«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
آب کم جو، تشنگی آور بدست.
هجوم، بهترین فیلم شهرام مکری ست. حالا دیگر فیلمساز استایل خودش را یافته، ثابت کرده که سواد سینمایی و توانایی ساخت فیلمی با کلاسِ جهانی را دارد.
سینما یعنی این .
طراحی لباس ، گریم ، طراحی صحنه، جلوه های ویژه و ...(حتی دایجسیس) و مهمتر از همه، فیلم نامه ای با لایه های پنهان دارد.
درود به شهرام مکری که همچنان رو به جلو در حرکت است ، عاشق سینماست و بنظر می رسد، شاهکارش پیش روست.
پراکندهگویی موج می زد در این فیلم . می تواند بعنوان گزارش خبری ، بصورت سریالی ، از تلویزیون پخش شود.
سینما این نیست.
سرانجام پس از دیدنِ چند نمایش متوسط و ضعیف در ماههای اخیر ، نمایشی از جنگ دیدم ، عالی، انسانی وشریف ؛ بدور از نگاهِ کلیشهایِ غالب و «صدا و سیما» یی !
متن، بازیها ، انتخاب بازیگر و طراحی گریم و ... همگی عالی .
اگر در حین نمایش بغضی ترکید و چشمی تَر شُد ، بر او خرده مگیرید ، چرا که میداند « جنگ ، همیشه بد است »
برای تمامی دست اندرکارانِ این نمایش بهترین آرزوها و آرزوی بهترینها را دارم.
او « مثل یک عاشق » زیست.
یادش گرامی
بازیهای بی نظیر بازیگران ، فیلم را قابل تحمل کرد.
جهانِ درونِ فیلم عاری از منطق بود . آنکه بی غیرت بود و زندگی خود و افراد خانواده را به بازی گرفته بود ، ناگهان غیرتمند شد و آنکه دلسوزِ خانواده بود و ظاهرا برای نجات خانواده از فقر، تن به ازدواجی ناخواسته داده بود ، از ازدواج سر باز زد و درحقیقت خانواده را بدبخت کرد و ...
با اینحال نسبت به سایر فیلمهای جشنواره ، یک سر و گردن بالاتر بود.