر من بگویم بر دوام، صد قیامت بگذرد و آن ناتمام…
"امیرحسین حریری"
"عضو هیات علمی و مدیر مرکز تئاتر مولوی دانشگاه تهران"
افتتاح مجموعه تئاتر «لبخند»مجموعه تئاتر «لبخند» با مدیریت انوشه زاهدی افتتاح میگردد.انوشه زاهدی و رضا سلیمانی مؤسسین و اعضای تشکیل دهنده هیئت مدیره این مجموعه تازه تاسیس هستند.
به گزارش روابط عمومی مجموعه تئاتر «لبخند»، انوشه زاهدی که سابقه تهیه کنندگی نمایشهای متعددی از قبیل «اتاق» به کارگردانی زندهیاد ساشا کشوادی و «نینوچکا» به کارگردانی سعید داخ و ... را در کارنامه هنری خود دارد،مدیریت این مجموعه جدید را به عهده خواهد داشت.
مجموعه تئاتر «لبخند» شامل سه سالن با ظرفیت دویست نفر، صدوپنجاه نفر و یک سالن با ظرفییت پنجاه و سه نفر با امکانات پخش فیلم دالبی سارراند و یک سالن روباز دو سویه با ظرفیت صدوشصت نفر و دیگر امکاناتی همچون پلاتو، گالری، کارگاه دکور، کافه و رستوران، پارکینگ و بخش تجاری مرتبط در زمینه فرهنگی است.
شاهین صادقیان طراح، کارگردان و بازیگر مدیریت بخش فرهنگی مجموعه را عهدهدار است. از آثار او میتوان به ایفای نقش در تئاتر «دور دنیا در هشتاد روز» به کارگردانی جلال تهرانی و کارگردانی «فصل شکار بادبادکها»، «دزدان شماره ۴۳»، آهنگسازی، طراح صحنه و نور در چندین اثر نمایشی اشاره کرد، همچنین وی در زمینه گروه اجرایی پشت صحنه در سینما و تئاتر نیز تجارب بسیاری از جمله به عنوان دستیار کارگران در چند پروژه با جلال تهرانی را داشته است. پیش از این، او از جمله مدیران تماشاخانه سپند بوده است و در بخش اجرایی مکتب تهران نیز حضور دارد.
امیر قالیچیمدیر روابط عمومی مجموعه تئاتر «لبخند» خواهد بود که به عنوان یکی از چهرههای با تجربه و به نام در این حرفه شناخته میشود. او یکی از موسسان و گردانندگان رسانه «تئاتربازها» در فضای مجازی است و به عنوان مدیر تبلیغات و روابط عمومى در بسیاری از آثار نمایشی در کنار هنرمندانی همچون دکترعلی رفیعی، جلال تهرانی، بهمن فرمانآرا، حمید پورآذری، محمد یعقوبی، اصغر دشتی، سجاد افشاریان، پارسا پیروزفر، حمیدرضا نعیمی، الهام کردا، همایون غنیزاده، افسانه ماهیان، محمد مساوات، گلاب آدینه، علی سرابی و ... حضور و همکاری داشته است. شایان ذکر است او پیش از این به عنوان مدیر روابط عمومى و امور قراردادها در تماشاخانه پالیز و مدیر روابطعمومى عمارت نمایشی نوفللوشاتو و ملک نیز مشغول به کار بوده است.
آدرس مجموعه تئاتر «لبخند» تهران، خیابان طالقانی، بین وصال و نادری، پلاک ۴۱۷ است.
۱۵ نفر این را دوست دارند
«سیصد»؛ حماسهای از امید و مقاومت علیهِ فراموشینمایش «سیصد» داستانی حماسی از امید و مقاومت مردمی است که زیر پوست استبداد، ققنوسوار سربرمیآورند، تولدی دیگر میگیرند برای زیستن در آزادی. «سیصد» نوشته محمد رحمانیان و کاری از سهراب پوناظری و بازی نوید محمدزاده، بهرام رادان، بهرام افشاری، دلینا آرام، گوهر خیراندیش، که این روزها در کاخ سعدآباد روی صحنه است، تصویرِ باشکوهِ تاریخ مردمان سرزمینی هفتهزارساله است که داستانشان توسط ابوالقاسم فردوسی در «شاهنامه» به نظم درآمده است. فردوسی شخصیت اول و قهرمان اصلی نمایش است که با کلماتش به نبردِ استبداد و فراموشی میرود. او با ذکرِ دعای داریوش بزرگ در کتیبه بیستون، که گفته بود اهورامزدا این کشور را از «دروغ»، «خشکسالی» و «دشمن» دور بدارد، مورد چهارمی هم به آن اضافه میکند و آن «فراموشی» است. او با صدای بلند از هزار سال پیش، به مردمی که هزار سال بعد «شاهنامه»ی او را که سی سال رنج بُرد تا عجم را بدین زبان پارسی زنده نگه دارد، هشدار میدهد: «دور باد فراموشی از این مردم و سرزمین». اینجاست که اهمیتِ نوشتنِ شاهنامه پیدا میکند و اینکه چرا آلتای دختر چنگیزخان مغول در تلاش بود تا سیصد نسخه شاهنامه را از بین ببرد، و بعد سیصد جوانی که شاهنامه را از بَر بودند. آلتای، «جامِ جم»ِ ایرانیان را در «شاهنامه» یافته بود؛ کتابی بود که روح و زبان ملیِ ایرانیان است و با هیچ شمشیر زهرآگینی نمیشود آن را نابود کرد. اما همانطور که پدرش چنگیز گفته بود «آمدیم، ماندیم، سوزاندیم، کُشتیم، ماندیم»، او هم آمده بود، مانده بود، سوزانده بود، کُشته بود و مانده بود تا جامِ جم را از ایرانیان بگیرد و به جایش فرهنگ و نام و زبان مغولی بدهد. اما این همه حقیقتِ حمله مغول (و دیگر مهاجمان مثل اسکندر و عرب) به این سرزمین نیست؛ شاید از این زاویه است که نمایش «سیصد» اهمیت دوچندان پیدا میکند. داستانی از امید و مقاومت و برخاستن از ققنوسِ ایران؛ همانطور که روحِ فردوسی در لحظهلحظه نمایش بر پهلوانان ایران حاکم است: از گُلشاه که از توس شهر فردوسی برمیخیرد و از شهرهای سوخته با مردمان آواره و مُرده عبور میکند تا برسد به شیراز، شهر پهلوان نامی «دارا» و دخترش «خورشید» تا همراه با آنها به نبرد علیه مغول برود؛ جاییکه آلتای میخواهد تختجمشید را ویران کند و جامِ جم ایرانیان را بسوزاند. «سیصد» داستانِ حافظه جمعی مردمی است که از پسِ هزارسال، هنوز در جستوجوی امید در کتابی هستند با شصتهزار بیت، که در آن، هشتصد بار نامِ نامی «ایران» آورده شده است. به تعبیر دکتر شفیعیکدکنی، این کتاب «تاریخ ایرانیان» است و زبانی فصیحتر از شاهنامه نیست. همین زبان فصیح و تاریخِ رفته بر این سرزمین است که «شاهنامه» را به تعبیر بهرام بیضایی «بزرگترین کتاب سیاسی» ایرانیان کرده است؛ کتابی که نشان میدهد چگونه هربار کسانی میآیند و وعدهیی میدهند برای بهبود عدالت؛ و کمکم این قدرت فاسد و تبدیل به چه گندی میشود و این تکرار و تکرار میشود و تا اکنون و امروز هم تکرار شده و میشود. در این تکرارِ بیرحمانه تاریخ است که استبداد سربرمیآورد و ایرانیان هم یاد میگیرند یک زندگی دیگر زیرِ پوستِ استبداد به وجود بیاورند؛ یک زندگی پنهانی برای ساختنِ حماسهای دیگر در زندگیِ واقعی، آنطور که نمایش «سیصد»، شکوهِ آن را در رقص و نور و موسیقی برای مردمانِ هزارسال بعد از «شاهنامه» و «فردوسی» بازنمایی میکند.
منبع: روزنامه اعتماد
نمایشی از دو قهرمان روبروی همبعضی وقتها که تئاتری کلاسیک میبینیم (یعنی تئاتری که نمایشنامهاش برمیگردد به دوران یونان باستان) با خودم میگویم نویسندهاش میدانسته این اثر هزاران سال بعد قرار است روی صحنه برود؟ اگر کار اقتباسی باشد که بیشتر ذهنم درگیر میشود. آیا میدانسته قرنها بعد قرار است نوشتهاش به این شکل تغییر کند؟ مثلا دیشب که داشتم نمایش «شبیه شبیه آنتیگون» را میدیدم خیلی به این سوال فکر میکردم که آیا سوفوکل حدس میزده سه هزار سال بعد اثرش این شکلی روی صحنه رود؟ با موسیقی سنتی ایرانی و فرمی تعزیهطور؟ مینوشت؟ البته سوال مهمتر شاید این باشد که اصلا سوفوکل خودش اگر ۳۰۰۰ سال زندگی میکرد و در عصر ما میزیست آیا آنتیگونه را اینگونه مینوشت؟ بگذریم، بنظرم گروه «شبیه شبیه آنتیگون» کار جالبی کرده بودند و با قدرت هم اینکار را کرده بودند. صدشان را برای کار گذاشته بودند و واقعا بازیگران خوبی بودند. بخصوص که صحنه نمایش، نه در جلوی ما، که در واقع در بین تماشاگران طراحی شده بود و ارتباط چشمی با بازیگران داشتیم. موسیقی و صدای بازیگران و خواننده هم واقعا دلنشین بود.
«آنتیگونه» اثر مهمی در بین تراژدیهای یونانی به حساب میآید. قبلا مطلبی درباره آن از قول «هِگل» خوانده بودم که چقدر به آن علاقه داشت. در واقع همیشه تحلیل اثر را خوانده بودم، ولی خود اثر را ندیده بودم. این اثر هم البته همانطور که از اسمش بر میآید شبیه تئاتر اصلی است، ولی خب خط روایتش دقیقا همان است؛ دو قهرمان در جلوی هم قرار میگیرند. هر دو حق دارند. فقط مشکلشان اینجاست که نمیتوانند متوجه شوند طرف مقابل هم حق دارد. در آخر یکی میمیرد و دیگری از قصه درس میگیرد. هگل اعتقاد داشت پادشاه (کرئون) ضدقهرمان نیست.
اتفاقا او قهرمان است، قهرمانی بهتری هم هست. نمرده، ولی از این تراژدی درس گرفته و حالا انسان بهتری خواهد شد. ولی خب احتمالا خیلیها از جمله سازندگان شبیه شبیه آنتیگون اعتقاد دارند قهرمان اصلی تنها آنتیگونه است که حاضر نمیشود بیحرمتی به خانوادهاش را تحمل کند. پ.ن: «شبیه شبیه آنتیگون» این هفته آخرین نمایش خودش را در تالار مولوی تجربه میکند ولی خب شنیدم که چند هفته بعد در سالنی دیگر روی صحنه میرود.
"رسول مجیدی"
"مجری و روزنامهنگار"
حمید نیلی: پری صابری آفرینشگر آثار ماندگار و ملی تئاتر ایران بوددر پی درگذشت پری صابری، هنرمند پیشکسوت تئاتر، حمید نیلی، مدیرکل هنرهای نمایشی، این فقدان را به خانواده وی و جامعه هنری کشور تسلیت گفت.
به گزارش دفتر رسانه اداره کل هنرهای نمایشی، حمید نیلی، مدیرکل هنرهای نمایشی در پیامی درگذشت زنده یاد پری صابری، کارگردان پیشکسوت نمایش ملی را تسلیت گفت.
در متن این پیام چنین آمده است:
«نام بانو پری صابری، آفرینشگر آثار ماندگار، ملی و اندیشهورز تئاتر ایران هیچگاه فراموش نخواهد شد.
تاثیر نگاه منحصر به فرد و عمیق ایشان به فرهنگ و ادبیات کشورمان، و تعهد و اخلاق حرفهای این هنرمند گرانقدر برای نسل جوان تئاتر این سرزمین به یادگار خواهد ماند.
با افسوس و دریغ درگذشت اندوهناک بانو پری صابری را به خانواده محترم ایشان و جامعه هنری کشور تسلیت گفته و از خدای منان برای آن زندهیاد، طلب رحمت و آمرزش الهی مسئلت دارم.»
رعنا وثوق و پارسا همت یار این را دوست دارند
خیلی خیلی خیلی اندوهگین شدم.روحشون آزاد.
همزمان با رونمایی از پوستر، عوامل نمایش «هفت سین سال ۶۳» معرفی شدندهمزمان با رونمایی از پوستر، عوامل نمایش «هفت سین سال ۶۳» به نویسندگی علی میرزا عمادی، کارگردانی کیانوش احمدی و تهیهکنندگی محمد کاظم تبار معرفی شدند.
به گزارش مشاور رسانه نمایش «هفت سین سال۶۳ به نویسندگی علی میرزا عمادی، کارگردانی، کیانوش احمدی و تهیهکنندگی محمد کاظم تبار که از ۲۵ شهریور الی ۱۳ مهر ۱۴۰۳، ساعت ۱۸:۳۰ در تماشاخانه سنگلج به روی صحنه میرود، همزمان با رونمایی پوستر، عوامل نمایش خود را معرفی کردند.
سیامک زین الدینی، ایمان عبادیان، اصغر شیرزاد و عرفان تاری بازیگران نمایش «هفت سین سال ۶۳» هستند.
از دیگر عوامل نمایش «هفت سین سال ۶۳» میتوان از دستیار کارگردان: مریم جانمحمدی، گروه کارگردانی: کاظم کامور، دانیال شهریار، فرزاد آیتی، طراح صحنه: کیانوش احمدی، موسیقی: علی خاتمی، طراح نور: محمدرضا گنجی، طراح لباس: فریبا سیفی، طراح گریم: آزاده مالمیر، عرفان تاری، طراح پوستر و طراح بروشور: مهدی اسدی تبار، گروه صحنه: عباس رحمانی مطلق، حمید محمدی، مدیر تولید: کامیاب احمدی
عکاس: امیر مبارکی، روابط عمومی: نگار امیری، امور رسانه: ناصر ارباب نام برد.
در خلاصه نمایش «هفت سین سال ۶۳» آمده است: سه رزمنده آخرین بازمنده از نیروهای خودی، باید پلی را تخریب کنند، چرا که اگر بعثیها، نیروها، ادوات جنگی و تانکهای خود را از روی پل عبور دهند، منطقه سقوط خواهد کرد.»
علاقمندان میتوانند جهت کسب اطلاعات بیشتر و تهیه و رزرو بلیت به سایت تیوال مراجعه نمایند.
خانواده «احمد دلجو» به تماشای «خالی» نشستندنمایش «خالی» شب گذشته دوشنبه ۱۹ شهریور میزبان خانواده احمد دلجو، چهارپایهخوان معروف بازار در مجموعه تئاتر شهر بود.
به گزارش روابط عمومی پروژه، نمایش «خالی» به نویسندگی کهبد تاراج و کارگردانی مجید رحمتی از ۴ شهریور ۱۴۰۳ ساعت ۱۸:۴۵ در سالن قشقایی مجموعه تئاترشهر روی صحنه رفته است.
نمایش «خالی» با تهیهکنندگی حسن جودکی و مجری طرحی سعید سیادت روایتی از زندگی حاج احمد دلجو چهارپایهخوان معروف بازار را برای مخاطبان به تصویر میکشد.
این اثر نمایشی شب گذشته دوشنبه ۱۹ شهریور میزبان خانواده احمد دلجو، چهارپایهخوان معروف بازار در مجموعه تئاتر شهر بود.
سیاوش طهمورث، مهلقا باقری، شهرام کرمی، آصف آریا، امیر خلوت، مرجانه گلچین، کوروش سلیمانی، محمدمهدی خاتمی، مهدی زمین پرداز، پوریا رحیمی سام، حسین کیانی، خسرو احمدی، رحیم نوروزی، حمیدرضا محمدی و... تاکنون به تماشای نمایش «خالی» نشستهاند.
(به ترتیب ورود به صحنه) مهرداد ضیایی، ارسطو خوشرزم، مازیار مهرگان، لبخند بدیعی و امین میری بازیگران این اثر نمایشی هستند.
در خلاصه نمایش «خالی» آمده است: «ما اینجا تماشاگر نمیخواییم، بفرمایید. میخوام چارپایه بخونم! بفرمایید. میخوام تو یه جای خالی بخونم! خالی. بفرمایین.»
طراح گریم: ماریا حاجیها، طراح صحنه: سینا ییلاق بیگی، طراح نور: رضا خضرایی، طراح لباس: سهیلا جوادی، آهنگساز، طراح صدا: بابک کیوانی، طراح پوستر: مهدی دوایی، عکاس: امین صباغ، دستیار کارگردان، برنامه ریز: میثم انتظاری، منشی صحنه: هستی اقدامی، مدیر صحنه: امین صباغ، آبتین رحمتی، مجریان گریم: سپهر گودرزی، فرناز مرتضوی، دستیاران طراح لباس: فرنوش یاری، شهرزاد یاری، دستیار صحنه: محمدحسین خلج، دستیار طراح نور: اصغر فرخی، مصطفی جلمبادانی، میثم صفری، کیوان ضیاپور، میثم خانکی، دستیار طراح صحنه: حسین کاظمی، سرپرست ساخت دکور: مصطفی طباطبایی نسب، دستیار اجرا: مهدی عابدی، هادی عابدی، مهدیس بیدی، ساخت دکور: رضا زهره وند، تیزر، موشن، متریال تبلیغاتی: مصطفی فراهانی، روابط عمومی و مشاور رسانهای: علی کیهانی دیگر عوامل این اثر نمایشی هستند.
دانشجویان تئاتر و هنر میتوانند این اثر نمایشی که به روزهای پایانی اجرای خود در تئاتر شهر رسیده است را با وارد کردن کد تخفیف در سایت تیوال (با کد: khali۵۰) ببینند.
علاقهمندان برای تماشای نمایش «خالی» میتوانند به سایت تیوال مراجعه کنند.
ستاره اسکندری تهیهکننده تئاتر "مَچ مَدَگ" شدستاره اسکندری بازیگر مطرح سینما و تئاتر، تهیه کنندگی نمایش «مچ مدگ» را عهده دار شد.به گزارش روابط عمومی، ستاره اسکندری از جمله بازیگران با سابقه تئاتر است که در نمایشهای «در مصر برف نمیبارد»، «رومئو و ژولیت»، «شازده احتجاب»، «سعادت لرزان مردمان تیره روز»، «شکار روباه» و... به ایفای نقش پرداخته است.
اسکندری در جدیدترین اثر هنرمندان سیستان و بلوچستان با عنوان «مچ مدگ» در مقام تهیه کننده حضور دارد.
مریم رودبارانی مجری طرح و محمد دین دشتی مدیر پروژه این اثر نمایشی است.
«مچ مدگ» اثر صادق سهرابی از ۲۵ شهریور ماه سال جاری در تالار سایه مجموعه تئاتر شهر روی صحنه خواهد رفت.
نمایش «مچ مدگ» روایتی ازحمله ملخها به نخلستانهای بلوچستان است که توسط نصیر احمد ملازهی نوشته شده است.
به زودی اطلاعات تکمیلی این نمایش اعلام میشود.
فراخوان نخستین جایزه پژوهش سال تئاتر ایران منتشر شدنخستین دوره جایزه پژوهش سال تئاتر ایران، همزمان با هفته پژوهش در نیمه دوم آذرماه امسال برگزار میشود.به گزارش دفتر رسانه اداره کل هنرهای نمایشی، ادارهکل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با هدف شناسایی، تقویت و معرفی پژوهشهای مرتبط با هنر تئاتر به ویژه پژوهشهای کاربردی، نخستین دوره جایزه پژوهش سال تئاتر ایران را با رویکرد توجه به ارتقای ظرفیتهای علمی تئاتر ایران، همزمان باهفته پژوهش در نیمه دوم آذرماه سال جاری برگزار میکند.
این فراخوان شامل بخشهای کتابهای تالیفی-پژوهشی، مقالات علمی و پایان نامههای کارشناسی ارشد و رساله دکتری میشود که در بازه زمانی فروردین ماه ۱۴۰۰ تا پایان اسفندماه ۱۴۰۲ منتشر و یا ارائه شده باشند.
همچنین محورهای موضوعی این جایزه: تاریخ معاصر تئاتر ایران، مدیریت در تئاتر ایران، مخاطبشناسی در تئاتر ایران، جشنوارههای تئاتری و سیاستگذاریهای فرهنگی در ایران، چهرههای ماندگار تئاتر ایران، تئاتر و جامعه در ایران، نسبت میانرشتهای تئاتر و سایر رشتهها در ایران، آیندهپژوهی تئاتر ایران و تولید تئاتر در ایران و نسبت آن با مقوله اقتصاد هنر، نمایشنامهنویسی در ایران و نمایشهای آیینی و سنتی ایران هستند.
استادان، پژوهشگران، نویسندگان و دانشجویان سراسر کشور میتوانند تا ۲۵ مهرماه سال جاری آثار خود را از طریق سامانه دفتر پژوهش، آموزش و انتشارات نمایش ثبت و ارسال کنند.
قانونی که تهی شده از معنادرباره نمایش شبیه شبیه آنتیگون دیشب نمایش «شبیه شبیه آنتیگون» را در تالار مولوی تماشا کردم، در یک سال گذشته این دومین دفعهای بود که من نمایشی بر اساس تراژدی آنتیگونه نوشته سوفوکلس میدیدم. اولی نمایشی بود به اسم آنتیگونه با ساختاری پست مدرن و با سه بازیگر که تمهیدی برای حذف بازیگر زن با استفاده از صدای هوش مصنوعی که ابتکارات جالبی داشت و البته این حذف بازیگر زن در نمایشی که اصلیترین شخصیت آن یک زن است در کنار نکاتی دیگر، مفاهیم محتوایی را بر اثر بار کرده بود که الان قصد صحبت از آن را ندارم. اما نمایش «شبیه شبیه آنتیگون» که با کارگردانی دو خانم (نسیم ادبی و ندا شاهرخی) روی صحنه رفته است و من دیشب دیدم نکات فرمی و محتوایی دیگری داشت.
اول اینکه در این نمایش ساختار اصلی خود اثر سوفوکلس اجرا شده است و چیزی کم و اضافه نشده است که البته اضافه نشدن به نظرم قصد سازندگان نبوده است. این پایداری ساختاری باعث شده تماشاگری که با اصل اثر آشنایی نداشته است، خط داستان را به طور کامل دریافت کند (چیزی که در نمایش «آنتیگونه» اتفاق نیوفتاده بود). نکته دوم استفاده از دو عنصر بومی و ایرانی در کالبد اثری کاملا یونانی بود. اول موسیقی سنتی ایرانی بود که در بافتار اثر نشسته بود و دوم استفاده از فرم اجرای تعزیه در کار بود که به نظر من با توجه به تراژیک بودن متن با آن همخوانی داشت. هرچند فرم تعزیه و شیوه آوازخوانی به شکل اجرای تعزیه، توسط همه بازیگران اجرا نمیشد و به نظرم این به کار ضربه زده بود. اما چند نکته نیز در این کار به نظرم رسید. اول اینکه همسرایان در این کار چندان نقش جدی نداشتند در صورتی که چه در شکل کلاسیک آن در اثر سوفوکلس و چه در آنچه از صورت اجرای آن در نمایش درک میشد نقشی مهمتر از آنچه دیدیم، انتظار میرفت. گفتن جملاتی مانند مقاومت، شجاعت و عدالت از سوی آنها بدون داشتن مصداقی مشخص تنها ضرباتی کم رمق به ذهن خواننده میزند و او را در فهم اثر یاری نمیکند. نکته دوم در مورد توفیق در اقتباس از اثر است. هرچند سازندگان سعی کردهاند تا به متن اصلی متعهد باشند و تنها با تغییر ساختار جملات برای تعزیهخوانی آن را تغییر دهند اما به نظرم حداقل در دو نکته نسبت به اثر اصلی روایت نمایش کژکارکردی دیده میشود. اول در استرس و تاکید بر مفاهیم است. متن سوفوکلس درباره قانون شهر است.
تاکید بر فهم «قانون شهر» و نسبت آن با زیست قهرمان تراژدی است. در نمایشی که من دیشب دیدم این خط محتوایی کاملا گم شده بود در صورتی که این نکته در اهمیت اثر سوفوکلس هم در بافت تاریخ خودش و هم در معاصریت آن بسیار مهم است. دوم کاراکتر کرئون است. کرئون را اگر بخواهیم با اسطورههای خودمان مقایسه کنیم با تسامح شبیه به گشتاسب است. او مدافع قانون شهر (و شریعت) است.
قانونی که تهی شده از معنا است. اما در نمایش شبیه شبیه آنتیگون کرئون گویی تنها بر سر حکم خودش، و نه شهر و قانون، سر لجبازی را باز کرده است. در مجموع، گذشته از نکات محتوایی گفته شده نمایش شبیه شبیه آنتیگون اثر موفقی است به خصوص در تجربه ترکیب موسیقی و فرم اجرای نمایش ایرانی با یک اثر کلاسیک یونانی. ترکیبی که از اثر بیرون نیست و اتفاقا به همراهی حسی مخاطب با اثر کمک کرده است.
"ایمان صفرآبادی"
با موضوع "تئاتر دانشجویی، دانشجویان تئاتر"برنامه "رادیو دراماتیک" برگزار میشودبرنامه رادیو دراماتیک با موضوع "تئاتر دانشجویی،دانشجویان تئاتر" با حضور علیرضا اخوان و حسین عبداللهی در خانه هنر دیوار برگزار میشود.
به گزارش روابط عمومی؛ در فصل سوم و هشتمین قسمت از این برنامه، "تئاتر دانشجویی،دانشجویان تئاتر" با حضور علیرضا اخوان و حسین عبداللهی شنبه ۲۴ شهریور ساعت ۲۰ در خانه هنر دیوار برگزار میشود.
رادیو دراماتیک از کلیه علاقهمندان به تئاتر به ویژه دانشجویان دعوت میکند که در این برنامه حضورداشته باشند و یک تریبون به دانشجویان حاضر در این رویداد تعلق خواهد داشت.
رادیو دراماتیک یک رادیوی تصویری است که هر شنبه به تهیهکنندگی میثم عبدی به آسیبشناسی و بررسی معضلات روز تئاتر میپردازد. علی جعفری فوتمی مجری کارشناس و امید طاهری کارشناس دیگر این برنامه است.
از دیگر همراهان رادیو دراماتیک میتوان به مریم رودبارانی (روابط عمومی) و جواد جوشن لو (کارگردان تلویزیونی) اشاره کرد.
برنامه «دراماتیک رادیو دراماتیک» هر شنبه بهصورت زنده از ساعت ۲۰ از درگاه اینستاگرام بهصورت زنده برای مخاطبان پخش میشود، شما میتوانید برنامه «دراماتیک رادیو دراماتیک» را بهصورت فایل صوتی و تصویری در فضای مجازی، تمامی پلتفرمهای پخش پادکست دریافت کنید.
علاقهمندان میتوانند جهت شرکت در این برنامه به مجموعه خانه هنر دیوار مراجعه کنند.
در گفتوگو با مهر مطرح شد؛چالشهای جذاب اجرای اثری از دیوید ممت/ تئاتر باید زنده باشدکارگردان نمایش «گلن گری گلن راس» از چالش های اجرای نمایشنامهای از دیوید ممت در ایران گفت.
فرید رحمتی کارگردان نمایش «گلن گری گلن راس» که این روزها در سالن انتظامی خانه هنرمندان روی صحنه است در گفتوگو با خبرنگار مهر درباره پروسه شکلگیری و انتخاب متن این اثر نمایشی گفت: برای انتخاب متن و شروع هر کاری، در درجه اول به کارکرد متن و قصهای که بتواند مخاطب را درگیر کند، توجه میکنم. البته در این نمایش، علاوه بر اینکه قصه جالبی را شاهد هستیم، متن مولفههای عمیقتری دارد. بنابراین حرف نمایش فراتر از جغرافیای خود عمل میکند. در نهایت باید بگویم که مجموع این مولفهها، نمایشنامه «گلن گری گلن راس» را برایم ویژه کرد. ضمن اینکه، این متن در تمام دنیا، جزء نمایشنامههای شاخصی بوده که بارها روی صحنه رفته و جوایز متعددی را به خود اختصاص داده است.
وی همچنین درباره مخاطبان هدف این نمایش و بازخوردهایی که تاکنون از آنها گرفته است، بیان کرد: با توجه به اینکه نمایش در فرم محکمی قصه خود را پیش میبرد، هر طیف از مخاطبان میتواند با آن ارتباط برقرار کنند. البته در میان مخاطبان تئاتری و همکارانمان نیز، نگاه ویژهای به این متن وجود دارد. در واقع این اثر از نمایشنامههای محبوب دیوید ممت بوده که طرفداران خودش را دارد. در نتیجه ما با طیفی از مخاطبان تئاتری مواجهیم که دیوید ممت را دنبال میکنند و نوع نگاه، مواجهه و کارگردانی این متن برای آنها علامت سوال است.
این کارگردان تئاتر ادامه داد: خوشبختانه تاکنون مخاطبان درگیر متن و اجرا شدهاند بنابراین شخصا از بازخوردها بسیار رضایت دارم. در واقع باتوجه به استقبالی که از کار صورت گرفته است، بهترین رسانه ما مخاطبانی هستند که نمایش را تماشا و برای آن تبلیغ کرده و میکنند.
رحمتی همچنین درباره چالشهای اجرایی کردن نمایشنامهای آمریکایی در ایران گفت: تمام پروسهای که برای تولید این نمایش داشتیم، چالشی جذاب بود. در واقع متن مانند یک نقشه راه، شما را هدایت میکند. زبان دیالوگنویسی ممت، مدل خاص خودش را دارد و برای رسیدن به جهان اثر او نیازمند ریتمی خاص هستیم. این ویژگیها، من را به عنوان کارگردان غرق خودش میکرد زیرا کمتر جایی میتوان این فضا را لمس کرد.
وی افزود: تمام تلاشم این بود که به متن و سبک دیوید ممت وفادار باشم و در تمرینات بازیگران را هدایت کنم. نمایشنامه «گلن گری گلن راس» بسیار بازیگر محور است و ما نیز به بازیگرانی توانمند نیاز داشتیم. در نتیجه خوشحالم از این که برای کشف، شهود و شخصیتپردازی کاراکترها، بازیگران توانمندی کنار من بوده و هستند.
کارگردان نمایش «گلن گری گلن راس» در بخش دیگری از صحبتهایش درباره تعامل با طراحان این اثر و رسیدن به نتیجه نهایی توضیح داد: تیمی بینظیر از طراحان را کنار خودم دارم که سالهاست در پروژههای مختلف با یکدیگر کار کردیم. این تیم در اینجا برادرانه کنار من ایستادند تا در تعامل کامل با آنها به خروجی برسیم که هر شب روی صحنه میرود. به هر ترتیب وقتی آدمهای متخصص سر جای خود قرار گیرند، کمک بزرگی به خروجی و کیفیت کار میشود. در این کار نیز شخصا در روند تمرینها با طراحان گپ و گفت بسیاری داشتیم. در واقع تلاشمان این بود که تمیز و با جزئیات پیش برویم. در بخش طراحی صحنه باتوجه به پتانسیل سالن عمل کردیم و در بخش طراحی لباس و گریم، تلاش کردیم تا وفادار به دهه ۸۰ آمریکا باشیم و رئالیستی پیش برویم. طراحی نور نیز به فضاسازی ما کمک ویژهای کرد.
رحمتی در پایان صحبتهایش گفت: تئاتر باید زنده باشد تا رسالت خود را که سرگرمی و تولید اندیشه است برای مخاطبانش حفظ کند.
نمایش «گلن گری گلن راس» به کارگردانی فرید رحمتی و تهیه کنندگی سجاد افشاریان هر شب (به غیر از شنبهها) ساعت ۱۹ برای مخاطبان در سالن انتظامی خانه هنرمندان ایران به صحنه میرود.
مهیار اسلامی، کامران اقتداری، مجید آهنگران، فرید رحمتی، امین رقیب دوست، بهنام مومنی، علی هاشمی پور بازیگران این اثر نمایشی هستند.
در خلاصه داستان این نمایش آمده است: میچ و موری روسای دفتر مشاور املاکی در شیکاگو برای کسب درآمد بیشتر دست به ترفند زیرکانهای می زنند، یک رقابت بین فروشندگان طراحی می کنند که نفر اول کادیلاک برنده می شود و ۲ نفر شکست خورده اخراج خواهند شد.
بازخوانی تازهای از ترانه های ماندگار با بازیگری و اجرای زنده عماد طالب زاده ویدیویی از نمایش «قصهی ترانههای ماندگار»عماد طالب زاده به عنوان بازیگر خواننده به نمایش قصه ترانه های ماندگار پیوست تا با همراهی فایضه کامیاب به عنوان همخوان پنج ترانه ماندگار تاریخ موسیقی ایران به نامهای «مرا ببوس»، «طاقتم ده » «زندگی» و «یار دبستانی»، را با اجرای تازه ای به روی صحنه ببرند.
گروه حرفه ای موسیقی این نمایش نیز به زودی معرفی خواهند شد.
دور جدید نمایش «قصهی ترانه های ماندگار» به نویسندگی و کارگردانی سیدجلال الدین دری و تهیه کنندگی آزیتا موگویی پس از نردیک به هفتاد اجرا و استقبال فوق العاده مخاطبان بار دیگر از بیست و دوم شهریور در کاخ سعد آباد و در محوطه ایوان عطار به روی صحنه میرود.
بازیگران این نمایش به ترتیب ورود به صحنه عبارتند از:
آرش فلاحت پیشه، سولماز غنی، نورا هاشمی، الهام کرمی، فرانک جواهری، حسین میرزائیان، پولاد کیمیایی، پانته آ مهدی نیا، شهروز دل افکار، المیرا دهقانی، سام قریبیان.
فروش بلیت این نمایش در سایت تیوال از طریق لینک در دسترس علاقهمندان است.
در نشست «رادیو دراماتیک» مطرح شد؛جشنواره تئاتر دانشگاهی به دلیل ساختار غیرشفاف دچار مشکلات زیادی شد/ فقدان قوانین حمایتی در وزارت علومهفتمین قسمت از نشست «رادیو دراماتیک» با موضوع تئاتر دانشجویی در محل خانه هنر دیوار به صورت زنده برگزار شد.
نشست «رادیو دراماتیک» با حضور فارس باقری و مجتبی جدی و با اجرای علی جعفری شنبه هفدهم شهریور برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی؛ این برنامه که میثم عبدی تهیه کنندگی آن را به عهده دارد؛ با حضور علی جعفری فوتمی به عنوان کارشناس و مجری، و امید طاهری به عنوان کارشناس برنامه برگزار شد. مهمانان ویژه این برنامه دکتر فارس باقری، نویسنده و استاد دانشگاه، و مجتبی جدی، کارگردان و فعال تئاتر دانشجویی بودند.
امید طاهری در ابتدای برنامه گفت: «عنوان برنامه به دو جنبه از تئاتر دانشگاهی اشاره دارد؛ بخش اول، یعنی تئاتر دانشجویی، به عملکرد دانشجویان و آنچه از دانشگاهها به جامعه ارائه میدهند، میپردازد. بخش دوم، یعنی دانشجویان تئاتر، ناظر بر وقایع درون دانشگاه و رشته تئاتر است و میتواند تاثیراتی بر تئاتر دانشجویی داشته باشد.»
علی جعفری فوتمی در ادامه به اهمیت تئاتر دانشجویی اشاره کرد و افزود: «تئاتر دانشجویی به نوعی موتور محرکه در جریان کلی تئاتر کشور است و همواره نقش مهمی در تحول و پیشرفت تئاتر کشور داشته است. در سطح جهانی نیز، تئاتر دانشگاهی به عنوان یک مسیر آموزشی معتبر شناخته میشود. اگرچه ممکن است مرزهای بین آموزش رسمی و غیررسمی در تئاتر گاهی اوقات محو شود، اما تئاتر دانشجویی دارای ویژگیهای خاصی است که بر کیفیت اجرایی و تفکر انتقادی تاثیرگذار است.»
در ادامه، دکتر فارس باقری به مشکلات عمده جشنواره تئاتر دانشجویی پرداخت و گفت: «یکی از مشکلات اساسی در جشنواره تئاتر دانشجویی این است که وزارت علوم بودجهای برای آن اختصاص نمیدهد و برگزاری جشنوارههای تئاتر دانشجویی را به بخش خصوصی واگذار کرده است. این ساختار باعث شده است که جشنوارهها با مشکلات مالی و ساختاری مواجه شوند و نهادهای دائمی برای نگهداری و ارزیابی آثار تئاتر دانشگاهی وجود نداشته باشد. همچنین، سیستم لابیگری در انتخاب دبیر جشنواره و دیگر مقامات نیز به پیچیدگیهای این مسأله افزوده است.»
فارس باقری همچنین به تغییرات اجتماعی و نیاز به بازنگری در ساختار جشنوارهها اشاره کرد و گفت: «بافت اجتماعی تغییر کرده و دانشجویان به دنبال فضاهای جدید برای نمایش آثار خود هستند. این تغییر باعث شده که تئاتر دانشجویی راههای تازهای پیدا کند و از طریق مکانهای غیررسمی ادامه یابد.»
وی تأکید کرد: دانشگاه باید به دانشجویان امکان دهد نظریات خود را آزمایش کنند. اگر این بستر فراهم نباشد، دانشجویان نمیتوانند تجربههای خود را در جامعه امتحان کنند. انگیزه برای برگزاری جشنواره بیشتر شده است، اما باید با تغییرات اجتماعی و بافت جدید هماهنگ شود و با سیاستهای قبلی ادامه نیابد.
مجتبی جدی به عنوان دبیر آخرین دوره جشنواره تئاتر دانشگاهی به مشکلات پیشآمده اشاره کرد و گفت: «واقعیت این است که سهم هر فرد و گروه در فروپاشی جشنواره قابل بررسی است. جشنوارههای تئاتر دانشگاهی به دلیل لابیگری و ساختار غیرشفاف دچار مشکلات زیادی شدند. تغییرات در سیاستهای وزارت علوم و نحوه برگزاری جشنوارهها نیز به این مشکلات دامن زد.
وی در ادامه افزود: اهمیت جشنواره تئاتر دانشجویی به سیاست فرهنگی دولت بستگی دارد. در دولتهای مختلف، همواره پرسیده میشود که آیا برگزاری این جشنواره فایدهای دارد یا خیر. در دوران اصلاحطلبان، این سوال مطرح بود که چند نفر به این جشنواره خواهند آمد. من پیشنهاد کردم که اگر جشنواره نمیتواند فایدهای برای کل کشور داشته باشد، بهتر است در خوابگاهها برای دانشجویان اجرا شود.
مجتبی جدی نیز به وضعیت نظارتها اشاره کرد و گفت: نظارتها در گذشته کمتر محسوس بودند، اما اکنون عریانتر شدهاند و این وضعیت نمیتواند ادامه یابد. «با وجود مشکلات نظارتی، این ساختار افراد موفقی را به تئاتر معرفی کرده است. عدم برگزاری جشنواره و تعطیلی آن، خلاء بزرگی ایجاد کرده که حتی دانشگاههای هنری نتوانستهاند آن را پر کنند.
امید طاهری نیز به نیاز به اصلاح ساختار جشنوارهها اشاره کرد و افزود: سپردن جشنواره به دست دانشجویان اقدام مثبتی بود، اما ممکن است ایرادات فرهنگی و مدیریتی در این فرآیند وجود داشته باشد که نیاز به بررسی و اصلاح دارد. تالار مولوی، که مجتبی نیز در آنجا فعالیت دارد، باید از طریق دانشگاه تغذیه شود. اما در دو سه سال اخیر، کیفیت کارها کاهش یافته است و ممکن است این تغییر به عدم وجود جشنواره تئاتر دانشگاهی مربوط باشد. فقدان قوانین حمایتی در وزارت علوم و مشکلات دموکراتیک در انتخاب دبیر و کانونها.
علی جعفری فوتمی در پایان افزود: نبود جشنواره تئاتر دانشگاهی در سالهای اخیر به تئاتر دانشجویی لطمه زده است و نیاز است که این وضعیت به طور جدی بررسی شود.
برنامه تخصصی تئاتر «رادیو دراماتیک» هر هفته، شنبهها، ساعت ۲۰ از خانه هنر دیوار به صورت زنده پخش میشود. وعلاقمندان میتوانند مشروح هر برنامه را با جستجوی عبارت "رادیو دراماتیک" در تمام پخش کنندههای پادکست بشنوند.
در گفتوگو با مهر مطرح شد؛هجو خشونت در «ستوان اینیشمور»/ خطری که تئاتر را تهدید میکند!کارگردان نمایش «ستوان اینیشمور» که قرار است از ۲۲ شهریور روی صحنه برود، این نمایشنامه را اثری وسوسهبرانگیز دانست که میتواند آینهای در مقابل مخاطبش باشد.
هستی حسینی کارگردان نمایش «ستوان اینیشمور» نوشته مارتین مکدونا که قرار است از ۲۲ شهریور در خانه هنر دیوار روی صحنه برود، درباره روند تولید این اثر نمایشی به خبرنگار مهر گفت: این نمایش از اوایل سال ۱۴۰۳ تمرینهای خود را با گروهی از بازیگران جوان در تئاتر مستقل تهران آغاز کرد. بعد از تمرینهای اولیه و آمادگی بدنی و ذهنی گروه، تمرکز بر ترجمه نسخه انگلیسی نمایشنامه توسط اعضای گروه آغاز شد و دراماتورژی توسط گروه نویسندگان تئاتر مستقل تهران انجام گرفت تا تمرینهای اصلی نمایش شروع شود. در حین تمرینها بر اساس شرایط کشورمان و ویژگیهای بازیگران دراماتورژی و تمرینها روی متن ادامه داشت.
وی ادامه داد: تمرینها بیش از ۶۰ جلسه ۴ ساعته در پلتفرم هنرهای اجرایی پستو انجام شد و نمایش بعد از دریافت پروانه اجرا آماده اجرا در خانه هنر دیوار شده است و این روزها تمرینها در سالن اجرا ادامه دارد.
حسینی درباره نوع نگاه و رویکرد خود به نمایشنامه «ستوان اینیشمور» با توجه به اینکه پیشتر اجراهایی از این نمایش به صحنه رفتهاند، یادآور شد: آثار نمایشنامهنویسان مهم قابلیت این را دارند که بارها و بارها با فرم و نگاه تازه اجرا شوند. آثار مکدونا هم از این قاعده مستثنی نیستند. نمایشنامه «ستوان اینیشمور» موضوعهای انسانی را هدف قرار میدهد و موضوع انسان در هر شرایط و زمانی میتواند مورد بحث قرار گیرد. نمایشنامه «ستوان اینیشمور» همیشه وسوسه برانگیز است و میتواند آینهای در مقابل مخاطبش باشد. به نظرم اجرایی با شیوه و نگاه جدید به این نمایشنامه در این شرایط کارآمد است. کانسپت اجرایی ما مثل سایر اجراهایی که گروه تئاتر مستقل تهران در این سالها از نمایشنامههای مطرح جهان اجرا کرده رنگ و بوی خود را دارد.
این کارگردان تئاتر درباره ویژگیهای «ستوان اینیشمور» در شیوه اجرا و طراحیها، توضیح داد: نمایشنامه «ستوان اینیشمور» هجو خشونت است. در شرایط کشورهایی مثل ایرلند در اواخر قرن بیستم که به شرایط امروز ما هم بیارتباط نیست، بیقانونی و هرج و مرج ذاتا خشونتآفرین است. خشونت بیشکل و کمدی سیاه و گروتسک در این نمایشنامه دستمایه ما برای خلق موقعیتهای نمایشی و ژستهای بازیگران روی صحنه است. بازیگران با آمادگی جسمانی، کمدی موقعیت مد نظر من را میسازند و با استفاده از طراحی صحنه، لباس و طراحی صدا موقعیت تازهای را شکل میدهند.
کارگردان «ستوان اینیشمور» درباره چالشهای اقتصادی موجود برای تولید این اثر نمایشی در شرایط فعلی اقتصاد تئاتر، تصریح کرد: متاسفانه حال تئاتر این روزها خوب نیست. ادارهکل هنرهای نمایشی که انتظار میرود در پی برنامهریزی و تامین زیر ساختهای هنرهای نمایشی باشد، در چند سال گذشته به این مساله بی توجه بوده است. معاونت هنری وزارت ارشاد هم نسبت به حوزه تئاتر بیتفاوت عمل کرده است. از طرفی اغلب سالنهای نمایش چه دولتی و چه خصوصی و حتی برخی گروههای نمایشی صرفا به دنبال تامین اقتصادی خود هستند و برای این کار دست به تصمیمهای عجیب میزنند که بیشتر تخریب هنر تئاتر است.
حسینی در پایان سخنان خود تأکید کرد: گروه ما تمام تلاش خود را کرده است تا بر اصول فرهنگی خودش پایبند بماند. ماهها تمرین کردهایم، از استعدادهای تازه و جوان استفاده کردیم و تلاش شده نمایش باکیفیتی به صحنه ببریم. البته این نکته بسیار مهم است که اگر پروژهای اقتصاد حداقلی خود را تامین نکند، با شکست روبهرو خواهد شد و امروز هر اجرای فرهنگی در معرض این خطر است.
بازیگران نمایش «ستوان اینیشمور» به ترتیب حروف الفبا عبارتند از پویا انصاری، امیر باباشهابی، علی دالوند، حمید عاشوری، محمد عبدالوند، عاطفه کوشکی، امیرحسین ویژگی.
منبع: خبرگزاری مهر
از رنجی که میبریماین محتوا چند خطی است درباره کنسرت نمایش «سیصد» که این روزها با همراهی بلوبانک روی صحنه رفته است.
شاید امروز که به راحتی در میان صحبتهای روزمره از کلمات زبانهای بیگانه استفاده میکنیم، به درستی ندانیم که زبان فارسی از چه بلاها و تنگناهایی عبور کرده تا به ما برسد و زنده بماند. بزرگترین تاثیر را بر روی این زبان حمله مغولها و بعدتر حمله اعراب به ایران گذاشتند. اما مغولها کمر به نابودی کامل این زبان بسته بودند. همانطور که عزم جزم کرده بودند ایران را به ویرانه تبدیل کنند. شاهنامهها سوزاندند و صحبت به زبان فارسی را قدغن کرده بودند. اما فارسی یا بهتر است بگوییم پارسی، به جهد آنهایی که ارزش این گوهر را میدانستند، زنده ماند
کنسرت نمایش «سیصد» شرح یکی از هزاران بلایی است که بر این زبان و سرزمین رفته. داستان «گات» که این نمایش براساس آن ساخته شده، درباره لشگرکشی مغولان به شیراز و قصد نابودی تخت جمشید است. در واقعیت مغولان شیراز را فتح میکنند. اما در «سیصد» بخشی از مقاومت مردم و سرداران ایرانی را میبینیم. در کنار آن روح ابولقاسم فردوسی در عذاب و سرگردان است، چون قرار است مغولها حاصل ۳۰ سال تلاش او برای زنده نگهداشتن پارسی را از بین ببرند. روایت «سیصد» خطی نیست و بازی با زمان، رجوع به ارواح و روایت قصههای گذشته، ریتمی سریع به داستان داده است. مخاطب نه با عمق دردناک حضور مغولان در ایران، اما با بخشی از فاجعهای که این قوم در سرزمین مادری به وجود آوردند آشنا میشوند.
ایستادگی در برابر ظلم، مهمترین پیام این نمایش است و تعمد ترکیب آن با موسیقی و ترانه را میتوان در دیالوگی کوتاه که میان یکی از سرداران جنگی ایرانی قصه با سرباز زیردستش رد و بدل میشود، متوجه شد. جایی که گلشاه با بازی بهرام رادان پس از یک جنگ با چهره خونین به سوی سپاه بر میگردد و در حال آوازخوانی است و فردی از سپاهیان فریاد میزند:«چه وقت شعرخوانی است در این خونریزی؟» و گلشاه پاسخ میدهد:«آنها خون میریزند که ما شعر نخوانیم!»
این قصهی پر از آب چشم را گروه بازیگران «سیصد» روایت میکنند. گروهی که نقاط قوت و ضعفی دارد، اما قرارگیری آنها در کنار هم در مجموع گروهی منسجم را به وجود آورده. بهرام افشاری در نقش دارا و دلنیا آرام در نقش دختر چنگیزخان مغول، ستارههای اصلی این نمایش هستند. بهرام رادان و گوهر خیراندیش در پله بعدی قرار میگیرند. چهرههایی که بخش زیادی از داستان برعهده آنها است و بازیهای قابل تاملی از خود ارایه میدهند. نوید محمدزاده در نقش ابولقاسم فردوسی، به کار بیشتری بر روی بیان احتیاج داشته، اما به عنوان تصویری متفاوت از فردوسی در یادها خواهند ماند.
بخش بزرگی از «سیصد» اجرای قطعات موسیقی توسط سهراب پورناظری است. او پس از دو تجربه نوازندگی در پروژههای «سی» و «سیصد» در سالهای گذشته، اینبار، هم مینوازد و هم میخواند. کارگردانی این اجرا هم بر عهده خود اوست. اما بهتر است از نقش خوانندگی و کارگردانی او عبور کنیم و بیشتر به نوازندگی پورناظری بپردازیم. او با تار و کمانچهاش هر شنونده و بینندهای را محسور میکند. شاید از تاثیرگذارترین بخشهای نمایش «سیصد» چند دقیقهای است که پورناظری کمانچه میزند و دلنیا آرام بر روی آن همصدایی اپراگونهای اجرا میکند.
«سیصد» را باید دید تا یادم بیاید آنچه از زبان و سرزمین مانده را نباید به راحتی از دست داد. همان شعر و ادبیاتی که میخوانیم مینویسیم، قرنها بعد ما را به فراموشخانه نمیسپارد و در قصههای این سرزمین زنده خواهیم ماند.
(تیتر یادداشت نام یک کتاب از جلال آل احمد است)
منبع: اعتماد آنلاین
پوستر نمایش "مجلس زنانه رختشورشاه" رونمایی شدپوستر رسمی مجلس زنانه رختشورشاه با طراحی وحید اسلامی عرب رونمایی شد."مجلس زنانه رختشورشاه" به کارگردانی علی یدالهی که با تهیه کنندگی کامیار رضاخواه و اشکان یزدانی ثانی و حضور رضا پسندیان به عنوان مجری طرح برای اجرا در سالن عمارت نوفل لوشاتو آماده میشود، به طور رسمی پوستر خود را با طراحی وحید اسلامی عرب؛ هنرمند گرافیست و تصویرساز، رونمایی کرد.
وحید اسلامی عرب طراح پوستر و بروشور این نمایش متولد ۱۳۴۹ و از جمله هنرمندان رشته گرافیک و تصویرسازی است که با شرکتهای تبلیغاتی اشاره، داروک، بادکوبه و دی ام ان، همچنین شرکت دارویی ویتابیوتیکس به عنوان تصویرساز و گرافیست همکاری دارد. او که گرافیک را از هنرستان هنرهای تجسمی آغاز کرده و لیسانس نقاشی دانشگاه هنرهای زیبا دارد با اساتیدی همچون بیژن جناب، مجید بلوچ، علیرضا مصطفی زاده،... به عنوان تصویرساز همکاری داشته است.
در بخش روابط عمومی و تبلیغات این نمایش زهرا شایانفر مدیر روابط عمومی و تبلیغات، طراح تیزر، موشن و اقلام تبلیغاتی بهرام شادانفر، عکاس محبوبه فرج الهی، تبلیغات مجازی شیرین حمزه و طراح پوستر و بروشور وحید اسلامی همکاری دارند.
مجلس زنانه رختشورشاه با حضور بازیگران مطرح نمایشهای کمدی و ایرانی همچون شهرام مسعودی، کاظم برزگر، میلاد رمضانی (ورجاوند)، آزیتا نوری وفا، مهشید ناصری، آرزو کریمی زند، مهتاب باجلان، طاهره بهرامی نهادفر و آساره هداوند نگاهی طنز به وقایع یک روز قبل از تاجگذاری احمدشاه قاجار دارد.
نمایش رختشورشاه از روز یک شنبه ۲۵ شهریور ماه جاری در ساعت ۱۹:۴۰ اجرای خود را در عمارت نوفل لوشاتو آغاز خواهد کرد.
مجلس زنانه رختشورشاه اولین مجلس زنانه در گونه نمایش های ایرانی است که با حضور مردان روی صحنه میرود. نقش پوشی، زن پوشی و مردپوشی که از تکنیک های بازیگری در نمایش های کمدی ایرانی به شمار می روند در این نمایش مورد استفاده قرار گرفته اند.
علاقه مندان می توانند بلیت روزهای نخست اجرای این نمایش را با تخفیف ویژه آغاز اجرا همراه است، از طریق سایت تیوال تهیه کنند.
«امان» در میان استقبال هنرمندان و مخاطبان اجراهای خود را آغاز کردآغاز میزبانی تئاتر هامون از نمایش «امان» به گزارش روابطعمومی گروه، نمایش «امان» نوشته عباس جمالی، کارگردانی مجتبی جدی و تهیهکنندگی آرش دهقانشاد، از ساعت ۲۱:۳۰، شب گذشته (یکشنبه، ۱۸ شهریور) در میان استقبال بسیار خوب هنرمندان، منتقدان و مخاطبان در تئاتر هامون روی صحنه رفت که در این بین میتوان به حضور افرادی همچون؛ نیما نادری، امین میری، ندا آل طیب، مریم ادیبی، نیما اقلیما، رضا معطریان، فائزه کرمینوری، محسن خیمهدوز، دنیا فتحی، خسرو نقیبی، اردلان آذرمی و ... اشاره کرد.
در این نمایش ۵۰دقیقهای، بازیگرانی همچون؛ زینب ایزدپناه، مهسا بهروزی، نازنین حشمدار، سمیرا زائری و یاسمن نصیری ایفای نقش میکنند. این نمایش که در نوزدهمین جشنواره تئاتر «تجربه» دانشگاه تهران موفق به کسب تندیس بهترین بازیگر زن و در نخستین جشنواره تاتر هامون، کاندیدای بهترین کارگردانی و کسب تندیس بهترین بازیگر زن شده بود، پس از ۵سال وقفه موفق به اجرای عمومی خود شد.
همچنین از عوامل این نمایش میتوان به؛ رها جهانشاهی به عنوان مجری طرح، فتاح ذی نوری عکاس، حسام ناصری موسیقی، نگین محمدعلی طراح پوستر و بروشور، نازنین یارویسی طراح نور، علیرضا لطفی زاده طراحی و ساخت تیزر و موشن و امیر پارسائیانمهر روابط عمومی اشاره کرد. مجتبی جدی سال گذشته نمایشنامه «وقتی آنقدری که باید همدیگر را زجر دادهایم» نوشته مارتین کریمپ را در تماشاخانه انتظامی خانه هنرمندان ایران روی صحنه برده بود که با استقبال خوب مخاطبان و منتقدان تئاتر روبرو شد.
این خبر در خاتمه یادآور میشود که، فروش اینترنتی بلیت روزهای جدید نمایش در سایت تیوال آغاز شده و علاقهمندان میتوانند برای تهیه بلیت به این سایت مراجعه کنند.
با برگزاری یک نشست مشترک انجام شد؛اعلام جزییات همکاری «بنیاد نمایش کودک» با جشنواره تئاتر کودک و نوجوان«بنیاد نمایش کودک» و دبیرخانه بیست و نهمین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان همزمان با برگزاری این رویداد بین المللی در استان همدان برنامههای مشترکی را اجرا خواهند کرد.
به گزارش روابط عمومی بیست و نهمین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان؛ داود کیانیان رئیس بنیاد نمایش کودک به همراه برخی از اعضای هیات مدیره این مجموعه متشکل از منصور خلج، فائزه فیض شیخ الاسلام و منوچهر اکبرلو در دیدار با امیرمشهدی عباس دبیر بیست و نهمین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان ضمن حمایت از فعالیت های انجام گرفته در دبیرخانه این رویداد، آمادگی خود را برای برنامه ریزی و اجرای برنامه های مشترک نمایشی و پژوهشی در ایام برگزاری این رویداد بین المللی اعلام کردند.
انتشار کتابهای پژوهشی و تاریخ شفاهی تئاتر کودک و نوجوان به بهانه برگزاری جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان با مشارکت بنیاد نمایش کودک و همراهی دبیرخانه جشنواره و انتشارات نمایش، نحوه برگزاری بخش رقابتی جشنواره، تولید پادکستهای آموزشی و پژوهشی در حوزه تئاتر کودک و نوجوان، پرسش درباره مدیریت اجرایی جشنواره تئاتر کودک و نوجوان، تاکید بر محتوای اجرایی رویداد با محوریت انتقال طراوات و نشاط به مخاطبان در گروههای سنی خردسال، کودک، نوجوان و بزرگسال، اجرای برنامههای جنبی نشاط بخش برای مخاطبان و مهمانان جشنواره در ایام برگزاری این رویداد به مدیریت محتوایی بنیاد نمایش کودک، توجه ویژه به کارگاههای آموزشی جشنواره در حوزههای ملی و بین المللی، اکران فیلم آثار نمایشی قدیمی حوزه تئاتر کودک و نوجوان، برنامهریزی برای برگزاری کارگاههای آموزشی مجازی تئاتر، پیشنهاد اجرای ویژه برنامه «قصه نمایش» درایام برگزاری جشنواره، برنامهریزی برای برگزاری یک جشنواره حرفهای در عرصه تئاتر کودک و نوجوان، برنامهریزی برای حمایت از گروههای نمایشی توان یاب حوزه تئاتر کودک و نوجوان از جمله نکاتی بود که در این نشست پیرامون آنها بحث و تبادل نظر شد.
امیر مشهدی عباس دبیر بیست و نهمین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان، همدان هم این نشست مشترک ضمن ارائه گزارشی از روند فعالیتهای ستاد برگزاری جشنواره در تهران و همدان توضیح داد: با وجود تمام مشکلاتی که در عرصههای اجرایی جشنوارهها وجود دارد اما به واسطه حمایتهای خوب مدیریت و همکاران اداره کل هنرهای نمایشی و ستاد برگزاری جشنواره درتهران و استان همدان تمام تلاش خود را انجام دادهایم که این دوره از جشنواره تبدیل به یکی از موثرترین و با کیفیتترین دورههای جشنواره تئاتر کودک و نوجوان شود. مسیری که بیتردید بدون حمایتهای فکری و معنوی هنرمندان پیشکسوت این عرصه شدنی نیست و دعوت امروز بنده از اعضای هیات مدیره بنیاد نمایش هم به همین علت انجام گرفته تا بتوانیم در یک فضای مشارکتی با مشورت از شما عزیزان در برگزاری هرچه بهتر جشنواره فعالیتهایی را انجام دهیم.
وی با اشاره به پیشنهادهای مطرح شده در این نشست مشترک افزود: طبیعتا برای برنامه ریزی و اجرای یک جشنواره موثر در عرصه تئاتر کودک و نوجوان ظرفیتها و محدودیتهای مالی زیادی داریم که کار را برای همه ما سخت میکند. اما بنده و همکارانم نهایت تلاش خود را انجام میدهیم تا آنچه شما بزرگواران در بنیاد نمایش کودک و دیگر مجموعهها به ما پیشنهاد میکنید در حد توان اجرایی شود. ضمن اینکه بنده بسیار تاکید دارم که آنچه در این رویداد پیشروی مخاطبان قرار میگیرد اجرای یک جشنواره امیدبخش، شادی بخش و با طراوتی باشد که هم مخاطبان و هم گروههای شرکتکننده از حضور در آن لذت ببرند. مسیری که با همکاری مجموعه هایی چون بنیاد نمایش کودک می تواند بازوی حمایتی بسیار موثری برای تحقق آن باشد.
دبیر بیست و نهمین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان در بخش پایانی صحبت های خود ضمن قدردانی از حمایت های مدیرکل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، شهرداری همدان و اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان همدان در برگزاری هرچه بهتر این رویداد مهم بیان کرد: تلاش برای کوچک سازی و استاندارد سازی جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان یکی از اهداف بلند مدت من است، مسیری که خوشبتختانه آقای نیلی (مدیرکل هنرهای نمایشی) هم روی آن تاکید دارد. بنابراین برای اجرای چنین رویکردی که لازمه برگزاری یک جشنواره حرفه ای است نیازمند حمایت ها و مشاوره های اعضای بنیاد نمایش کودک هستیم که هم در حوزه جشنواره و هم در حوزه های دیگر تئاتر کودک و نوجوان از جمله گروه های توان یاب اقدامات خوبی را انجام دهیم.
بیست و نهمین «جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان – همدان» به دبیری امیر مشهدی عباس توسط اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با حمایت استانی شهرداری همدان و مشارکت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان همدان، انجمن هنرهای نمایشی ایران آبان ماه سال ۱۴۰۳ با شعار «تئاتر گفت و گوی بدون مرز» و با هدف «تقویت همدلی و همراهی، رشد و آگاهی واعتماد به نفس فرزندان ایران از مسیر هنر نمایش» در شهرتاریخی همدان برگزار خواهد شد.
«تحقق مشارکت اجتماعی کودکان و نوجوانان»، «ارتقای سطح فرهنگ عمومی»، «تقویت بنیانهای اصیل خانواده و ارتباط نسلها»، «آموزش شهروندی و افزایش مسئولیت پذیری با ایجاد زمینه مشارکت فعال کودکان و نوجوان ایران زمین در تولید آثارنمایشی» به عنوان بخشی از حقوق قشر پویا و اثر گذار جامعه بخش دیگری از اهداف ستاد برگزاری بیست و نهمین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان است.
