تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنرمخاطبان گرامی، پیرو اعلام عزای عمومی، به آگاهی می‌رسد اجرای همه نمایشها و برنامه‌های هنری به مدت یک هفته از دوشنبه ۳۱ اردیبهشت تا پایان یکشنبه ۶ خرداد لغو شد. خریداران محترم این سانسها لطفا منتظر اطلاع‌رسانی بخش پشتیبانی تیوال از طریق پیامک باشند.
S3 > com/org | (HTTPS) 78.157.41.91 : 22:06:15
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
اجرای ویژه نمایش پسران تاریخ
جمعه ١٠ آذر ساعت ١٥، پسران تاریخ اجرای ویژه خواهد داشت.
پیش فروش بلیت اجراى ویژه، روز دوشنبه ٦ آذر ساعت ١٢
جمعه ١٠ آذر ساعت ١٥، پسران تاریخ اجرای ویژه خواهد داشت.
پیش فروش بلیت اجراى ویژه، روز دوشنبه ٦ آذر ساعت ١٢
مونا طلوع مروی و امیرحسین ولی این را
خواندند
لیلى شجاعى، الهام، میترا شریفی، Marillion و اشکان صفی خانی این را دوست دارند
لیلى شجاعى، الهام، میترا شریفی، Marillion و اشکان صفی خانی این را دوست دارند
خریدار پویان رمضان‌پور (ipouyan)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۰۶ شهریور ۱۳۹۵
آقای خیل‌نزاد قصد ندارید برای روزهای آینده هم تمدیدش کنید؟
۰۵ آذر ۱۳۹۶
دوست‌دارم
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
پیش فروش سه روز سوم نمایش پسران تاریخ از ساعت ١٢ روز چهارشنبه ٢٤ آبان ماه در سایت تیوال آغاز مى شود.
٩ اجرا تا پایان
٩ اجرا تا پایان
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
پیش‌فروش بلیت‌های نمایش "پسران تاریخ" از روز یکشنبه (١٤ آبان) ساعت ١٢ با ٪٣٠ تخفیف در سایت تیوال آغاز مى شود.
اشکان خیل نژاد قصد دارد نمایش «پسران تاریخ» را مجددا به مدت ۱۵ شب در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر به صحنه ببرد.
به گزارش خبرنگار مهر، نمایش «پسران تاریخ» نوشته آلن بنت و کارگردانی اشکان خیل نژاد که مرداد و شهریور در تالار چهارسو مجموعه تئاتر شهر به صحنه رفته و با استقبال نیز مواجه شده بود قرار است مجددا اجرا شود.
این اثر نمایشی از ۲۲ آبان ماه هر شب ساعت ۱۸ در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر به صحنه می رود.
این نمایش کاری از گروه تئاتر «تازه» است که محسن ابوالحسنی، مجید آقاکریمی، مهرداد بابایی، سینا بالاهنگ، محمد برهمنی، سجاد حمیدیان، حامد رسولی، حمید رحیمی، مهدی شاهدی، مریم نورمحمدی و امیرمسعود واعظ تهرانی در آن به ایفای نقش می پردازند.
اشکان خیل نژاد قصد دارد نمایش «پسران تاریخ» را مجددا به مدت ۱۵ شب در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر به صحنه ببرد.
به گزارش خبرنگار مهر، نمایش «پسران تاریخ» نوشته آلن بنت و کارگردانی اشکان خیل نژاد که مرداد و شهریور در تالار چهارسو مجموعه تئاتر شهر به صحنه رفته و با استقبال نیز مواجه شده بود قرار است مجددا اجرا شود.
این اثر نمایشی از ۲۲ آبان ماه هر شب ساعت ۱۸ در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر به صحنه می رود.
این نمایش کاری از گروه تئاتر «تازه» است که محسن ابوالحسنی، مجید آقاکریمی، مهرداد بابایی، سینا بالاهنگ، محمد برهمنی، سجاد حمیدیان، حامد رسولی، حمید رحیمی، مهدی شاهدی، مریم نورمحمدی و امیرمسعود واعظ تهرانی در آن به ایفای نقش می پردازند.
ابرشیر، محمد رحمانی، حمید رضا آریانا، Marillion، نیلوفر ثانی، شکوه حدادی، مارال عظیمی و پیمان لسان این را
دوست دارند
آقای خلیل نژاد اینجا هم میخواید بگین که تهویه ها رو خاموش کنند؟(مسئول سالن شهرزاد تاکید میکنه خاموش بودن تهویه ها دستور اکید شماست) شخصا خیلی نمایشنامه های بنت رو دوست دارم و طبعا در حالت عادی حتما میومدیم و لذت میبردیم، اما تو سالنی که هوا نباشه از هیچ چیز نمیشه لذت کامل برد
تو همین سالن شهرزاد و در اوج گرمای تابستون نمایشی بود که حامد بهداد رو داشت و ملت تا خرتناق سالن نشسته بودن اما چون تهویه و کولر روشن بود بدون کوچکترین گرما و خستگی تا آخر از کار لذت بردن
آقای دانش من هر چى بگم شما حرف خودت رو مى زنى
انگار قصد ندارید باور کنین سالن هایى هستند که مشکل جدى آکوستیک و تهویه دارند
و این ها ارتباطى به کولر روشن و خاموش نداره
انگار قصد ندارید باور کنین سالن هایى هستند که مشکل جدى آکوستیک و تهویه دارند
و این ها ارتباطى به کولر روشن و خاموش نداره
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
"به امید پیروزى واقعى، نه در جَنگ که بر جَنگ"
پرونده ى شرق در تاریخ سه شنبه ٩ ابان ١٣٩٦ براى نمایش "پچ پچه هاى پشت خط نبرد" به کارگردانى اشکان خیل نژاد
___________
گفت و گوى دکتر جلایى پور با اشکان خیل نژاد
به هم راه نوشته هایى از محمد کیانوش راد، ابراهیم اصغرزاده، محمدرضا خدایى و على ورامینى
http://sharghdaily.ir/1396/08/09/Main/PDF/13960809-3000-9-449.pdf
http://sharghdaily.ir/1396/08/09/Main/PDF/13960809-3000-11-449.pdf
پرونده ى شرق در تاریخ سه شنبه ٩ ابان ١٣٩٦ براى نمایش "پچ پچه هاى پشت خط نبرد" به کارگردانى اشکان خیل نژاد
___________
گفت و گوى دکتر جلایى پور با اشکان خیل نژاد
به هم راه نوشته هایى از محمد کیانوش راد، ابراهیم اصغرزاده، محمدرضا خدایى و على ورامینى
http://sharghdaily.ir/1396/08/09/Main/PDF/13960809-3000-9-449.pdf
http://sharghdaily.ir/1396/08/09/Main/PDF/13960809-3000-11-449.pdf
مهدی حسین مردی، سپیده و محمد فروزنده این را
خواندند
مریم زارعی، محمد رحمانی، کیان، نیلوفر ثانی، پرندیس و محمدحسن خدایی این را دوست دارند
مریم زارعی، محمد رحمانی، کیان، نیلوفر ثانی، پرندیس و محمدحسن خدایی این را دوست دارند
آقای خلیل نژاد ،درسته که شما خواستین که تهویه سالن رو خاموش کنن؟اگر شما گفتین که اشتباه وحشتناکی کردین و ظلم بزرگی به تماشاگرایی میکنین که هزینه کار رو تامین میکنن....گیرم که با خاموش شدن تهویه یک درصد صدا بلندتر به گوش برسه(که تاثیر چندانی نداره) اما در اثر خاموشی تهویه ها ،یک ساعت آخر و بویژه نیم ساعت آخر هوای سالن بندری خفه و گرم میشه که نود درصد حواس ملت صرف بادزدن خودشون و لحظه شماری برای رسیدن به اکسیژن! میشه....و در واقع جمع بندی کار و بخش‌های اثر گذار پایانی با کمترین دقت ممکن دیده میشه......دلیل خاموشی (و یا دور بسیار کم بودن تهویه ها )هر چه هست لطفا پیگیری و برطرف کنین
آقای خلیل نژاد، قطعا در مورد ایرادات سالن حق باشماست اما نکته مهم این هست که من در تابستان در همون سالن با همون میزان ازدحام تماشاگر نمایشی دیدم که مدت زمان مشابه داشته و تا آخر هوا خوب و خنک بوده....واقعا حیف هست اثر تحسین برانگیزی که شما بخوبی کارگردانی کردین با تمرکز دیده نشه و در نیم(شایدم یکساعت)ساعت آخر همه لحظه شماری کنن و ناچار خیلی از ظرایف کار رو از دست بدند....ممنون از پاسخگوئیتون بهرحال اگر تهویه امکان روشن شدن داره(نوشته این که تهویه خاموش هست) لطفا بخواین که روشن شه و کولر هم روی درجه بیشتری قرار بگیره
نمایش را دوست داشتم ولی تهویه سالن واقعا وحشتناک بود . کلا کار نمی کرد. همه کلافه و خسته شده بودن و آدم نمی تونست رو نمایش تمرکز کنه. حیف ....
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نمایش «پچپچههای پشت خط نبرد» برای آخرین بار تا ١٦ آبان تمدید شد و دیگر تمدید نخواهد شد.
پیش فروش روزهای جدید از سه شنبه ٢ آبان ساعت ١٢ آغاز میشود.
دانشجویان مى توانند به هم راه کارت دانشجویى خود هر روز به گیشه ى تاتر شهرزاد مراجعه کنند و به صورت حضورى از تخفیف دانشجویى برخوردار باشند.
پیش فروش روزهای جدید از سه شنبه ٢ آبان ساعت ١٢ آغاز میشود.
دانشجویان مى توانند به هم راه کارت دانشجویى خود هر روز به گیشه ى تاتر شهرزاد مراجعه کنند و به صورت حضورى از تخفیف دانشجویى برخوردار باشند.
صدف اسمعیل پور، آنا و محمد فروزنده این را
خواندند
کیان، مریم زارعی، رضا تهوری، محمد رحمانی، ری را، سپیده، سیده فاطمه میریان و محمد عمروابادی این را دوست دارند
کیان، مریم زارعی، رضا تهوری، محمد رحمانی، ری را، سپیده، سیده فاطمه میریان و محمد عمروابادی این را دوست دارند
برای تخفیف دانشجویی میشه امروز با کارت دانشجویی مراجعه کرد و مثلا بلیت روز 3شنبه رو تهیه کرد یا فقط بلیت همون روز و میشه تهیه کرد؟
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نمایش "چشم هاى بسته از خواب" اجرایى پر از جزییات، دقیق و پویا از متن سخت و پیچیده ى محمد چرم شیر است که یوسف باپیرى با سه بازیگر پرتلاش خود ماه ها تمرین کرده و اکنون دیدنى تر از هر نمایشى روى صحنه ى تماشاخانه ى انتظامى مى درخشد.
تبریک به پاوان افسر، افسون یدملت و مهران مرادى که با تمرکز و حضور یگانه شان در صحنه، فضا و اتمسفرى ناب مى سازند.
تبریک به پاوان افسر، افسون یدملت و مهران مرادى که با تمرکز و حضور یگانه شان در صحنه، فضا و اتمسفرى ناب مى سازند.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
با تاریخ، با امضا
________________
چند سال باید زحمت کشید؟
سر چندتا تمرین در پلاتوهاى دانشگاه باید رفت؟ چندبار باید در بازبینى‌ها رد شد؟
چند ده دفعه باید سر تمرین دعوا کرد، قهر کرد، تمرین را رها کرد؟ بعد برگشت خندید و همه رو شگفت‌زده کرد؟
چند صد دقیقه پشت صحنه‌ى هر اجرا باید ایستاد، با چشمان بسته دیالوگ‌ها را مرور کرد، با استرس از درزهاى دیوار تماشاگرها را نگاه کرد و با انرژى و با تمام وجود بازى را شروع کرد؟
چند هزار رورانس را باید ... دیدن ادامه ›› تجربه کرد؟
و
چندبار باید بغض و سکوت کرد و بهت‌زده تماشا کرد که لحظه‌ها و بازى‌هاى ناب‌ت توقیف مى‌شه؟
چندتا پرسش دیگر مى‌شود از این مسیر پرمشقت و پربارى که تو پیمودى پرسید؟ تو که نویدبخش تاتر و سینماى ایران.. و حالا جهان شدى.
نوید محمدزاده تو به همه‌ى ما و نسل ما یادآورى کردى که باید دوید و تلاش کرد و از همه مهم‌تر روح بزرگ داشت.
تو حالا یک شیر ونیز دارى که دو بال با ارزش دارد، و ما یک بَبرِ کُرد که قلبی بزرگ.
از طرف گروه تاتر تازه و تاتر پچ‌پچه‌هاى پشت خط نبرد
________________
چند سال باید زحمت کشید؟
سر چندتا تمرین در پلاتوهاى دانشگاه باید رفت؟ چندبار باید در بازبینى‌ها رد شد؟
چند ده دفعه باید سر تمرین دعوا کرد، قهر کرد، تمرین را رها کرد؟ بعد برگشت خندید و همه رو شگفت‌زده کرد؟
چند صد دقیقه پشت صحنه‌ى هر اجرا باید ایستاد، با چشمان بسته دیالوگ‌ها را مرور کرد، با استرس از درزهاى دیوار تماشاگرها را نگاه کرد و با انرژى و با تمام وجود بازى را شروع کرد؟
چند هزار رورانس را باید ... دیدن ادامه ›› تجربه کرد؟
و
چندبار باید بغض و سکوت کرد و بهت‌زده تماشا کرد که لحظه‌ها و بازى‌هاى ناب‌ت توقیف مى‌شه؟
چندتا پرسش دیگر مى‌شود از این مسیر پرمشقت و پربارى که تو پیمودى پرسید؟ تو که نویدبخش تاتر و سینماى ایران.. و حالا جهان شدى.
نوید محمدزاده تو به همه‌ى ما و نسل ما یادآورى کردى که باید دوید و تلاش کرد و از همه مهم‌تر روح بزرگ داشت.
تو حالا یک شیر ونیز دارى که دو بال با ارزش دارد، و ما یک بَبرِ کُرد که قلبی بزرگ.
از طرف گروه تاتر تازه و تاتر پچ‌پچه‌هاى پشت خط نبرد
جناب خیل نژاد عزیز بسیار زیبا توصیف فرمودید.
نویدمحمدزاده یک وطن پرست تمام عیارست. چه آن وطن ایران باشد چه کردستان عزیز و چه صحنهٔ دلربای تئاتر، او متعهد، مصمم و خستگی ناپذیر است و هنرمندی لایق.
صدها سپاس، هزاران شادباش.
نویدمحمدزاده یک وطن پرست تمام عیارست. چه آن وطن ایران باشد چه کردستان عزیز و چه صحنهٔ دلربای تئاتر، او متعهد، مصمم و خستگی ناپذیر است و هنرمندی لایق.
صدها سپاس، هزاران شادباش.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
گفتگوى اشکان خیل نژاد با روزنامه اعتماد (بابک احمدى)
"تجربه اندیشیدن با فرم اجرا"
با یادداشتى از سیاوش قائدى
"پسران تاریخ کجا ایستاده اند."
دوشنبه، ١٣ شهریور ١٣٩٦
http://www.etemadnewspaper.ir/1396/06/13/Main/PDF/13960613-3897-9-69.pdf
"تجربه اندیشیدن با فرم اجرا"
با یادداشتى از سیاوش قائدى
"پسران تاریخ کجا ایستاده اند."
دوشنبه، ١٣ شهریور ١٣٩٦
http://www.etemadnewspaper.ir/1396/06/13/Main/PDF/13960613-3897-9-69.pdf
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
تعطیلی ده روزه اجرای «پچپچههای پشت خط نبرد» به‌دلیل حضور نوید محمدزاده در جشنواره فیلم ونیز
اجرای «پچپچههای پشت خط نبرد» نوشته علیرضا نادری و به‌کارگردانی اشکان خیل‌نژاد از ٩ شهریور تا ٢٠ شهریور به‌دلیل حضور نوید محمدزاده در جشنواره فیلم ونیز تعطیل است و پس از این تاریخ، اجراها در سالن شماره‌یک شهرزاد ادامه خواهد یافت و پیش‌فروش روزهای آتی این نمایش از شنبه ۱۱ شهریور ساعت ۱۲ظهر در سایت تیوال آغاز میشود.
گفتنی است نوید محمدزاده امسال در هفتادوچهارمین جشنواره فیلم ونیز با فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا» به‌کارگردانی وحید جلیلوند در بخش «افق‌های نو» حضور دارد.
وحید هوبخت، reza heidari، سپیده یوسف لو و عاطفه شکری این را
خواندند
پریناز پارسی، سپیده، نیلوفر ثانی، محمد حسن روزبهانی، مهناز، شایان بابانژاد شانی، آرش رضایی و غزل عزیز الدین این را دوست دارند
پریناز پارسی، سپیده، نیلوفر ثانی، محمد حسن روزبهانی، مهناز، شایان بابانژاد شانی، آرش رضایی و غزل عزیز الدین این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
سلام
٤٠ عدد بلیت با تخفیف ٥٠٪ هر روز خارج از ظرفیت به فروش مى رسد.
دوستانى که تمایل دارند مى توانند هر روز ساعت ١٦ تا ٢٠ براى تهیه ى این بلیت ها به گیشه ى تاترشهر مراجعه نمایند.
٤٠ عدد بلیت با تخفیف ٥٠٪ هر روز خارج از ظرفیت به فروش مى رسد.
دوستانى که تمایل دارند مى توانند هر روز ساعت ١٦ تا ٢٠ براى تهیه ى این بلیت ها به گیشه ى تاترشهر مراجعه نمایند.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
گفت و گوى روزنامه ى ایران با اشکان خیل نژاد کارگردان نمایش پسران تاریخ با عنوان:
"فرم، یک شیوه اندیشیدن است."
به همراه یادداشت احسان زیورعالم با عنوان:
"قدرت و تاریخ، یک جدال بی پایان"
http://www.iran-newspaper.com/newspaper/PagePDF/47505
"فرم، یک شیوه اندیشیدن است."
به همراه یادداشت احسان زیورعالم با عنوان:
"قدرت و تاریخ، یک جدال بی پایان"
http://www.iran-newspaper.com/newspaper/PagePDF/47505
جناب خیل نژاد چند تا کامنت پائینتر گذاشته ام خدمتا ن درمورد ساعت اجرا سوال داشتم که منتظر پاسخ تان هستم
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
سازوبرگ‌های ایدئولوژیکِ دولت و آپاراتوسِ ادبیات/نگاهی به نمایش «پسران تاریخ» نوشته ى عرفان خلاقی در سایت درامانقد
پیش از این نیز آثاری که به موضوعِ ادبیات و نظام آموزش آن پرداخته‌اند نمونه‌هایی معروف و تاثیرگذار بوده‌اند: می‌توان به رمان/فیلم انجمن شاعران مرده (اچ. کلاین بام/ پیتر ویر) یا نمایشنامه‌ی تعلیمِ ریتا (ویلی راسل) و یا حتی اولئانا (دیوید ممت) اشاره کرد. آثاری که گویی در آنها هنر (ادبیات) دست به بازنمایی و فلسفیدن در بابِ خود می‌زند؛ نوعی فرا ادبیات، یا خوانش و نقدی درون‌ماندگار از خویشتن.
تری ایگلتون کتاب ارزشمندِ خود درآمدی بر نظریه‌ی ادبی را با کوششی برای صورت‌بندی و تعریفِ ادبیات از منظرهای گوناگون می‌آغازد. او با برشمردن تلقی‌های رایج در باب چیستیِ ادبیات، آنها را یک‌به‌یک با ارائه‌ی دلایلی مختلف مردود یا نابسنده شمرده و در انتها این بحث را با اعلام این نکته پایان می‌دهد که: ادبیات امری است از جنس–یا درونِ- ایدئولوژی و معطوف به انتقال و ترسیمِ ارزش‌ها – چه درونی (سوبژکتیو) و چه بیرونی (ابژکتیو)-و داوری‌های بالطبع ارزش‌گذارانه به مخاطب خود؛ ارزش‌هایی که هرچند پایدار و مستمر در زمینه‌ها و زمانه‌های (Context) مختلف نیستند، اما این کارکرد غایی خود را همچنان حفظ می‌کنند: «ساختارِ عمدتاً نهانی ارزش‌ها که زیربنای نظرات واقعی ما را تشکیل می‌دهد و آن را القاء می‌کند، بخشی از آن چیزی است که ایدئولوژی نامیده میشود…شیوه‌های پیوند گفته‌ها و عقایدمان با ساخت و مناسبات قدرت در جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم…بیشتر آن شیوه‌هایی از احساس، ارزش‌گذاری، دریافت و اعتقاد که به نحوی با بقا و استمرار قدرت اجتماعی رابطه داشته باشد»(ایگلتون،ص22)
حال اگر این تفسیرِ ایگلتون از ادبیات را در کنار تلقی مارکس از ایدئولوژی به‌مثابه‌ی دستگاه باژگونه‌ساز آگاهی (تولید آگاهی کاذب) بگذاریم، ... دیدن ادامه ›› لاجرم باید سری هم به دیگر میراث‌دار مارکس، لویی آلتوسر، بزنیم که میانجیِ اِعمال ایدئولوژی بر جامعه از سوی نهاد قدرت را در آن چیزهایی در روبنای آن می‌داند که آلتوسر آنها را سازوبرگ‌های ایدئولوژیک دولت می‌خواند؛ عناصری همچون قانون، کلیسا (نهاد دین)، نهادهای آموزشی (مدرسه، دانشگاه) و غیره؛ و این آخری، نهاد و نظام ِ آموزشی، درست همان‌جایی است که الن بنِت ساختمانِ عظیمِ «پسران تاریخ» خود را بنا می‌کند: سازوکاری که در آن زبانِ والا (ادبیات) واسطه‌ای میشود برای تبیین و پذیرش گفتمان قدرت در میدان عام جامعه و در زیرمیدانِ خاصِ نظام آموزش – چنان که مثلاً پی‌یر بوردیو نیز از بازتولید قدرت در نظام آموزش عالی به میانجی عنصر زبان صحبت می‌کند.
الن بنِت در این متن با مواد و مصالحِ همیشه معزز و پرافتخار ادبیات انگلیسی، همان‌ها‌که لقب گنجینه ادبیات بریتانیا را بر آن نهاده‌اند، به سراغ نقد بی‌رحمانه‌ی جامعه‌ی بریتانیایی نیمه‌ی دوم قرن بیستم به این‌سو می‌رود؛ تاختن به ارزش‌های تاریخی، هویتی، آموزشی، اجتماعی، جنسی و سیاسی این جامعه همان چیزهایی است که متن لحظه‌ای برای برکشیدن و تجسم بخشیدن به آنها پا پس نمی‌کشد. در این مسیر، الن بنِت ارجاعاتی از ادبیات گوتیک گرفته تا شکسپیر، از الیوت گرفته تا هوسمان، از فیلم‌های کالت این جامعه تا سایر عناصر فرهنگ روزمره را در متن خود انباشته می‌کند. انباشتنی که هرلحظه یادآوری می‌کند که چگونه نسلی از نوجوانان این جامعه می‌تواند زیر آوار این کلمات مطنطن، ذره‌ذره و گام‌به‌گام با برجسته ساختنِ ویژگی‌های قومی، زبانی و هویتی خود در جهانی که در حالِ از دست دادنِ ساختار سنتی دولت-ملت خود است، ارزش‌های نوین خود را بر این ذخایر ادبی بنا سازد. بنِت خود در مقدمه‌ی نمایشنامه شرحی از تجربه‌ی زیسته‌ی خود در چنین موقعیتی ارائه می‌دهد: یک مرکز پیش‌دانشگاهی که می‌خواهد نوجوانانِ خود را برای ورود به آنچه آکسبریج – لغتی جعلی از ترکیب دو واژه‌ی آکسفورد و کمبریج- می‌نامد آماده سازد.
در متن، هکتور، معلمی که آموزش ادبیات را به دانش آموزان به عهده دارد، از نظر مدیر این مرکز فاقد کارآمدی لازم برای آماده‌سازی دانش‌آموزان به امتحان ورودی است. او نماینده‌ی نظرگاهی به ادبیات است که لذت‌بردن از آن را مهم‌ترین هدفِ مواجهه با ادبیات می‌داند. لذتی که گویی خود را در ساحتی اروتیک نیز در شخصیت بازیگوشِ هکتور بازنمایی می‌کند. در مقابل، معلم تازه‌وارد و عصاقورت‌داده، ایروین، مأموریت دارد دانش آموزان را با تکنیک‌های سودگرایانه در باب نوشتن مقالات تاریخی آشنا سازد. آشنایی‌ای که نه‌فقط معطوف به هدف ورود به آکسفورد یا کمبریج، بلکه همان سازوبرگِ ایدئولوژیک پیش‌گفته است برای آنچه جامعه‌ی رسمی در قالب نهاد آموزش عالی می‌پسندد، و تصادفی نیست که او هر بار هر کنشِ مربوط به لذت‌جویی را به تعویق می‌اندازد و گفتارش بیشترین شباهت را به ژورنالیسم مرسوم و هوچی‌گر رسانه‌ای شباهت پیدا می‌کند. او در کارِ جاانداختنِ صُوَر ایدئولوژیکی است که هرگونه تمایز هویتی را نادیده می‌انگارد. هکتور و ایروین نماینده‌ی همان اقطاب همیشگیِ جهانِ هنر و ادبیات هستند، دوگانه‌هایی همچون: آپولون و دیونیزوس، هنر (ادبیات) و فلسفه، تاریخ و تخیل، حقیقت و واقعیت. درعین‌حال این دو قطبِ ناهمساز، همچون همه‌ی دوگانه‌های فوق، در لحظاتی به یکدیگر نزدیک نیز می‌شوند؛ اگر هکتور خواستار حقیقت‌‌جویی است از دانش‌آموزان، در مقابل ایروین آنها را به بازنمایی حقیقتی وارونه دعوت می‌کند: «یک قضیه رو پیدا کن، وارونه‌اش کن، حالا برو دنبال اثبات‌کردنش»- به یاد بیاوریم انگاره‌ی آگاهی کاذب (باژگونه) مارکس را از کارکردِ ایدئولوژی. این نزدیک شدنِ دو قطب ناهمساز نیز لامحاله نتیجه‌ای جز فاجعه در بر ندارد: مرگ هکتور و معلولیت ایروین.
نمایشنامه‌ی الن بنِت با ظرافت هرچه‌تمام‌تر با کنارهم‌نهیِ تعاطی و تضارب این دو رویکرد به مقوله‌ی آموزشِ ادبیات و تاریخ به میانجی ارجاعات متعدد هنری، فلسفی، ادبی و تاریخی و احضار بی‌واسطه‌ی آنها بر صحنه و بازنمایی چگونگیِ تأثیر آپاراتوس‌های آموزش و ادبیات بر نسلِ نوِ شهروندان بریتانیایی، می‌کوشد تجربه‌ای گسترده از نقش انقیادآور این نظاماتِ مسلط را به مخاطب خود ارائه کند. تجربه‌ای که باوجود تعدد سرگیجه‌آور و غرابت ارجاعات بینامتنی‌اش برای مخاطب ایرانی، اما همچنان لذتبخش و درعین‌حال هول‌آور باقی می‌ماند.
در کنار این‌ها، اجرای اشکان خیل‌نژاد نیز توانسته از پسِ بداعت‌ها و غرابت‌های این متن برآید. طراحی دقیق حرکات و تفسیر روان‌تنی جذاب از شخصیت‌ها در کنارِ گرافیکِ و صدای صحنه، چشم، گوش و ذهن مخاطب را در اختیار خود می‌گیرد-صحنه‌ای که همچون انگاره‌های صلب آموزشی جاری بر بستر آن، نمور و خاکستری و خنثی است در تضاد با رنگارنگی و جنب و جوش بی‌امان شخصیت‌های هستنده بر آن و در اجرایی که نشان از روند تمرینِ طولانی در حوزه‌های مختلف موسیقی، حرکت و بیان برای بازیگرانش دارد. خیل‌نژاد کوشیده با واردکردن عناصری که در متن اصلی وجود ندارد، اما حضورش مخل جریان درام نیست، پیچیدگی‌های معنایی و فرمال موجود در متن را برای مخاطب تسهیل کند. عناصری همچون ساختن شوخی‌های کلامی، بدنی و حرکتی بین شخصیت‌ها، میان‌صحنه‌های موزیکال یا از همه مهم‌تر ایجاد بینامتنیتی جذاب با نمایشنامه‌ی لیرشاه که در متن بنِت وجود ندارد اما در اجرای خیل‌نژاد توانسته حس تردید و لرزان دانش‌آموزان را در میانه‌ی این دو معلم/منظر نشان دهد. از یاد نبریم تفسیر درخشان استنلی کاول در مقاله‌ی معروف خود با نام «بازداری از عشق: خوانشی از شاه لیر» را که چگونه در آن وجوه شک‌انگارانه‌ی شاه لیر را برمی‌شمرد و مدعی میشود یکی از مضامین اصلیِ این نمایشنامه این است که «ما ناگزیریم از دانش چشم بپوشیم.» احتمالاً همان‌طور که نظام مرسوم آموزش ادبیاتِ موردنظر بنِت نیز چشم‌پوشی از حقیقت (دانش حقیقی) را تبلیغ می‌کند و عنصر عشقِ نامتعارف نیز این بیان را تشدید می‌کند. خیل‌نژاد در یکی دو مورد حتی از متن نیز پیشی می‌گیرد؛ به‌عنوان‌مثال آنجا که ایروین را ،برخلاف پیشنهاد توضیح صحنه متن، بدون صندلی چرخ‌دار به صحنه می‌فرستد تا در انتها لایه‌ی معنایی مازادی برای او ایجاد کند.
بااین‌همه شور و شر حضور این شخصیت‌ها و جذابیت‌های موسیقایی – چه موسیقیِ زبان و چه موسیقی نت‌ها- نباید چشم‌ها و گوش‌های ما را نسبت به ضعف‌های معدود اجرا ببندد: اینکه در بسیاری از موارد کارگردان با پریدن از ارجاعت بینامتنیِ نمایشنامه و پوشاندنش در تمهیداتِ جذاب پیش‌گفته، خود و مخاطبش را از رویارویی‌ای بی‌واسطه و البته سخت‌خوان با آنها محروم می‌کند؛ معضلی که با کمی تأمل بیشتر بر وجوه دراماتورژیک اثر می‌توانست رخ ندهد. یا جزییات طراحی‌شده برای شخصیت‌ها، فارغ از آن‌هایی که در متن لحاظ شده، گاه ناکافی و شبیه به یکدیگر از آب درمی‌آیند، یا در طول اجرا بازیگران جوانش از حفظ و استمرار این جزییات بازمی‌مانند. در حوزه ترجمه نیز می‌توان با نگاهی دوباره به متنِ در حال اجرا، این تضاد تندوتیز بینِ فرهنگ‌عامه و فرهنگِ والای ادبی را هرچه بیشتر برجسته کرد؛ به‌ویژه در ترجمه‌ی حاضر بر صحنه، این بازنگری در آنجاهایی که این دو ساحت زبانی یکدیگر را قطع و نفی می‌کنند تا به سنتزِ زبانی‌ای مهارناشدنی و بی‌رحم بدل شوند، الزامی و اضطراری به نظر می‌رسد.
درنهایت اما متن-اجرای پسران تاریخ واجد پیشنهاد‌های بی‌بدیلی است برای تآتر ایران. از نحوه‌ی مواجهه‌اش با متون و گنجینه‌های ادبی، تا چگونگی از ریخت انداختن و معاصر کردنشان در جهتِ تیز کردن لبه‌های آخته‌ی نقدِ جامعه‌ی پیرامونی. از تأیید دوباره‌ی معجزه‌ی تمرین و تمرین و تمرین، تا بی‌نیازی صحنه‌ها از حضور چهره‌های «سلبریتی» و غیره.
پسران تاریخ اثری است که در هنگامه‌ی محصولات بنجل و بی‌اثرِ این روزها، هوای تازه‌ای است برای مخاطبان کم‌رمق‌ِ و تآترِ کم‌رمق‌ترش. آن را ببینید و تماشا کنید.
پیش از این نیز آثاری که به موضوعِ ادبیات و نظام آموزش آن پرداخته‌اند نمونه‌هایی معروف و تاثیرگذار بوده‌اند: می‌توان به رمان/فیلم انجمن شاعران مرده (اچ. کلاین بام/ پیتر ویر) یا نمایشنامه‌ی تعلیمِ ریتا (ویلی راسل) و یا حتی اولئانا (دیوید ممت) اشاره کرد. آثاری که گویی در آنها هنر (ادبیات) دست به بازنمایی و فلسفیدن در بابِ خود می‌زند؛ نوعی فرا ادبیات، یا خوانش و نقدی درون‌ماندگار از خویشتن.
تری ایگلتون کتاب ارزشمندِ خود درآمدی بر نظریه‌ی ادبی را با کوششی برای صورت‌بندی و تعریفِ ادبیات از منظرهای گوناگون می‌آغازد. او با برشمردن تلقی‌های رایج در باب چیستیِ ادبیات، آنها را یک‌به‌یک با ارائه‌ی دلایلی مختلف مردود یا نابسنده شمرده و در انتها این بحث را با اعلام این نکته پایان می‌دهد که: ادبیات امری است از جنس–یا درونِ- ایدئولوژی و معطوف به انتقال و ترسیمِ ارزش‌ها – چه درونی (سوبژکتیو) و چه بیرونی (ابژکتیو)-و داوری‌های بالطبع ارزش‌گذارانه به مخاطب خود؛ ارزش‌هایی که هرچند پایدار و مستمر در زمینه‌ها و زمانه‌های (Context) مختلف نیستند، اما این کارکرد غایی خود را همچنان حفظ می‌کنند: «ساختارِ عمدتاً نهانی ارزش‌ها که زیربنای نظرات واقعی ما را تشکیل می‌دهد و آن را القاء می‌کند، بخشی از آن چیزی است که ایدئولوژی نامیده میشود…شیوه‌های پیوند گفته‌ها و عقایدمان با ساخت و مناسبات قدرت در جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم…بیشتر آن شیوه‌هایی از احساس، ارزش‌گذاری، دریافت و اعتقاد که به نحوی با بقا و استمرار قدرت اجتماعی رابطه داشته باشد»(ایگلتون،ص22)
حال اگر این تفسیرِ ایگلتون از ادبیات را در کنار تلقی مارکس از ایدئولوژی به‌مثابه‌ی دستگاه باژگونه‌ساز آگاهی (تولید آگاهی کاذب) بگذاریم، ... دیدن ادامه ›› لاجرم باید سری هم به دیگر میراث‌دار مارکس، لویی آلتوسر، بزنیم که میانجیِ اِعمال ایدئولوژی بر جامعه از سوی نهاد قدرت را در آن چیزهایی در روبنای آن می‌داند که آلتوسر آنها را سازوبرگ‌های ایدئولوژیک دولت می‌خواند؛ عناصری همچون قانون، کلیسا (نهاد دین)، نهادهای آموزشی (مدرسه، دانشگاه) و غیره؛ و این آخری، نهاد و نظام ِ آموزشی، درست همان‌جایی است که الن بنِت ساختمانِ عظیمِ «پسران تاریخ» خود را بنا می‌کند: سازوکاری که در آن زبانِ والا (ادبیات) واسطه‌ای میشود برای تبیین و پذیرش گفتمان قدرت در میدان عام جامعه و در زیرمیدانِ خاصِ نظام آموزش – چنان که مثلاً پی‌یر بوردیو نیز از بازتولید قدرت در نظام آموزش عالی به میانجی عنصر زبان صحبت می‌کند.
الن بنِت در این متن با مواد و مصالحِ همیشه معزز و پرافتخار ادبیات انگلیسی، همان‌ها‌که لقب گنجینه ادبیات بریتانیا را بر آن نهاده‌اند، به سراغ نقد بی‌رحمانه‌ی جامعه‌ی بریتانیایی نیمه‌ی دوم قرن بیستم به این‌سو می‌رود؛ تاختن به ارزش‌های تاریخی، هویتی، آموزشی، اجتماعی، جنسی و سیاسی این جامعه همان چیزهایی است که متن لحظه‌ای برای برکشیدن و تجسم بخشیدن به آنها پا پس نمی‌کشد. در این مسیر، الن بنِت ارجاعاتی از ادبیات گوتیک گرفته تا شکسپیر، از الیوت گرفته تا هوسمان، از فیلم‌های کالت این جامعه تا سایر عناصر فرهنگ روزمره را در متن خود انباشته می‌کند. انباشتنی که هرلحظه یادآوری می‌کند که چگونه نسلی از نوجوانان این جامعه می‌تواند زیر آوار این کلمات مطنطن، ذره‌ذره و گام‌به‌گام با برجسته ساختنِ ویژگی‌های قومی، زبانی و هویتی خود در جهانی که در حالِ از دست دادنِ ساختار سنتی دولت-ملت خود است، ارزش‌های نوین خود را بر این ذخایر ادبی بنا سازد. بنِت خود در مقدمه‌ی نمایشنامه شرحی از تجربه‌ی زیسته‌ی خود در چنین موقعیتی ارائه می‌دهد: یک مرکز پیش‌دانشگاهی که می‌خواهد نوجوانانِ خود را برای ورود به آنچه آکسبریج – لغتی جعلی از ترکیب دو واژه‌ی آکسفورد و کمبریج- می‌نامد آماده سازد.
در متن، هکتور، معلمی که آموزش ادبیات را به دانش آموزان به عهده دارد، از نظر مدیر این مرکز فاقد کارآمدی لازم برای آماده‌سازی دانش‌آموزان به امتحان ورودی است. او نماینده‌ی نظرگاهی به ادبیات است که لذت‌بردن از آن را مهم‌ترین هدفِ مواجهه با ادبیات می‌داند. لذتی که گویی خود را در ساحتی اروتیک نیز در شخصیت بازیگوشِ هکتور بازنمایی می‌کند. در مقابل، معلم تازه‌وارد و عصاقورت‌داده، ایروین، مأموریت دارد دانش آموزان را با تکنیک‌های سودگرایانه در باب نوشتن مقالات تاریخی آشنا سازد. آشنایی‌ای که نه‌فقط معطوف به هدف ورود به آکسفورد یا کمبریج، بلکه همان سازوبرگِ ایدئولوژیک پیش‌گفته است برای آنچه جامعه‌ی رسمی در قالب نهاد آموزش عالی می‌پسندد، و تصادفی نیست که او هر بار هر کنشِ مربوط به لذت‌جویی را به تعویق می‌اندازد و گفتارش بیشترین شباهت را به ژورنالیسم مرسوم و هوچی‌گر رسانه‌ای شباهت پیدا می‌کند. او در کارِ جاانداختنِ صُوَر ایدئولوژیکی است که هرگونه تمایز هویتی را نادیده می‌انگارد. هکتور و ایروین نماینده‌ی همان اقطاب همیشگیِ جهانِ هنر و ادبیات هستند، دوگانه‌هایی همچون: آپولون و دیونیزوس، هنر (ادبیات) و فلسفه، تاریخ و تخیل، حقیقت و واقعیت. درعین‌حال این دو قطبِ ناهمساز، همچون همه‌ی دوگانه‌های فوق، در لحظاتی به یکدیگر نزدیک نیز می‌شوند؛ اگر هکتور خواستار حقیقت‌‌جویی است از دانش‌آموزان، در مقابل ایروین آنها را به بازنمایی حقیقتی وارونه دعوت می‌کند: «یک قضیه رو پیدا کن، وارونه‌اش کن، حالا برو دنبال اثبات‌کردنش»- به یاد بیاوریم انگاره‌ی آگاهی کاذب (باژگونه) مارکس را از کارکردِ ایدئولوژی. این نزدیک شدنِ دو قطب ناهمساز نیز لامحاله نتیجه‌ای جز فاجعه در بر ندارد: مرگ هکتور و معلولیت ایروین.
نمایشنامه‌ی الن بنِت با ظرافت هرچه‌تمام‌تر با کنارهم‌نهیِ تعاطی و تضارب این دو رویکرد به مقوله‌ی آموزشِ ادبیات و تاریخ به میانجی ارجاعات متعدد هنری، فلسفی، ادبی و تاریخی و احضار بی‌واسطه‌ی آنها بر صحنه و بازنمایی چگونگیِ تأثیر آپاراتوس‌های آموزش و ادبیات بر نسلِ نوِ شهروندان بریتانیایی، می‌کوشد تجربه‌ای گسترده از نقش انقیادآور این نظاماتِ مسلط را به مخاطب خود ارائه کند. تجربه‌ای که باوجود تعدد سرگیجه‌آور و غرابت ارجاعات بینامتنی‌اش برای مخاطب ایرانی، اما همچنان لذتبخش و درعین‌حال هول‌آور باقی می‌ماند.
در کنار این‌ها، اجرای اشکان خیل‌نژاد نیز توانسته از پسِ بداعت‌ها و غرابت‌های این متن برآید. طراحی دقیق حرکات و تفسیر روان‌تنی جذاب از شخصیت‌ها در کنارِ گرافیکِ و صدای صحنه، چشم، گوش و ذهن مخاطب را در اختیار خود می‌گیرد-صحنه‌ای که همچون انگاره‌های صلب آموزشی جاری بر بستر آن، نمور و خاکستری و خنثی است در تضاد با رنگارنگی و جنب و جوش بی‌امان شخصیت‌های هستنده بر آن و در اجرایی که نشان از روند تمرینِ طولانی در حوزه‌های مختلف موسیقی، حرکت و بیان برای بازیگرانش دارد. خیل‌نژاد کوشیده با واردکردن عناصری که در متن اصلی وجود ندارد، اما حضورش مخل جریان درام نیست، پیچیدگی‌های معنایی و فرمال موجود در متن را برای مخاطب تسهیل کند. عناصری همچون ساختن شوخی‌های کلامی، بدنی و حرکتی بین شخصیت‌ها، میان‌صحنه‌های موزیکال یا از همه مهم‌تر ایجاد بینامتنیتی جذاب با نمایشنامه‌ی لیرشاه که در متن بنِت وجود ندارد اما در اجرای خیل‌نژاد توانسته حس تردید و لرزان دانش‌آموزان را در میانه‌ی این دو معلم/منظر نشان دهد. از یاد نبریم تفسیر درخشان استنلی کاول در مقاله‌ی معروف خود با نام «بازداری از عشق: خوانشی از شاه لیر» را که چگونه در آن وجوه شک‌انگارانه‌ی شاه لیر را برمی‌شمرد و مدعی میشود یکی از مضامین اصلیِ این نمایشنامه این است که «ما ناگزیریم از دانش چشم بپوشیم.» احتمالاً همان‌طور که نظام مرسوم آموزش ادبیاتِ موردنظر بنِت نیز چشم‌پوشی از حقیقت (دانش حقیقی) را تبلیغ می‌کند و عنصر عشقِ نامتعارف نیز این بیان را تشدید می‌کند. خیل‌نژاد در یکی دو مورد حتی از متن نیز پیشی می‌گیرد؛ به‌عنوان‌مثال آنجا که ایروین را ،برخلاف پیشنهاد توضیح صحنه متن، بدون صندلی چرخ‌دار به صحنه می‌فرستد تا در انتها لایه‌ی معنایی مازادی برای او ایجاد کند.
بااین‌همه شور و شر حضور این شخصیت‌ها و جذابیت‌های موسیقایی – چه موسیقیِ زبان و چه موسیقی نت‌ها- نباید چشم‌ها و گوش‌های ما را نسبت به ضعف‌های معدود اجرا ببندد: اینکه در بسیاری از موارد کارگردان با پریدن از ارجاعت بینامتنیِ نمایشنامه و پوشاندنش در تمهیداتِ جذاب پیش‌گفته، خود و مخاطبش را از رویارویی‌ای بی‌واسطه و البته سخت‌خوان با آنها محروم می‌کند؛ معضلی که با کمی تأمل بیشتر بر وجوه دراماتورژیک اثر می‌توانست رخ ندهد. یا جزییات طراحی‌شده برای شخصیت‌ها، فارغ از آن‌هایی که در متن لحاظ شده، گاه ناکافی و شبیه به یکدیگر از آب درمی‌آیند، یا در طول اجرا بازیگران جوانش از حفظ و استمرار این جزییات بازمی‌مانند. در حوزه ترجمه نیز می‌توان با نگاهی دوباره به متنِ در حال اجرا، این تضاد تندوتیز بینِ فرهنگ‌عامه و فرهنگِ والای ادبی را هرچه بیشتر برجسته کرد؛ به‌ویژه در ترجمه‌ی حاضر بر صحنه، این بازنگری در آنجاهایی که این دو ساحت زبانی یکدیگر را قطع و نفی می‌کنند تا به سنتزِ زبانی‌ای مهارناشدنی و بی‌رحم بدل شوند، الزامی و اضطراری به نظر می‌رسد.
درنهایت اما متن-اجرای پسران تاریخ واجد پیشنهاد‌های بی‌بدیلی است برای تآتر ایران. از نحوه‌ی مواجهه‌اش با متون و گنجینه‌های ادبی، تا چگونگی از ریخت انداختن و معاصر کردنشان در جهتِ تیز کردن لبه‌های آخته‌ی نقدِ جامعه‌ی پیرامونی. از تأیید دوباره‌ی معجزه‌ی تمرین و تمرین و تمرین، تا بی‌نیازی صحنه‌ها از حضور چهره‌های «سلبریتی» و غیره.
پسران تاریخ اثری است که در هنگامه‌ی محصولات بنجل و بی‌اثرِ این روزها، هوای تازه‌ای است برای مخاطبان کم‌رمق‌ِ و تآترِ کم‌رمق‌ترش. آن را ببینید و تماشا کنید.
الیسا میم و reza heidari این را
خواندند
محمد رحمانی، نسترن کمالی، سید حسن عباسی هارونی، ترنج نصیری، آرش رضایی، شایان محمدی، بیتا نجاتی، منا عمادی و جعفر میراحمدی این را دوست دارند
محمد رحمانی، نسترن کمالی، سید حسن عباسی هارونی، ترنج نصیری، آرش رضایی، شایان محمدی، بیتا نجاتی، منا عمادی و جعفر میراحمدی این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
دوستان نمایش پسران تاریخ در روز دوشنبه ٣٠ مردادماه ساعت ١٨ روى صحنه مى رود، قابل توجه دوستانى که ساعت ٢٠ مقدارى براى رفت و آمدشان نامناسب بود.
با سپاس
با سپاس
بسیار عالی، برای دیدن مجدد این نمایش بی نظیر خدمت میرسیم.
جناب خیل نژاد گرامی درمورد احزای دیگران که در تماشاخانه شهرزاد است چرا آنقدر دیر ساعت اجرا؟ ساعت ده نیم شب؟!باور کنید یک نمونه در تماشاخانه پایتخت ساعت اجرا درست ده نیم شب.جناب خیل نژاد چگونه میشود برگشت چون اژانس اگر قبول کنند کلی غر هم.میزنند.چون برای خودم.پیش امد متاسفانه بخاطر همین ساعت دیر وقت از دست دادم.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
اداى دِینى به تاریخ هنر از دریچه شاعرانگى
گفت و گوى رضا گوران و اشکان خیل نژاد پیرامون پسران تاریخ
به همراه یادداشت هایى از امین عظیمى و اشا صدراشکورى
http://sharghdaily.ir/1396/05/24/Main/PDF/13960524-2937-9-28.pdf
روزنامه شرق، سه شنبه ٢٤ مرداد ماه، صفحه ٩
گفت و گوى رضا گوران و اشکان خیل نژاد پیرامون پسران تاریخ
به همراه یادداشت هایى از امین عظیمى و اشا صدراشکورى
http://sharghdaily.ir/1396/05/24/Main/PDF/13960524-2937-9-28.pdf
روزنامه شرق، سه شنبه ٢٤ مرداد ماه، صفحه ٩
درود... از خواندن این گفتگو بسیار استفاده کردم .... و خوشحالم هنوز در بین کارگردانان ما هستند آنانی که بجای پرداختن و اصرار به ساده گویی ِکه اغلب به پیش پا افتادگی منجر میشود و بجای سویه ی نگاه معامله گرانه به هنر بخصوص در مدیوم تاتر و سینما با هایلایت کردن وجه سرگرمی مخاطب بجای اندیشه ، به پیچیدگی ِملزومی از تفکر میپردازند که مخاطب علاقمند خود را دارد ... و چه بسا در حضور رقابت تفکرات معاصر در جهان امروز ، نیازمندی بیشتری به آن ...
صمیمانه آرزو میکنم بیش از پیش بااین نگاه در تاتر مواجه شویم و آثاری متمرکز تر دراین حیطه شاهد باشیم ....
با قدردانی و سپاس بسیار
صمیمانه آرزو میکنم بیش از پیش بااین نگاه در تاتر مواجه شویم و آثاری متمرکز تر دراین حیطه شاهد باشیم ....
با قدردانی و سپاس بسیار
جناب خیل نژاد هنرمند عزیز با احترام
بعنوان یک پیشنهاد عارضم حال که در راستآزمایی ِ اثر بحث مخاطب شناسی و تفکیک تماشاگر را با دوست و همکار ارجمند پیش برده اید، فکر می کنم برای سنجش میزان توفیق نمایش در جانبخشی محتوا و تجسم مفاهیم و انتقال مضامین ِ متن، بهتر می بود به جای تعقیب عدهٔ قلیل ناراضی، از خیل تماشاگرانی که در رورانس با حرارت به تشویق می پرداختند و مشعوف از سالن خارج می شدند نیز استعلام معنایی می فرمودید و فارق از تعارفات رایج فاصلهٔ نظرات مثبتی که پیرامون نمایش گرد آمده را با آنچه منجر به تحسینِ مواضع متن اصلی بوده است به بوتهٔ آزمون بگذارید.
بعنوان یک پیشنهاد عارضم حال که در راستآزمایی ِ اثر بحث مخاطب شناسی و تفکیک تماشاگر را با دوست و همکار ارجمند پیش برده اید، فکر می کنم برای سنجش میزان توفیق نمایش در جانبخشی محتوا و تجسم مفاهیم و انتقال مضامین ِ متن، بهتر می بود به جای تعقیب عدهٔ قلیل ناراضی، از خیل تماشاگرانی که در رورانس با حرارت به تشویق می پرداختند و مشعوف از سالن خارج می شدند نیز استعلام معنایی می فرمودید و فارق از تعارفات رایج فاصلهٔ نظرات مثبتی که پیرامون نمایش گرد آمده را با آنچه منجر به تحسینِ مواضع متن اصلی بوده است به بوتهٔ آزمون بگذارید.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
درنگى بر نظام آموزشى دوشقه شده
یادداشت عبدالرحمن نجل رحیم (عصب پژوه) براى نمایش پسران تاریخ
چاپ شده به تاریخ یکشنبه ٢٢ مردادماه ١٣٩٦/ روزنامه شرق
http://sharghdaily.ir/1396/05/22/Main/PDF/13960522-2935-9-202.pdf
یادداشت عبدالرحمن نجل رحیم (عصب پژوه) براى نمایش پسران تاریخ
چاپ شده به تاریخ یکشنبه ٢٢ مردادماه ١٣٩٦/ روزنامه شرق
http://sharghdaily.ir/1396/05/22/Main/PDF/13960522-2935-9-202.pdf
مهرداد کیا این را
خواند
محمد رحمانی، نیلوفر ثانی، ابرشیر، کیان، پویان حق شناس، شکوه حدادی و عباس الهی این را دوست دارند
محمد رحمانی، نیلوفر ثانی، ابرشیر، کیان، پویان حق شناس، شکوه حدادی و عباس الهی این را دوست دارند
یک تحلیل درخشان ، جامع و کامل .... سپاس
ممنون تحلیل لذتبخش و بسیار مفیدی بود ...
با وجود اینکه در این تحلیل به نکاتی بسیار حایز اهمیتی اشاره شده بود که در نمایش به آن پرداخته پررنگی نشده بود (مواردی از جمله نقش مدیر مدرسه یا نقش خانم لینتوت و نقطه نظر فمنیستی تاریخی اش و تضاد آموزشی و نئولیبرالیسم و اثراتش بر نظام دانش ....)، .... اما همچنان نمایش خیل نژاد به دلیل پرداخت زیبایی شناسانه و تاتریکال و طراحی بی نظیرش بسیار جذاب و فهیم و تاثیرگذار است
با وجود اینکه در این تحلیل به نکاتی بسیار حایز اهمیتی اشاره شده بود که در نمایش به آن پرداخته پررنگی نشده بود (مواردی از جمله نقش مدیر مدرسه یا نقش خانم لینتوت و نقطه نظر فمنیستی تاریخی اش و تضاد آموزشی و نئولیبرالیسم و اثراتش بر نظام دانش ....)، .... اما همچنان نمایش خیل نژاد به دلیل پرداخت زیبایی شناسانه و تاتریکال و طراحی بی نظیرش بسیار جذاب و فهیم و تاثیرگذار است
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نقد محمد حسن خدایى بر نمایش پسران تاریخ
برساختن تاریخ
روزنامه شرق
الن بنت با نمایش «پسران تاریخ» دهه ٨٠ میلادی انگلستان را بازنمایی می‌کند؛ انگلستان گرفتار تاچریسم که سودای ساختن تاریخ دارد و به همراه ریگانیسم آمریکایی، اقتصاد جهانی را به سمت‌وسوی نئولیبرالیسم سوق می‌دهد؛ تاچری را که در شمایل تابناک زنی مقتدر همچون «خانم لینتات» با بازی قابل اعتنای مریم نورمحمدی، مشاهده می‌کنیم.
زنی که قرار است همراه با معلمانی مانند «هکتور» شاعرمسلک و «ایروین» تاریخ‌دان پسامدرنیست، «پسران» دبیرستانی را تربیت و در نهایت رهسپار دانشگاه‌هایی همچون کمبریج یا آکسفورد کنند. «پسران تاریخ» تأملی در خود مفهوم تاریخ هم هست، تاریخ و نسبت مسئله‌داری که با «گذشته» برقرار می‌کند، تاریخ و البته امکان عاملیت و مشارکت در ساختن آن. اگر معلمی مانند هکتور از تاریخ به مثابه نوعی وقایع گذشته گریزان است و به شعر و ادبیات پناه برده، اگر که برای خانم ... دیدن ادامه ›› لینتات تاریخ امری بیش از اندازه جنسیتی و مردانه است، برای ایروین تازه از راه‌رسیده، تاریخ سلسله‌ای از رویدادهاست که اتفاق افتاده و اکنون می‌توان با تغییر چشم‌انداز و نگاه بی‌طرف و علمی، آن را شرح داد و توضیح‌پذیر کرد. اوج این تنش حل‌ناشدنی را میشود در صحنه‌ای مشاهده کرد که هر دو معلم، هکتور و ایروین در کلاس حضور دارند و در باب هولوکاست، نظریه‌پردازی می‌کنند.
کیت جنکیز در کتاب «بازاندیشی تاریخ» نگاه پسامدرنیستی به تاریخ دارد. از نظر او فرق است میان گذشته و روایتی که یک تاریخ‌دان از گذشته به میانجی معرفت‌شناسی خود، ارائه می‌دهد. از این منظر، ایروین را می‌توان یک تاریخ‌دان پسامدرنیستی دانست که برای او گذشته، گذشته است و می‌توان با ابزار علمی، حداکثر به آن نقب زد و معرفتی کسب کرد. در مقابل، کسی مانند هکتور است که گذشته را به میانجی ادبیات، نمایش و نقل‌قول‌هایی گزین‌گویه‌وار از شاعران و نویسندگان معروف، به یاد می‌آورد. یک رویکرد آگامبنی و بنیامینی به تاریخ. همان شرمساری در روایت رنج محذوفان و تمنای رستگاری ابدی‌شان.
رویکرد اشکان خیل‌نژاد به «پسران تاریخ»، کاستن از منطق روایی و رئالیستی و افزودن بر وجه اجرائی است. به‌طور مثال دراماتورژی باعث آن شده که تئاتریکالیته متراکم‌تری را هنگام اجرا مشاهده کنیم. این رویکردی است که گروه اجرائی در بازی‌های غیررئالیستی و اغلب استیلیزه انتخاب کرده است. استعاره‌ای از نهادهای آموزشی که چگونه دانش‌آموزان را ماشین‌وار تربیت می‌کنند و در سازوبرگ ایدئولوژیک نظام آموزش‌وپرورش ادغام میشود. بدن‌هایی دفرمه و میل‌های سرکوب‌شده که در مسیرهای به‌شدت کنترل‌شده، در حرکت هستند. از دل این رویکرد بوطیقایی در بحرانی‌کردن بدن‌ها و مشددکردن نیروهاست که فضایی متفاوت از بازنمایی زندگی روزمره به اجرا درمی‌آید. در خشونت وضعیتی که نهاد آموزشی بازتولید می‌کند، شاعرانگی کسی مانند هکتور، کم‌اثر شده و جدیت به جای آن می‌نشیند.
مجید آقاکریمی در نقش هکتور، یادآور همان شخصیت انتزاعی نمایش‌های اولیه جلال تهرانی است که روزگاری در آنها بازی می‌کرد. ژست، بیان و حرکات او، بیش از آنکه بازیگوشی و شاعرانگی هکتور را نمایان کند، روایت ازنفس‌افتادگی و محذوف‌شدن است. حالا می‌توان مجید آقاکریمی را واجد نوعی سبک در بازیگری دانست که به هر نمایشی تشخص بخشیده و مخاطب را کیفور می‌کند.
اشکان خیل‌نژاد، از رئالیسم الن بنت فاصله می‌گیرد تا جهان انتزاعی و خشونت‌آمیز خود را به نمایش بگذارد. او در پی بازنمایی دقیق انگلستان دهه ٨٠ نیست و جهانی درون‌ماندگار با روایتی سوبژکتیو از مناسبات آن دوره خلق می‌کند. آن‌هم در شب تاریک جهان که حتی شعر هم توانایی نجات و رستگاری آن را ندارد. مکان نمایش کلاس درسی است به رنگ سفید که قرار است شفافیت و روشنایی را تداعی کند. نکته اینجاست که حتی روشنایی و سفیدی چشم‌نواز و گاه هراس‌آور کلاس هم به تمامی توان برملاکردن مناسبات پررمزوراز معلمان و دانش‌آموزان را ندارد.
درنهایت اجرای اشکان خیل‌نژاد از نمایشنامه تحسین‌شده «پسران تاریخ»، همراه است با کامیابی‌ها و احتمالا دریغ‌های هر نوع تغییر و تفسیر تازه. به هر حال سودای الن بنت با «پسران تاریخ» خود، ساختن تاریخ و مداخله رادیکال در آن است، چه باک اگر که گروه تئاتر تازه به همین تمنا دست به تفسیر و اجرا زده باشند؛ یک کنش از برای ساختن تاریخ.
http://sharghdaily.ir/News/137481/برساختن-تاریخ
برساختن تاریخ
روزنامه شرق
الن بنت با نمایش «پسران تاریخ» دهه ٨٠ میلادی انگلستان را بازنمایی می‌کند؛ انگلستان گرفتار تاچریسم که سودای ساختن تاریخ دارد و به همراه ریگانیسم آمریکایی، اقتصاد جهانی را به سمت‌وسوی نئولیبرالیسم سوق می‌دهد؛ تاچری را که در شمایل تابناک زنی مقتدر همچون «خانم لینتات» با بازی قابل اعتنای مریم نورمحمدی، مشاهده می‌کنیم.
زنی که قرار است همراه با معلمانی مانند «هکتور» شاعرمسلک و «ایروین» تاریخ‌دان پسامدرنیست، «پسران» دبیرستانی را تربیت و در نهایت رهسپار دانشگاه‌هایی همچون کمبریج یا آکسفورد کنند. «پسران تاریخ» تأملی در خود مفهوم تاریخ هم هست، تاریخ و نسبت مسئله‌داری که با «گذشته» برقرار می‌کند، تاریخ و البته امکان عاملیت و مشارکت در ساختن آن. اگر معلمی مانند هکتور از تاریخ به مثابه نوعی وقایع گذشته گریزان است و به شعر و ادبیات پناه برده، اگر که برای خانم ... دیدن ادامه ›› لینتات تاریخ امری بیش از اندازه جنسیتی و مردانه است، برای ایروین تازه از راه‌رسیده، تاریخ سلسله‌ای از رویدادهاست که اتفاق افتاده و اکنون می‌توان با تغییر چشم‌انداز و نگاه بی‌طرف و علمی، آن را شرح داد و توضیح‌پذیر کرد. اوج این تنش حل‌ناشدنی را میشود در صحنه‌ای مشاهده کرد که هر دو معلم، هکتور و ایروین در کلاس حضور دارند و در باب هولوکاست، نظریه‌پردازی می‌کنند.
کیت جنکیز در کتاب «بازاندیشی تاریخ» نگاه پسامدرنیستی به تاریخ دارد. از نظر او فرق است میان گذشته و روایتی که یک تاریخ‌دان از گذشته به میانجی معرفت‌شناسی خود، ارائه می‌دهد. از این منظر، ایروین را می‌توان یک تاریخ‌دان پسامدرنیستی دانست که برای او گذشته، گذشته است و می‌توان با ابزار علمی، حداکثر به آن نقب زد و معرفتی کسب کرد. در مقابل، کسی مانند هکتور است که گذشته را به میانجی ادبیات، نمایش و نقل‌قول‌هایی گزین‌گویه‌وار از شاعران و نویسندگان معروف، به یاد می‌آورد. یک رویکرد آگامبنی و بنیامینی به تاریخ. همان شرمساری در روایت رنج محذوفان و تمنای رستگاری ابدی‌شان.
رویکرد اشکان خیل‌نژاد به «پسران تاریخ»، کاستن از منطق روایی و رئالیستی و افزودن بر وجه اجرائی است. به‌طور مثال دراماتورژی باعث آن شده که تئاتریکالیته متراکم‌تری را هنگام اجرا مشاهده کنیم. این رویکردی است که گروه اجرائی در بازی‌های غیررئالیستی و اغلب استیلیزه انتخاب کرده است. استعاره‌ای از نهادهای آموزشی که چگونه دانش‌آموزان را ماشین‌وار تربیت می‌کنند و در سازوبرگ ایدئولوژیک نظام آموزش‌وپرورش ادغام میشود. بدن‌هایی دفرمه و میل‌های سرکوب‌شده که در مسیرهای به‌شدت کنترل‌شده، در حرکت هستند. از دل این رویکرد بوطیقایی در بحرانی‌کردن بدن‌ها و مشددکردن نیروهاست که فضایی متفاوت از بازنمایی زندگی روزمره به اجرا درمی‌آید. در خشونت وضعیتی که نهاد آموزشی بازتولید می‌کند، شاعرانگی کسی مانند هکتور، کم‌اثر شده و جدیت به جای آن می‌نشیند.
مجید آقاکریمی در نقش هکتور، یادآور همان شخصیت انتزاعی نمایش‌های اولیه جلال تهرانی است که روزگاری در آنها بازی می‌کرد. ژست، بیان و حرکات او، بیش از آنکه بازیگوشی و شاعرانگی هکتور را نمایان کند، روایت ازنفس‌افتادگی و محذوف‌شدن است. حالا می‌توان مجید آقاکریمی را واجد نوعی سبک در بازیگری دانست که به هر نمایشی تشخص بخشیده و مخاطب را کیفور می‌کند.
اشکان خیل‌نژاد، از رئالیسم الن بنت فاصله می‌گیرد تا جهان انتزاعی و خشونت‌آمیز خود را به نمایش بگذارد. او در پی بازنمایی دقیق انگلستان دهه ٨٠ نیست و جهانی درون‌ماندگار با روایتی سوبژکتیو از مناسبات آن دوره خلق می‌کند. آن‌هم در شب تاریک جهان که حتی شعر هم توانایی نجات و رستگاری آن را ندارد. مکان نمایش کلاس درسی است به رنگ سفید که قرار است شفافیت و روشنایی را تداعی کند. نکته اینجاست که حتی روشنایی و سفیدی چشم‌نواز و گاه هراس‌آور کلاس هم به تمامی توان برملاکردن مناسبات پررمزوراز معلمان و دانش‌آموزان را ندارد.
درنهایت اجرای اشکان خیل‌نژاد از نمایشنامه تحسین‌شده «پسران تاریخ»، همراه است با کامیابی‌ها و احتمالا دریغ‌های هر نوع تغییر و تفسیر تازه. به هر حال سودای الن بنت با «پسران تاریخ» خود، ساختن تاریخ و مداخله رادیکال در آن است، چه باک اگر که گروه تئاتر تازه به همین تمنا دست به تفسیر و اجرا زده باشند؛ یک کنش از برای ساختن تاریخ.
http://sharghdaily.ir/News/137481/برساختن-تاریخ
پرند محمدی و محمد جوادی نمین این را
خواندند
سپهر، نیلوفر ثانی، شکوه حدادی، محمد رحمانی، عباس الهی، یاسر امیری، بابک نیستانکی و وحید عمرانی این را دوست دارند
سپهر، نیلوفر ثانی، شکوه حدادی، محمد رحمانی، عباس الهی، یاسر امیری، بابک نیستانکی و وحید عمرانی این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
پسران تاریخ نوشته‌ی آلِن بِنِت برای اولین بار در ایران ترجمه و اجرا میشود.
نمایش پسران تاریخ از آثار جذاب و در عین حال پُر سروصدای الن بنت، نمایشنامه نویس بریتانیایی است و بارها در صحنه تئاتر لندن اجرا شده است.
یک عده نوجوان در سال آخر کالج انتخاب می شوند که برای ورود به دانشگاه آکسفورد تربیت شوند. مدت زمان و هدف این تعلیم و آماده سازی مشخص است. تعلیمی سخت، گاهی خشک و گاهی همراه با طنز.
در فضای نمایش "پسران تاریخ" نظام آموزشی آن قدر خشک و نظامی و یک‌جانبه است که آدم‌هایی با افکار کهنه و یک‌سویه را به مدیریت می‌طلبد.
بِنِت که خوب می فهمد یک معلم خوب بودن چه معنایی دارد یکی از زیباترین شخصیت های تئاتر امروز بریتانیا را در لباس یک معلم آزاداندیش می آفریند، شاید چون خود او هم زمانی معلم بوده است.
الن بنت در همه جا طنز و شوخی های مخصوص خود را هم دارد، حتی در بحرانی ترین صحنه های این نمایش، تماشاگر درحال خندیدن است زیرا آن طور که او همه چیز را مسخره نشان می دهد، نمی توان به آن نخندید. شناخت درخشان بنت در نحوه به کارگیری زبان، عامل مهمی در درخشان کردن صحنه هاست. زبانی که مدیر کالج با آن سخن می گوید، در عین حال که قرار است زبان فاخر انگلیسی باشد به دلیل استفاده های غلط در سوتفاهم های مسخره دراماتیکی، جذابیت صحنه های نمایش را بیشتر ... دیدن ادامه ›› می کند.
***********************
پسران تاریخ
نوشته‌ی آلِن بِنِت
ترجمه‌ی محسن ابوالحسنی
کارگردان اشکان خیل نژاد
بازیگران:
محسن ابوالحسنی
مجید آقاکریمی
مهرداد بابایی
سینا بالاهنگ
محمد برهمنی
سجاد حمیدیان
حامد رسولی
حمید رحیمی
مهدی شاهدی
مریم نورمحمدی
امیرمسعود واعظ تهرانی
تولید گروه تئاتر تازه/ مرداد 1396 / تئاتر شهر، سالن چهارسو/ ساعت 20/ خرید و رزرو بلیت در وب‌سایت تیوال/
منبع خبر:
http://www.bbc.com/persian/arts/2011/03/110223_l41_theatre_alan_bennett_review
نمایش پسران تاریخ از آثار جذاب و در عین حال پُر سروصدای الن بنت، نمایشنامه نویس بریتانیایی است و بارها در صحنه تئاتر لندن اجرا شده است.
یک عده نوجوان در سال آخر کالج انتخاب می شوند که برای ورود به دانشگاه آکسفورد تربیت شوند. مدت زمان و هدف این تعلیم و آماده سازی مشخص است. تعلیمی سخت، گاهی خشک و گاهی همراه با طنز.
در فضای نمایش "پسران تاریخ" نظام آموزشی آن قدر خشک و نظامی و یک‌جانبه است که آدم‌هایی با افکار کهنه و یک‌سویه را به مدیریت می‌طلبد.
بِنِت که خوب می فهمد یک معلم خوب بودن چه معنایی دارد یکی از زیباترین شخصیت های تئاتر امروز بریتانیا را در لباس یک معلم آزاداندیش می آفریند، شاید چون خود او هم زمانی معلم بوده است.
الن بنت در همه جا طنز و شوخی های مخصوص خود را هم دارد، حتی در بحرانی ترین صحنه های این نمایش، تماشاگر درحال خندیدن است زیرا آن طور که او همه چیز را مسخره نشان می دهد، نمی توان به آن نخندید. شناخت درخشان بنت در نحوه به کارگیری زبان، عامل مهمی در درخشان کردن صحنه هاست. زبانی که مدیر کالج با آن سخن می گوید، در عین حال که قرار است زبان فاخر انگلیسی باشد به دلیل استفاده های غلط در سوتفاهم های مسخره دراماتیکی، جذابیت صحنه های نمایش را بیشتر ... دیدن ادامه ›› می کند.
***********************
پسران تاریخ
نوشته‌ی آلِن بِنِت
ترجمه‌ی محسن ابوالحسنی
کارگردان اشکان خیل نژاد
بازیگران:
محسن ابوالحسنی
مجید آقاکریمی
مهرداد بابایی
سینا بالاهنگ
محمد برهمنی
سجاد حمیدیان
حامد رسولی
حمید رحیمی
مهدی شاهدی
مریم نورمحمدی
امیرمسعود واعظ تهرانی
تولید گروه تئاتر تازه/ مرداد 1396 / تئاتر شهر، سالن چهارسو/ ساعت 20/ خرید و رزرو بلیت در وب‌سایت تیوال/
منبع خبر:
http://www.bbc.com/persian/arts/2011/03/110223_l41_theatre_alan_bennett_review
اشکان جان همه چیز نمایشت عالی بود از بازی‌های درخشان و گریم و کارگردانی و دکور عالی و موسیقی بسیار خوب و ... الّا اینکه من تمام دو ساعت رو زور زدم چیزی بفهمم که نشد!
امیرمسعود جان... به نظرم من تئاتر نیازمند زبان تخصصی است، همچون دیگر رشته ها... این که سعی نکنیم هر چیزی رو آسون کنیم و به آسانی قابل درک اش کنیم... چرا که معتقدم آفت این روزهای تئاتر ما همین است و مدیوم تئاتر موضعی متفاوتی در قبال مخاطب نسبت به سینما و تلویزیون ندارد... و خب این وضعیت بسیار آشکار است.. کما این که بحث امروز تمامی تئاترها همین است: "اوضاع فروش ات چه طوره؟" به جای بحث و تبادل نظر در مورد پیش نهادهای گروه اجرایی.. من تصور می کنم تئاترهایی که پیچیدگیئ دارند باید بخشی از پیچیدگی اش با فضای گفت و گویی که پیرامون تئاتر شکل می گیرد آشکار شود... و دوستان زیادی در این مدت کم، در مورد پسران تاریخ نظرات بسیار جالبی نوشته اند در همین تیوال... من سعی می کنم در ادامه نقدهایی که در روزنامه ها و فضاهای دیگر شکل گرفته این جا منتشر کنم تا در بحث های چندنفری مان از زبان تخصصی تئاتر فاصله نگیریم و به تئاتری آسان و ساده وابسته نشویم... و البته من از شما دعوت می کنم باری دیگر به تماشای تئاتر ما بیایید و با هم رو در رو صحبت کنیم اگر تئاتر ما برای شما مسئله ای ایجاد کرده و یا پرسشی برانگیخته است... سپاس
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
«پسران تاریخ» از ٥ مرداد روی صحنه می‌رود.
به گزارش مشاور رسانه‌ای این نمایش، پیش‌فروش نمایش «پسران تاریخ» به کارگردانی اشکان خیل‌نژاد و نوشته الن بنت، با برگردان محسن ابوالحسنی که از هفته اول مرداد ۹۶ اجرای خود را در سالن چهارسوی تئاترشهر آغاز می‌کند، از روز سه شنبه ٢٧ تیرماه ساعت ١٢ در سایت تیوال شروع مى‌شود.
بازیگران این نمایش (به ترتیب حروف الفبا) محسن ابوالحسنی، مجید آقاکریمى، مهرداد بابایى، سینا بالاهنگ، محمد برهمنى، سجاد حمیدیان، حامد رسولى، حمید رحیمى، مهدى شاهدى، مریم نورمحمدى و امیرمسعود واعظ تهرانی هستند.
گروه تئاتر تازه پس از اجراهای «پچپچههای پشت خط نبرد»، «بالاخره این زندگى مال کیه؟»، «ویران»، «کامنت»، «پرده‌ى سوم صحنه‌ی چهارم» و «مرگ هوتن» جدیدترین اثر خود، «پسران تاریخ» را از هفته اول مردادماه در سالن چارسو روی صحنه مى‌برد.
دیگر عوامل این نمایش ... دیدن ادامه ›› عبارتند از:
طراح صحنه: اشکان خیل‌نژاد، مشاور و مجری صحنه: محمد موسوی، طراح نور: محمد رسولی، طراح لباس: مریم نورمحمدی، طراح پوستر و بروشور: مهدی دوایی، طراح گریم: سارا اسکندری، طراح صدا: حانیه موسوی و صبا تقوى، عکاس: مهرداد متجلی، مشاور هنرى: یوسف باپیرى و مجتبى کریمی، مدیر تولید: مهرداد بها‌ءالدینی، دستیار کارگردان: شیما اسماعیل‌زاده، مشاور رسانه و مدیر روابط عمومی: عسل عباسیان، تبلیغات مجازی: امیر قالیچی و ساخت و تدوین تیز‌رهای تبلیغاتی: مریم دیهول .همچنین گروه تبلیغات وی‌یو مدیریت تبلیغات این تئاتر را برعهده دارد.
اشکان خیل‌نژاد، کارگردان تئاتر و دانش‌آموخته دانشگاه‌های تهران و تربیت مدرس، از اعضای حلقه تئاتر دانشگاهی ایران است.
به گزارش مشاور رسانه‌ای این نمایش، پیش‌فروش نمایش «پسران تاریخ» به کارگردانی اشکان خیل‌نژاد و نوشته الن بنت، با برگردان محسن ابوالحسنی که از هفته اول مرداد ۹۶ اجرای خود را در سالن چهارسوی تئاترشهر آغاز می‌کند، از روز سه شنبه ٢٧ تیرماه ساعت ١٢ در سایت تیوال شروع مى‌شود.
بازیگران این نمایش (به ترتیب حروف الفبا) محسن ابوالحسنی، مجید آقاکریمى، مهرداد بابایى، سینا بالاهنگ، محمد برهمنى، سجاد حمیدیان، حامد رسولى، حمید رحیمى، مهدى شاهدى، مریم نورمحمدى و امیرمسعود واعظ تهرانی هستند.
گروه تئاتر تازه پس از اجراهای «پچپچههای پشت خط نبرد»، «بالاخره این زندگى مال کیه؟»، «ویران»، «کامنت»، «پرده‌ى سوم صحنه‌ی چهارم» و «مرگ هوتن» جدیدترین اثر خود، «پسران تاریخ» را از هفته اول مردادماه در سالن چارسو روی صحنه مى‌برد.
دیگر عوامل این نمایش ... دیدن ادامه ›› عبارتند از:
طراح صحنه: اشکان خیل‌نژاد، مشاور و مجری صحنه: محمد موسوی، طراح نور: محمد رسولی، طراح لباس: مریم نورمحمدی، طراح پوستر و بروشور: مهدی دوایی، طراح گریم: سارا اسکندری، طراح صدا: حانیه موسوی و صبا تقوى، عکاس: مهرداد متجلی، مشاور هنرى: یوسف باپیرى و مجتبى کریمی، مدیر تولید: مهرداد بها‌ءالدینی، دستیار کارگردان: شیما اسماعیل‌زاده، مشاور رسانه و مدیر روابط عمومی: عسل عباسیان، تبلیغات مجازی: امیر قالیچی و ساخت و تدوین تیز‌رهای تبلیغاتی: مریم دیهول .همچنین گروه تبلیغات وی‌یو مدیریت تبلیغات این تئاتر را برعهده دارد.
اشکان خیل‌نژاد، کارگردان تئاتر و دانش‌آموخته دانشگاه‌های تهران و تربیت مدرس، از اعضای حلقه تئاتر دانشگاهی ایران است.
آقای خیل نژاد زمان اجرا چند دقیقه است ؟
من خوشحالم که جزو اولین ادمایی بودم که نمایشو دیدم همون روز اول . بر خلاف افکار بعضی از دوستان علاقمند به تئاتر که میگن روز اول و اولین اجرای یک نمایش زیاد جالب نیست . شما عالی بودید . همه چیز عالی واقعا عالی . نور پردازی ، دیالوگ ها ، اجرا همه و همه قوی .بهت تبریک میگم اشکان جان دوست دارم .
موفق باشی داداش . منتظر نمایش های بعدی شما هستم . یه پیشنهادی هم برات دارم : از بازیگران و افراد مشهور به عنوان مهمان بیار برا دیدن نمایش مرسی
موفق باشی داداش . منتظر نمایش های بعدی شما هستم . یه پیشنهادی هم برات دارم : از بازیگران و افراد مشهور به عنوان مهمان بیار برا دیدن نمایش مرسی
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
برای فاصله گرفتن از: "خوووب بووود"، "خسته نباشید"، "در کل دوست داشتم"
و بی نهایت تک جمله ی کوتاه و مبهم که هرکدام مان ناگزیر به گفت و شنودش بعد از اجراها هستیم، بیایید فردا ساعت ١٥ در مرکز مطالعات اجرایی قشقایی به گفت و گو بنشینیم اجرای "پرده ی سوم؛ صحنه ی چهارم" را که تجربه ی من، یوسف باپیری، هوتن شکیبا و ستاره پسیانی ست.
و بی نهایت تک جمله ی کوتاه و مبهم که هرکدام مان ناگزیر به گفت و شنودش بعد از اجراها هستیم، بیایید فردا ساعت ١٥ در مرکز مطالعات اجرایی قشقایی به گفت و گو بنشینیم اجرای "پرده ی سوم؛ صحنه ی چهارم" را که تجربه ی من، یوسف باپیری، هوتن شکیبا و ستاره پسیانی ست.
بهار روشان، محمد رحمانی، پرند محمدی، لیلی شجاعى، عرفان غفاری مقدم، نسترن عسکرزاده و علی نجاریان این را
دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
یک توضیح:
در تاتر این روزهای ایران، مرکز مطالعات اجرایی قشقایی با تمام مصائب اش، می تواند نقشی تازه پیرامون تأمل در ماهیت اجرای یک نمایش داشته باشد.
من چرا و برای چه کسانی تمرین/تولید تاتر می کنم؟ این عدد مشخص و محدود اجراها آن هم در یک منطقه از شهر، از کِی و تا کجا هم راه من است؟ آیا گفت و گویی بین ما و دیگری (یا خودی) هنگام اجرا رخ می دهد؟
و هزاران پرسش دیگر که بخش عمده اش شاید زاییده ی این میزان از اجرامحوری و بی برنامه گی کلیت تاتر ماست.
پروژه ی "هملت؛ شکسپیر" (گروه تئاتر تازه) در همین هیاهو می تواند گم شود اگر به مثابه یک تولید (با قواعد بازار تولید) نگاه شود و می تواند آشکار گردد اگر تمامیت اش نظاره و نقد شود.
ما نه مدعی تغییر و نه حتا نگاه نو هستیم، شاید فقط کمی خسته شدیم از مناسبات چندهفته تمرین و ملاقات های پی در پی با طراحان و عکس های خداحافظی با گروه ... دیدن ادامه ›› یا مخاطب.
نتیجه ی یک سال تلاش مان برای نزدیک شدن به پژوهش محوری، منجر به انجام پروژه ای با چهار برنامه پیرامون هملت شکسپیر شد که امروز دوشنبه 28 تیرماه روز آغازینش می باشد:
نخستین: نمایش "هم؛ لت" که حاصل گفت و گوی چهار گروه دانش گاهی با یک دیگر، تحت یک اجرای واحد است، که در عین نزدیکی اتمسفرشان، هرکدام نزدیک ٢٠ دقیقه یکی از صحنه های هملت را کاملن مستقل هر روز ساعت 19 در تالار قشقایی تئاتر شهر اجرا می کنند.
دومین: "پرده ی سوم؛ صحنه ی چهارم" که از منظری بسیار دور مساله ی هملت و گرترود را در رابطه ای ام روزین بازتعریف می کند. هر روز ساعت 21:15 در تالار قشقایی اجرا می شود
سومین: "هملت؛ سالاد فصل" که نشست هایی برای روشن شدن نسبت و آشنایی ما ایرانیان با شکسپیر است، هم در حوزه ی اجرا و هم در حوزه ی تئوری.
چهارمین: "هملت؛ میزانسن رنگ ها" ورک شاپ و تمرین سعید بهنام براساس نگاه ویلسون با هنرجویان تازه نفس است که در پایان به صورت یک اجرای کامل روی صحنه می رود.
از امروز میزبان شما هستیم و با نهایت احترام از شما دعوت می کنیم تجربه های ما را به نظاره بشینید.
در تاتر این روزهای ایران، مرکز مطالعات اجرایی قشقایی با تمام مصائب اش، می تواند نقشی تازه پیرامون تأمل در ماهیت اجرای یک نمایش داشته باشد.
من چرا و برای چه کسانی تمرین/تولید تاتر می کنم؟ این عدد مشخص و محدود اجراها آن هم در یک منطقه از شهر، از کِی و تا کجا هم راه من است؟ آیا گفت و گویی بین ما و دیگری (یا خودی) هنگام اجرا رخ می دهد؟
و هزاران پرسش دیگر که بخش عمده اش شاید زاییده ی این میزان از اجرامحوری و بی برنامه گی کلیت تاتر ماست.
پروژه ی "هملت؛ شکسپیر" (گروه تئاتر تازه) در همین هیاهو می تواند گم شود اگر به مثابه یک تولید (با قواعد بازار تولید) نگاه شود و می تواند آشکار گردد اگر تمامیت اش نظاره و نقد شود.
ما نه مدعی تغییر و نه حتا نگاه نو هستیم، شاید فقط کمی خسته شدیم از مناسبات چندهفته تمرین و ملاقات های پی در پی با طراحان و عکس های خداحافظی با گروه ... دیدن ادامه ›› یا مخاطب.
نتیجه ی یک سال تلاش مان برای نزدیک شدن به پژوهش محوری، منجر به انجام پروژه ای با چهار برنامه پیرامون هملت شکسپیر شد که امروز دوشنبه 28 تیرماه روز آغازینش می باشد:
نخستین: نمایش "هم؛ لت" که حاصل گفت و گوی چهار گروه دانش گاهی با یک دیگر، تحت یک اجرای واحد است، که در عین نزدیکی اتمسفرشان، هرکدام نزدیک ٢٠ دقیقه یکی از صحنه های هملت را کاملن مستقل هر روز ساعت 19 در تالار قشقایی تئاتر شهر اجرا می کنند.
دومین: "پرده ی سوم؛ صحنه ی چهارم" که از منظری بسیار دور مساله ی هملت و گرترود را در رابطه ای ام روزین بازتعریف می کند. هر روز ساعت 21:15 در تالار قشقایی اجرا می شود
سومین: "هملت؛ سالاد فصل" که نشست هایی برای روشن شدن نسبت و آشنایی ما ایرانیان با شکسپیر است، هم در حوزه ی اجرا و هم در حوزه ی تئوری.
چهارمین: "هملت؛ میزانسن رنگ ها" ورک شاپ و تمرین سعید بهنام براساس نگاه ویلسون با هنرجویان تازه نفس است که در پایان به صورت یک اجرای کامل روی صحنه می رود.
از امروز میزبان شما هستیم و با نهایت احترام از شما دعوت می کنیم تجربه های ما را به نظاره بشینید.
محمد مهدی فتحیان و آذرنوش این را
دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۳۶۵,۰۰۰ نفر
+۲۶,۶۷۰ برنامه
+۷,۷۴۳,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۴,۹۸۴ برگه
۹,۷۵۱ آلبوم
۵,۶۱۴ پادکست
