احساس تنفر از آنجایی شروع می شود که می فهمی تمام آن چیزهایی را که بهشان اعتقاد داشته ای , دروغ بزرگی بیش نبوده اند.درست همان جاست که می فهمی باخته ای , می فهمی تک تک ثانیه هایت به هدر رفته اند.جالب آنجاست که باز هم دست بر نمی داری و باز هم به چیزهای تازه ای اعتقاد پیدا می کنی و باز هم می بازی و آنقدر به این کارت ادامه می دهی تا مثل یک نخ سیگار به انتها می رسی.
احساس می کنم فقط پک دم فیلتر برایم باقی مانده.می خواهم از این کام آخر لذت ببرم ودیگر به هیچ چیز معتقد نشوم.
در این جهان بی سر و ته فقط یک چیز حقیقت دارد و آن هم پوچی است.

از: ا م ی ن

تنها یک مساله فلسفی واقعا جدی وجود دارد و آن هم خودکشی ست . تشخیص اینکه زندگی ارزش دارد یا بزحمت زیستنش نمی ارزد ، در واقع پاسخ صحیحی است به مساله فلسفه .

افسانه سیزف / آلبر کامو

از: آلبر کامو

یک جایی می رسد که آدم دست به خودکشـــی می زند،
نــه اینــکه یک تــیغ بردارد رگــش را بزنـــد...نــه!
قیـــد احساسش را مـــی زنـد.

عامه پسند / چارلز بوکوفسکی

از: چارلز بوکوفسکی

پاره پاره رگ
تکه تکه تن
سرخی خون
بوی لجن.
بیم و امید
ترس و نوید
شام سیاه
جهنم است اطاق ما.
لب به لبه تو می نهم
لبت به رنگ خون من
خشاب قرص و خواب ناز
ما می شویم دوباره باز.
جسم تو غرق خون بود
روال تو جنون ... دیدن ادامه ›› بود
رگ زدی و پریده ای
شوق مرا ندیده ای؟
در پی تو روانه ام
اکنون منم دیوانه ام.
جدال من با زندگی امشب تمام می شود.
دو بال و یه عالمه پر
ما می شویم بار دگر.

از: ا م ی ن

_و تو را نیز
.
.
باران که می بارد بی خواب می شوم.
بی تاب می شوم.
هوس می کنم دست خودم را بگیرم و بیرون بزنم.
در اعماق شب پا بر تن این خاک خیس می نهم.
سقف های دروغینی به اسم چتر
انسانهایی که از خیس شدن بی زارند
به تمامشان پوزخند می زنم.
حالا دیگر خیس خیسم.
چیزهایی هست که تو نمی دانی ... دیدن ادامه ›› , هیچ کس نمی داند.
این که می بارد ابر نیست
دود سیگار من است.
دارد تمام غم و غصه های مرا می بارد.
این که مرا خیس کرده باران نیست
اشک های من است.
با اشتیاق دست خودم را رها می کنم
زیر باران اشک هایم , همانند دیوانه ای می چرخم و می خندم و از خود بی خود می شوم.
تمامشان را می بینم که به من پوزخند می زنند.
دیوانگی را دوست دارم.
و تو را نیز.
.

91/5/1

از: ا م ی ن

-این گونه ام.
.
.
همیشه لبخند می زنم.
لبخندی تلخ تر از نبودنت بانو.
نفس می کشم , سنگین
سنگین تر از دیدن و لب دوختن.
به دوش می کشم , همچو مرد
همچو مردی که کوله بارش پر است از نداشته ها و حسرت.
دود می کنم زندگی را
پک به پک , کام به کام.
با چشمانی که ... دیدن ادامه ›› بسته شده اند رهسپارم
ندید می دانم که این راه تاریک است و مه آلود.
مشامم خوب بوی پوچی و بیهودگی را حس می کند.
در انتظار دیدن سکانس آخر این غمنامه ی شومم
درست مثل تازه عروسی که با شوق انتظار شویش را می کشد.
.
.
91/4/22

از: ا م ی ن

لمس کن مرا
سر انگشت هایت سرزمین یخ زده ی وجودم را زنده می کند.
لمس کن مرا
سر انگشت هایت کویر خشک و متروک قلبم را بهشت می کند.
لمس کن مرا
سر انگشت هایت آب حیاتی است برای من لب تشنه.
لمس کن مرا
.
.
.
امین نوشت:
نبودنت. جام شوکران است در دستم.
ندیدنت. آه.....حرف از ندیدنت که به میان می آید , به چشمانم لعنت می فرستم.دیگر به ... دیدن ادامه ›› آنها نیاز ندارم.
.
.
لمس کن مرا
مسیح مصلوب منم.لمس کن مرا , دوباره زنده می شوم.
.
امین گفت:
عطر تنت همه جا پیچیده.تشنه ی توام.
فقط باش.
همین کافیه.

از: ا م ی ن

جان ز تو نوش می کند
دل ز تو جوش می کند
عقل خروش می کند
بی تو به سر نمی شود.
.
.
جاه و جلال من تویی
مکنت و مال من تویی
آب زلال من تویی
بی تو به سر نمی شود.
.
.
باغ من و بهار من
خواب من و قرار من
بی تو به سر نمی شود.
.
.
بی تو نه زندگی خوش است
بی تو نه مردگی خوش است
سر ز غم تو چون کشم
بی تو به سر نمی شود.
.
.
بی تو میمیرم.

از: . . .

چند وقتی است قلبم نا منظم می طپد و
به هنگام دیدارش بند دلم پاره می شود و
یک حس جادویی درونم جوانه می زند و گل می کند.
لبخندش به لبخند خدایان می ماند و
نگاهش سحر و افسون هزاران جادو را با خود دارد.
تنها با چند قدم دور شدن از او دلتنگی , همچو حیوانی افسار گسیخته به سمتم هجوم می آورد.
آهنگ صدایش هزاران بار بهتر و گوش نواز تر است از بهترین موسیقی ها
به یقین شنیدن صدایش می تواند پس از مرگ روح به کالبدم باز گرداند
و نوازشش دوای تمامی دردهایم باشد.
.
.
اما حیف
می دانم که حسرتش بر این دل صاحب مرده ام می ماند.

از: ا م ی ن

یک نیمکت بالای ابرها
در سپیدی مطلق آسمانها
آرزوی من است.
اندکی آرامش می خواهم.
یک ملاقات خصوصی با خدا
یک فنجان چای داغ که خودش برایم بریزد
یک نیمکت برای ما
برای من و خدا
بالای ابر ها
جایی که بتوانم با انگشت زمینش را نشانش دهم و بگویم:
-از این کار دستی ات متنفرم.

از: ا م ی ن

-(برای او که لگد مال شد)
.
.
در قلب من بهشتی است بزرگ و سبز.
بهشت قلب من از آن توست.
ای مهربانترین
بدان که زلیخا هم در خلوت خود به بی گناهی یوسف مهر تایید میزند.
.
.
تقدیم به خانم (م).


از: ا م ی ن

دیوارهای کاه گلی نم دار
هق هقی که از پشت دیوار به گوش می رسد.
کوچه های تو در تو
رد قطرات خون بر زمین
گرگ و میش است هوا
سایه ای دشنه به دست بر دیوار
زخم میزند عمیق
از پشت
برادر می کشد.
.
.
همان کوچه های تو در تو
روز شومی است امروز.
تیغ آفتاب بر تنم چنگ می زند.
کودکانی معصوم , بی خبر از پایین ... دیدن ادامه ›› و بالاهای این زندگی مخوف دنبال هم می دوند.
در یکی از همین خانه ها بیوه زنی است بدون سایه ی بالای سر , به قیمت لقمه نانی -
برای فرزندان مشروعش , خود را به لجن می کشد.
و سایه ای می بینم که این بار به جای دشنه , چند سکه در مشتش دارد.




از: ا م ی ن

(این چنینم)
.
.
بیزارم از این همه جهنم
از این همه بیهودگی
از این لجنی که نامش زندگیست.
چشم انتظارم
امید به آینده ای دارم , اندکی روشن تر از این سیاهی مطلق کنونی.
اما خوب می دانم که این امید هم فرجامی جز یاس ندارد.
.
.
خوش به حال گل ها , عمر کوتاهی دارند.

از: ا م ی ن

(اطاق سیاه , پر دود)
.
.
اطاقی کوچک , همه جایش سپید
نوری کور کننده و صدایی که مرا تا اوج جنون می برد.
روح عصیانگرم را به تخت زنجیر کرده بودند.
ضجه می زد , جیغ می کشید , به خودش می پیچید کثافت
صدای لعنتی اش داشت دیوانه ام می کرد.
دوست داشتم با بالش خفه اش کنم.
تیر می کشید سرم.
چند ثانیه بعد دستانی را دیدم که از هر سو به سمتمان ... دیدن ادامه ›› می آمدند
صدها دست جذامی و خون آلود
روحم را با خود بردند.
من ماندم و آن همه سپیدی
طاقتش را نداشتم.
مغزم را در دستم گرفته بودم و داشتم فکر می کردم که ناگهان ,
باز همان دستها بازگشتند.
این بار دیوارها نیز به من نزدیک و نزدیکترمی شدند.
قلبم داشت می ترکید.
تن رنجورم را چنگ می انداختند.
قلبم را در دستی ظریف دیدم که شش انگشت داشت.
در چشم بر هم زدنی فقط چند تکه استخوان از من بر جای مانده بود.
به یقین سگهای ولگرد هم نگاهشان نمی کردند.
باز هم من ماندم و سپیدی
باز هم طاقتش را نداشتم.
کبریت کشیدم
خود سوزی کردم
تمام شدم.
دیگر اطاق سپید نبود.

از: ا م ی ن

(گیتار , تعفن , املت)
.
.
مکزیک
گیتار
ترس از مرگ با گلوله در دوئل
خواب خوفناکی است.
می ترسم.
.
.
خورشید لعنتی درست بالای سرم است.
مغزم دارد می جوشد.
کنار خیابان , تا کمر در سطل زباله فرو رفته ام.
لقمه نانی با بوی ... دیدن ادامه ›› تعفن نصیبم شد.
.
.
املت را بیش از دموکراسی و صلح دوست دارم.
وسط جنگ , خون ریزی , خفقان , ترس , فساد , حق خوری , دروغ , ریا و لجن می توان زیست
اما با گرسنگی نمی توان کنار آمد.
این چیزی است که به من یاد داده اند.
مغز سرم تیر می کشد از گرسنگی.

از: ا م ی ن

( و گاهی چقدر دلم مردن می خواهد )
.
.
صدای سوت موشک , صدای شیون.
دخترکی که عاشق پدرش است.
صدای فرو رفتن گلوله در بافت نرم قلب مرد.
پسرکی یتیم.پدرش را که اصلا ندیده , مادرش هم همین دیشب زیر آوار مرد.
صدای آژیر قرمز ,صدای وحشت.آژیری به رنگ خون.
تازه عروسی که فقط یک شب شوهر داشت , امشب بیوه زنی است.
می گویند: جنگ است دیگر !!!!!
می ... دیدن ادامه ›› گویم : صلح انسانها نیز ترسناک است.
تصور کن:
سیاه پوستانی را که لگدمال می شوند.
دستانی را که به خاطر برداشتن تکه نانی , برای جلوگیری از مردن کودک گرسنه ای , قطع می شوند.
دخترکانی را که زنده به گور می شوند.
زنانی که سنگسار می شوند.
گردن هایی را که به دستان مهربان گیوتین سپرده می شوند.
و . . . . . .
جای خوبی نیست اینجا , جهنم است به یقین.
گاهی رو به خود می کنم و با شادی می گویم :
دلم مردن می خواهد.

از: ا م ی ن

( 3:53 AM )
.
.
شبی در خواب دیدم
که در جایی مثال یک علفزار بزرگ ;
سر از خاک بیرون کردم و همچون درختی سبز
به سان ساقه ی امید ,
به بالا ;
رو به آن جایی که می گویند
دادار عظیم الشان و رحمان است , می رفتم.
شبی دیگر به وقت خواب
دیدم که زمین از حرکتش واماند.
تمام ... دیدن ادامه ›› آدمک هایی که قلبی پر ز کین دارند
به سمتم رهسپارند و منم مصلوب.
.
.
انگاری مسیحای مقدس
باز از نو می کشد زجر.
.
.
ای کاش می شد که شبی
حد اقل در خواب بینم رنگ آزادی و شادی را.
.
.
یکی داشت می گفت:آدم زنده بایستی زندگی کنه.ما که تو خوابمون هم فقط مرگ میبینیم.
کودک درونم شیون کنان گفت: خوشا پرواز روح غم زده سوی ملک.

از: ا م ی ن

(کیستم؟)
.
.
ذهنم متروک است و قلبم سنگیست.
نیهیلیسم در وجودم ریشه دوانیده.
دستانم خونی اند
اعتقاداتم را سر بریده ام.
سر شبی قصد داشتم دنیا را آتش بزنم
اما , فقط یک نخ کبریت سوخته پیدا کردم.
پس گریستم.
اکنون فقط یک سوال دارم : من کیستم؟


از: ا م ی ن

(همیشه شب)
.
.
خوشبختی دور است.
همه جا پوچی و نومیدی و حالم زار است
زندگی دشوار است.
پیرهن شب به تنم
دل من رنگ عزا
شوره زار است وکویر
خاک بی حاصل ما
کوله باری دارم
پر از احساس گناه.
.
.
من رو به شخصی که درون آینه بود به آرامی زمزمه ... دیدن ادامه ›› کردم : قایق سهراب کو؟
.
.
آن شخص از درون آینه بیرون آمدو نعره کشان گفت : دور باید شد از این خاک غریب.
.
.
از خواب پریدم اما هنوز شب بود.

از: ا م ی ن