«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
امشب انقدر بچه تو سالن بود که یه لحظه فکر کردم نمایش برای کودکانه و من خبر نداشتم! و خب ناگفته پیداست که بچه ی بینوا تاب نمیاره 120 دقیقه نظاره گر چیزی باشه که اصلا ازش سر در نمیاره .
پدر عزیز! مادر بزرگوار! به خدا اون بچه گناه داره! با آوردنش شکنجه ش نکن، ما رو هم آزار نده!
صدای خنده های بیجا و صحبتهای بی پایان ( اون هم با صدای بلند )و زنگ موبایل و خش خش پلاستیک چیپس و پفک رو هم به صدای دلنشین بچه ها اضافه کنید تا بفهمید من امشب چی کشیدم!نصف دیالوگها رو اصلا نشنیدم.
سالن هم که هنوز تابستون نشده جهنم بود از فرط گرما!
اون وقتها که ما بچه بودیم، مثل الان نمیشد هر فیلمی رو که دلت میخواد از کنار خیابون با 2000 تومن بخری و تازه زیر نویس فارسی هم داشته باشه. گیر آوردن فیلمها خودش فیلمی بود! بعضی فیلمها رو تلویزیون پخش میکرد. مثلا یک شاهکار سینمای هالیوود رو پخش میکرد و ما همیشه تعجب میکردیم که آخه این فیلم چرا انقدر بی سر و ته بود؟ از چی اش تعریف می کنن پس؟ اگه اقبال باهامون یار میشد و میتونستیم نسخه ی بدون سانسور همون فیلمو ببینیم، تازه میفهمیدیم که ای دل غافل! اون دختره که با قهرمان فیلم بود خواهرش نبوده که! دوست دخترش بوده! سرنخ حل مهمترین معماهای داستان هم حرفهایی بوده که اون دو نفر تو لحظاتی که غیر قابل پخش از تلویزیون ایران بوده گفته بودند. و تازه معلوم میشد داستان فیلم چی بوده و چرا شاهکار بوده.
وقتی "ملکه زیبایی لینین" رو دیدم، بیشتر از اینکه از متن لذت ببرم از خلاقیت بی مرز آقای همایون غنی زاده لذت بردم که چنین نمایشنامه ای رو تو همون کشوری که تلویزیونش فیلمها رو اونظوری پخش میکنه که گفتم ، به بهترین و رساترین شکل اجرا میکنه بدون اینکه خللی در محتوا ایجاد باشه یا غیر قابل فهم برای تماشاگر باشه. فقط میتونم بگم دست مریزاد !
از اینکه من نمایش رو دوست داشتم یا نه بگذریم. نقد نمایش هم به کنار. روی سخنم با گروه اجرایی نمایشه:
35 دقیقه تاخیر رو چطور توجیه می کنید؟ وقتی ورود تماشاگران به سالن و فراهم شدن شرایط شروع اجرا انقدرزمان میبره، حداقل 15 دقیقه قبل از شروع در رو باز کنید و مردم رو راهنمایی کنید که سر جاشون بنشینند نه 20 دقیقه بعد .
و اینجا دیگه روی سخنم دقیقا آقای ایمانیان عزیز هستند: شما به دو نفر گفتید جلوی من بنشینند.من خودم روی زمین نشسته بودم ( همونجایی که به اسم نیمکت!! بلیطشو خریده بودم) . مسلما چون با نفرات جلویی اختلاف سطح نداشتم تا آخر اجرا فقط سر اون دو نفر عزیزو دیدم.قبل از شروع اجرا به آقای ایمانیان گفتم که با نشستن اون دو نفر دید من کاملا کور میشه ، ولی ایشون جواب دادن که :" اگه منم که 32 شبه دارم کارو اینجا اجرا میکنم بهتون میگم دید دارید." اقای ایمانیان عزیز! شما که 32 شب از روی زمین اجرا رو ندیدید که بدونید چقد دید داره!
شرایط بد جایی که نشسته بودم، جواب غیر منطقی ای که در پاسخ به یک خواسته ی منطقی شنیدم، صدای خش خش پلاستیک ساندویچی که نفر کنار من 90 دقیقه خوردنشو کش دادند( بله !ساندویچ!با حوصله ی تمام ، حین اجرا) و خنده ها و قهقهه های بی مورد تماشاگران، باعث شده تنها اثر نمایش بر من فقط خستگی باشه و بس.
تماشای این نمایش فوق العاده رو به همه ی علاقمندان تئاتر پیشنهاد میکنم. همه چیز عالی بود. بازی تمام بازیگران روان و بی نقص بود. همه چیز حرفه ای و عالی بود. نمایشی حاصل زحمات یک تیم حرفه ای و کوشا با رهبری یک کارگردان حرفه ای . سپاس ویژه از آقای دکتر دلخواه عزیز! پاینده باشید .
من متاسفم از اینکه باید بگم این نمایش بسیار کار ضعیفی بود و از نظر من هیچ نکته ی مثبتی نداشت. نه از متن جذاب خبری بود نه از بازیهای گیرا. با تمام علاقه و احترامم برای آقای بابک کریمی باید بگم ضعیفترین بازی ، بازی ایشون بود . خانم ناتالی متی هم همینطور. اجرای ایشون هم اصلا چنگی به دل نمی زد. کارگردانی کار هم ( با نهایت احترام) )اصلا قابل اعتنا نبود.فقط میتونم بگم متاسفم از وقتی که برای تماشای این نمایش گذاشتم.
من برای جمعه 18 ام بهمن بلیط خریدم و بعد از طی مسافت طولانی منزل تا تالار مولوی ، ساعت حدود 18:30 رسیدم. تو مدتی که منتظر شروع اجرا بودم یه چیزی خیلی توجهمو جلب کرد:" چرا همه دوربین حرفه ای همراهشونه؟" و بعد تازه فهمیدم که ای دل غافل! امشب اجرای مخصوص عکاسانه! من بلیط ردیف یک رو خریده بودم اما وقتی رفتم توی سالن دیدم صندلی من پره! اعتراض کردم . آقایی که خودشونو مدیر اجرا معرفی کردند اما اسمشونو به ما نگفتند گفتند که خب عقب بشینید. اصلا عقب بهتره! ما هم سالن رو ترک کردیم.البته انصافا برخوردشون خیلی محترمانه، دوستانه و خوب بود و به ما گفتند که هر شب دیگه ای خواستیم میتونیم بریم نمایشو ببینیم.اما من هنوز اعتراض دارم. به تیوال اعتراض دارم که چرا قبل از خرید بلیط به من نگفتند این شب اجرای عکاسانه. حالا من باید یه شب دیگه تو ترافیک وحشتناک تهران تا خیابان انقلاب برم و از طرفی معلوم نیست که ایندفعه کجای سالن باید بشینم.من ترجیح میدم هیچ نمایشی نبینم تا اینکه مجبور باشم از ته سالن سرک بکشم!
تیوال عزیز، لطفا،لطفا،لطفا، پاسخ منو بده!
تیوال عزیز، لطفا ، لطفا، لطفا، عاجزانه، اطلاع رسانی دقیق باشه و کامل در مورد نمایشها.
سپاسگزارم
جالبه ! من بلیطمو از تیوال خریدم 5000 تومن که طبق اطلاع رسانی سایت فکر میکردم قیمت بلیط 7000 تومنه ولی با تخفیف برای اعضا میشه 5000 تومن. امروز که رفتم بلیطمو گرفتم دیدم روی بلیط نوشته : قیمت 4900 تومن! کسی میدونه موضوع چیه؟!
سلام.چرا تیوال بلیط ردیفهای یک تا هفت این نمایش رو برای فروش نمی ذاره؟ دوستان اطلاعی دارند که بلیط ردیف یک تا هفت رو چطور میشه تهیه کرد؟ ( غیر از خرید حضوری البته)