یادداشتی بر نمایش «آماس» به کارگردانی آرش سنجابی
«آماس» بیانگر انسان قدرتمند در هاله ابر اگاهی ذهن است که در تله خیال و واقعیت دستخوش جبر محیطی میشود
نمایش فلسفی اخلاقی «آماس» به کارگردانی آرش سنجابی این روزها در تماشاخانه سنگلج روی صحنه است.
منتقد هنگامه علیمردانی کارشناس ارشد فلسفه و روانشناسی و دانشجوی دکترا سلامت در قلمی می نویسد: نمایش «آماس» اثری فلسفی است که میکوشد فضای واقعیت انسان معاصر را با الهام از روایت و ادبیاتی تاثیر گذار در قالب تئاتر معاصر بازآفرینی کند.
آرش سنجابی با بهرهگیری از گروه اجرایی قوی و فضا و موسیقی ، قصد دارد تجربهای تأملبرانگیز و متفاوت در ذهن مخاطب رقم بزند.
این اثر نمایشی، تلاشی برای بیان قدرت ذهن در پرورش خیال و رویا و نگرش انسان در رویارویی به اتفاقات زندگی فرد و تعمیمم آن با تله های ذهنی مخاطب در زندگی معاصر با فضای اجرایی تئاتر است.
«آماس» در نقش افرینی فضای ذهنی و نمایشی شخصیتها موفق عمل میکند اما در طراحی صحنه و نور و رنگ محدود به خاکستری، سفید، سیاه و طوسی،
... دیدن ادامه ››
القا سردی و بیجانی مفاهیمی چون پوچی، فرسودگی و سایهی خاکستری زندگی است، که در طول اجرا منجر به خستگی و خواب الودگی مخاطب میشود.
البته صحنه بدون تغییر محسوس و نورپردازی میتواند روایت زندگی افراد مختلف جامعه در هاله جبر محیطی در ایجاد سر نوشت زندگی انسان کنونی باشد که با سردی و یکنواختی صحنه به مخاطب منتقل می سود
«آماس» را میتوان نمایشی فلسفی و روانشناسی دانست که عدم اگاهی و مهارت در کنترل زندگی و نداشتن قالب ذهنی هدایتمند در زندگی میتواند موجب درد و نابودی انسان در گروه های همگون شود و در جبر حاکم طبقات خرده و به زوال منجلب شود البته همواره فاصله طبقاتی و نبود مهارت و کسب اگاهی در پرورش ذهن برای رسیدن به روشنایی و زندگی بهتر دلیلی بر نابودی نیست چرا که انسان معاصر میتواند با بهرگیری از قوه عقل و بهرمندی از سلامت عقلی در تصمیم گیری درست در جبر محیطی متناسب برای زندگی بهتر باشد و تهدیدها رو به فرصت ها مبدل کند و موجب قرار گرفتن در شرایط بهتر شود
از نقاط قوت نمایش آماس حرکت بازیگران و گذاشتن نقاب و به تصویر کشیدن چهره های زشت و انسان های طرد شده در تنهای خویشتن و پناه اوردن اشتباه به مواد صنعتی و ارامبخش همچون دود که در نمایش کشیدن ممتد سیگار و دست به دست شدن سیگار و خاکستر در قالب همکاری گروهی در افیونگرهای صنعتی برای ارامش موقت با همکاری دواطلبانه و موزون با گذشت در بهرگیری از ارامش طرفین است که به واسطه این نگرش در دنیای معاصر هستیم که نتبجه آن جبر و اتفاقات منتهی شده به ان با نماد و برچسب انسان معاصر در گروه های خاص می شود
دیالوگهای تکراری با واژهای همچون استاد و معلم خیال وانسان برتر کیست؟نام تیشگان بمعنای جرقه و جمله یادآور تاریخهای آلوده به خون و فراموشیناپذیر است و موارد دیگر میتواند موجب تفکر خلاق در مخاطب شود