امشب در پرفورمنس ۲۵۷ با آقای شایان نسب همبازی بودم
به جملاتی که گفتی حتما همیشه فکر می کنم
مرسی از حس و حال متفاوت و خوبتون
یک ساعتی که باعث میشه فقط به خودت فکر کنی

من امشب در پرفورمنس 257 با آیلین احد پور هم بازی بودم چه قدر خوش درخشدیدند و انرژی خوبی بهم دادن چه قدر خوب تونستن برای 1 ساعت کامل منو بیشتر با خودم روبه رو کنن. ممنونم از تو آیلین بابت حس خوب و انرژی که بهم دادی هدیه ای هم که بهم دادی نگه میدارم.

درباره نمایش درانتظار گودو و کامنت‌هایی که پاک میشود...


من بارها در انتظار گودو دیدم و به همین دلیل چند ساله که این نمایش داره اجرا میره به دیدنش نَشستم
ولی دیدنه اینکه چند ساله داره اجرا و موفق بوده تو فروش مجبورم کرد به دیدنش بنشینم
چون گفتم اگه بد بود که این همه اجرا نمیرفت
که ای کاش نمی‌نشستم

نمایش از لحاظ کارگردانی به شدت ضعیف بود بزرگترین ضعفشم عدم خلاقه بودن تو هیچ چیزی بود، استفاده از دم دستی‌ترین میزانسن‌ها برای نشان ... دیدن ادامه ›› دادن ملال و خستگی مثل تو تاریکی نگه داشتن مخاطب به‌مدت طولانی و تکرار یک شعر ، ژست‌های تکراری، نمیتونه فضای ابزورد نمایشنامه ی بکت رو برسونه

از لحاظ بازیگری ؛ بازی جناب رحیمی که من قبل این اجرا حساب ویژه ای روشون میکردم ۹۰٪ همانند ژان در هیدن بود و هرچه قدر نمایش جلوتر میرفت ژان و ژان تر می شد و کاش به قدرت ژان بود این بازیشون
از کروگرافی و ژست ها گرفته و دیکشنی نه چندان جذاب و خورده شدن خیلی از دیالوگ‌ها داشت یک نصفه ژان به ما نشون میداد.
مدام و توامان دیالوگ گفتن بازیگران سبب میشد از یک جایی به بعد دیالوگ‌ها منعقد نشود و تماشاگر ناخودآگاه نشنوه . کاراکتر پوتزو بازی بسیااار اگزجره‌ای داشت، که به جای اینکه مخاطب رو جذب کنه
حس دافعه ایجاد میکرد.
عدم طراحی کروگرافی درست و خلاقیت در خلق آن که مشخصا میشه گفت از جانب کارگردان توی ذوق میزد مخصوصا در ساخت ژست درست برای لاکی
هرچند بهترین بازیگر این اجرا لاکی بود
و آزاردهنده‌ترین با اختلاف پوتزو
ولی هیچی آزاردهنده‌تر از قسمت های شعارزده‌ی این اجرا نبود
و در آخر باید بگم با یک سری جملات شعارزده و ادایی نمیشه کار خوب ساخت .

این اجرا با آدم کاری میکنه که آدم نه تنها گودو نبینه دیگه
متنشم نخونه

«پرفورمنس ۲۵۷ تجربه‌ای متفاوت و جسورانه بود؛ اجرایی که با ترکیب حرکت، نور و سکوت، فضایی تأمل‌برانگیز ساخت و مخاطب را به درون جهان اثر کشاند. اما برای من نقطه‌ی درخشان این اجرا حضور پریدخت (D-020) بود.

پریدخت D-020 با انرژی جوانی و نگاه صادقانه‌اش توانست لحظات اجرا را زنده کند. بازی او نه فقط اجرای یک نقش، بلکه نوعی گفت‌وگوی بی‌واسطه با من بود؛ انگار از دل صحنه مستقیم با من حرف می‌زد. این ارتباط صم
یمی و بی‌پیرایه باعث شد حضورش به یادماندنی شود.

از D-020 پریدخت بابت جسارت، تلاش و هنرش صمیمانه تشکر می‌کنم. او نشان داد که می‌تواند هم حرفه‌ای ظاهر شود و هم خودمانی دل مخاطب را به دست آورد. امیدوارم در آینده بیشتر شاهد حضور و درخشش او روی صحنه باشیم، چون بی‌تردید یکی از سرمایه‌های تازه‌ی تئاتر ماست.»

درود ب دوست خوبم اون
از نظر من این نمایش کاری میکنه ک مخاطب ب درونش رجوع کنه و خودشو ب چالش بکشه،چالش هایی ک شاید هیچوقت بهشون فکر نکرده،
تو این نمایش من مقابل خودم نشستم و با خودم صحبت و دردودل کردم،و یک بار دیگه بچه شدم و از کودکی شروع ب بزرگ شدن کردم وتصمیم های بزرگی گرفتم،

اما چیزی ک باعث میشه این نمایش روحتو جلا بده و بیدارت کنه،مهارت بازیگر مقابل هستش
من خوشحالم ک خانم نصیری عزیز ،بازیگر مقابل بنده بودن و زمان رو برای من متوقف کردند،طوری ک من بعد نمایش انسان بهتر و مفیدتری هستم
امیدوارم موفق و سلامت باشید

زحل خانوم D_700 بازی تون خیلی عالی بود
اون یکی چهره خودم رو بهم نشون دادید که باعث خوشحالی من بود
و امیدوارم در ادامه راهتون هم موفق باشید

خانوم عشوری واقعا خوشحالم که یکی از بازیگرانی که اجراشون رو دیدم شما بودین و واقعا لذت بردم از تک تک اون لحظات و کاملا مشخصه که بداهه پردازی حرفه ای و ذهن کاملا خلاقی دارید
امیدوارم در آینده باز هم از کار های شمارو ببینم 💙