در تمام سال‌های زندگیم، شاید ۶ یا ۷ تئاتر به جز این یکی دیده بودم، و با این‌که با دیدن صحنه‌آرایی و تغییر صحنه‌های یکی از آن‌ها که توی سالن تئاتر ... دیدن ادامه ›› وحدت اجرا شده بود خیلی هیجان‌زده شده بودم (و اسمش را به یاد ندارم)، اما هیچ‌کدام‌شان حتی به اندازه یک‌پنجم این یکی برایم لذت‌بخش نبوده‌اند.
تماشای این تئاتر به مناسبت تولد خودم و برادرم نصیب‌مان شد و بی‌نهایت خوش‌حالم که توانستم در اجرای ۲۱ مرداد ۱۴۰۴ شرکت کنم.
دوستانه بودن محیط اجرا، شیوه اجرایی که باعث می‌شد فکر کنی همه‌چیز بداهه رخ می‌دهد، نورپردازی‌ها و فراز و فرودها بی‌اندازه برایم جذاب بودند.
استفاده از اشعار ایرج‌میرزا و وصل کردن آن‌ها به هم و ساخت پازلی پرمعنا از حیات و تفکر او، بر هیجان دنبال کردن این نمایش افزود، و موسیقی‌های میانی مثل پرده‌های خیال مرا با خودشان به دورترین جاهای نادیده دنیا و فراموش‌شده‌ترین خاطرات خوشم بردند، و بسیار حسرت عشق‌های ناچشیده را خوردم و از یادآوری سال‌هایی که بر من گذشت و اجازه دادم که به سادگی بگذرند غمگین شدم.
اما تئاتر آن‌چنان پرشور و امیدوارانه و زیبا بود و آن‌چنان اجرای قدرتمندی داشت که در انتها احساس می‌کردم که شوق کودکی برای شناخت دنیا را دارم -چنان‌که گوردر در دنیای سوفی گفته بود-.
پویایی نمایش و همراهی طلبیدن نوازنده‌ها از مخاطبان برایم تازگی داشت، و به دنبال شدن ماجراها توسط تماشاچیان هم کمک می‌کرد.
با تمام خستگی‌ای که به خاطر کار روز داشتم، و این‌که چند شبی بود که خواب خوبی هم نداشتم و پیش از تئاتر هم چند ساعتی را در خیابان انقلاب پایین و بالا رفته بودم تا چند کتاب را پیدا کنم که هیچ‌کدام را گیر نیاوردم و آخر سر ۵ کتاب عباس معروفی را از دست‌فروش کنار ورودی پردیس تئاتر شهرزاد خریدم، و احساس می‌کردم که اگر پایم به صندلی برسد، خوابم می‌برد، اما با چنان اشتیاقی تا آخرین لحظه را دنبال کردم که برای خودم هم باورکردنی نبود.
صحنه‌های مربوط به شخص ایرج‌میرزا، و صحبت‌هایی که درباره او و آثارش و اثر آن‌ها بر ادبیات امروز و خوانده‌ها و شنیده‌های عامیانه مردم شد، برایم بسیار جالب توجه بود، و از این‌که ایرج‌میرزا مورد کم‌لطفی خودم و بسیاری دیگر واقع شده بود ناراحت شدم. نمی‌دانم حالا وضعیت گورستان ظهیرالدوله چه‌طور است، و فکر هم نمی‌کنم که سر زدن به قبر ایرج‌میرزا بتواند مایه آرامش خاطری برای من یا او بشود، اما دوست داشتم فرصتی پیدا می‌کردم و می‌رفتم تا شخصا از او بابت نادیده گرفتنش و نخواندن آثارش عذرخواهی کنم...
می‌خواستم در آخر نمایش از تک‌تک عوامل و بازیگران تشکر کنم که این‌قدر با حوصله و بادقت کارشان را انجام داده و این اثر را برای ما اجرا کرده بودند.
در تماشای این اثر شک نکنید، و مطمئن باشید که لذت خواهید برد، به خصوص اگر از علاقه‌مندان ایرج‌میرزا بوده باشید؛ و هم‌چنین اگر معتقد به اثر افزایش آگاهی در آزادی و عشق و ارزشمندی زندگی باشید.

شاید بد نباشد که برای آشنایی بیشتر با نگاه انتقادی و متفاوت ایرج‌میرزا به مسائل اجتماعی زمانه‌اش، نگاهی به مثنوی عارف‌نامه بیندازید: https://ganjoor.net/iraj/masnavi/arefname

شاید نکاتی که در ادامه ذکر می‌کنم، بتوانند به تیم اجرا و تیم برگزاری و مدیریت پردیس کمکی کنند، و شاید هم فقط خیال خام تئاترناشناس تئاترنادیده‌ای باشند که لازم نباشد به‌شان اهمیتی داد:
۱. تأخیر در شروع برنامه قابل‌درک است، چرا که قرار نیست فقط یک نفر دکمه پروژکتور را بزند و یک نفر هم سالن را جارو کند، تا تماشاچی‌های جدید سر جای‌شان بنشینند، اما ای کاش می‌شد چند نفری را که نمی‌توانستند در سالن انتظار بایستند را زودتر داخل بفرستیم، تا برای‌شان مشکلی پیش نیاید. مثلا پسرعمه من که پایش شکسته بود و با عصا راه می‌رفت، تقریبا ۱۵ دقیقه پشت درهای بسته و لابه‌لای جمعیت مانده بود. یا اگر می‌شد سالن انتظاری در نظر گرفت و جایی برای نشستن مخاطبان تدارک دید، لازم نبود تا تماشاچیان کم‌توان‌تر یا آسیب‌دیده مزاحم تیم اجرا شوند و شاهد پشت‌صحنه کار در دقایق پیش از اجرا باشند.

۲. اگر بروشور کوچک یا برگه‌ای شامل اشعار مورد استفاده در اثر به مخاطبان داده می‌شد، که بتوانند آن‌ها را دنبال کنند، شاید در بعضی لحظات که صدا به گوش افراد نمی‌رسید، اثر بهتری در درک و فهم مخاطب از صحنه‌ها ایجاد می‌کرد. البته توضیحات میانی و سادگی و روان بودن متن نمایش، در این زمینه کمک زیاده کرده بود، اما از آن‌جا که شعرهای ایرج‌میرزا استفاده شده بودند، این برگه کوچک می‌توانست به عنوان یک منبع برای مطالعه بیشتر، یا یادگاری از یک تئاتر فوق‌العاده هم به کار برود.

و در پایان، می‌خوام یادآوری کنم که از زیباترین ابیات به‌کاررفته در این تئاتر این مورد بود:
گر تو مَحَبَّت گُنَه انگاشتی
این همه حسن از چه نگه داشتی؟

بی نهایت پیشنهاد میشود
همه چیز عالی و درست
🌹🌹🌹🌹🌹

درود و خداقوت
واقعا از تماشاش بی نهایت لذت بردم
اجرا فوق العاده‌ بود
تیم حرفه ای
واقعا توانمند بودن من که از هر ثانیه اش لذت بردم.

Everything we see hides another thing, we always want to see what is hidden by what we see... There is an interest in that which is hidden and which the visible does not show us. This interest can take the form of a quite intense feeling, a sort of conflict, one might say, between the ....visible that is hidden and the visible that is present

علی شمس عزیزمان، تو برای نشون دادن معنا بهترین قاب رو با بهترین ها به نمایش درآوردی، در هر آن در این نمایش به نبوغ غیر قابل انکارت در هنر نمایش و هوش سرشارت برای ارتباطی که بین عناصر مختلف برقرار کردی غبطه خوردم و میتونم بگم برای درک بیشتر پیچ و تاب ذهنت دوست دارم چند بار این کارو ببینم و حظ کنم از تشویق هنرمندی که هنر براش مفهومی پرماجراست و باکی نداره از اینکه مخاطبش و با خودش تا عمق معنایی در هم تنیده بین هیچ و همه چیز ببره ... دست مریزاد

و اما هنر بازیگران این نمایش حیرت زده ام کرد . در جایگاه یک مخاطب تئاتر از شما سپاسگزارم که فرصت تماشای سطحی از هنرپیشگی رو به ما دادید که نه در فضای نمایش فعلی و نه در هیچ دوره تاریخی در ایران اونطور که باید به اون پرداخته نشده. به نظر من ،هنر شما ، توانمندی اعجاب انگیز شما و تسلط شما در بدن ، بیان و گفتار ،حرکت و فرم که مشخصا نتیجه تمرین های بسیار هست، حس حضور در اتمسفر برادوی را به مخاطب میداد، امیدوارم سایر بازیگران ایرانی و کسانی که تو این مسیر وارد میشن تلاش و تسلط رو از شما بیاموزند 🙏

سلام خسته نباشید، میتونم بپرسم چرا از جمله ی تروریست سابق عبدالمالک ریگی برای خلاصه داستان استفاده شده ؟

تئاتر قشنگی بود، ولی با توجه به صحنه ها و دیالوگ هایی که داشت انگار سفارشی بود، چون این مقدار آزادی بیان معمولا مجوز نمیگیره، ولی موضوع و اجرا خیلی جدید و چشم نواز بود. بدترین قسمتش تاخیر بسیار زیاد توی شروع تئاتر بود. این یه نوع بی احترامی به مخاطبه، توی سایت تیوال هم موکدا مینویسه در سالن بسته میشه دیر برسین راتون نمیدیم ولی خودشون با تاخیر خیلی زیاد در سالن رو باز کردن و شروع کردن

من دیشب این اجرا رو دیدم. واقعا یکی از بهترین اجراها بود. حرکات نمایشی، تسلط بازیگران، گریم، لباس، نور، سناریو، خلاقیت در نحوه اجرا ، موضوعاتی که بهشون پرداخته شد واقعا همشون عالی بود. آقای خیری خواه که واقعا عالی بودند.