در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال | دیوار
S4 > com/org | (HTTPS) 78.157.41.90 : 09:42:37
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
با احترام طنز ضعیف و شوخی های پیش پاافتاه اینستاگرامی
مورد پسندمون نبود
من دیروز پیغام گذاشتم و الان پیغامم نیست. البته تو پروفایلم هست ولی گویا اینجا نمایش داده نمیشه! اگر نقدهای بد از کامنت ها حذف بشه که جای تاسف داره
حسین چیانی (هالین) و سپهر این را خواندند
غزاله م و almizan tarazu این را دوست دارند
این کامنتتون:
متاسفانه اصلا دوسش نداشتم. بخاطر این تاتر مرخصی گرفتم و الان پشیمونم. انگار آب بسته بودن توش. اصلا یه سری صحنه ها اضافه بود.…..
نمایش داده می شه.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
تقابل شخصیت ماهی و رها خیلی خوب در اومده..
طراحی صحنه می‌تونست بهتر هم باشه.
یه جاهایی متن از ریتم افتاد ولی تیر اصلی رو در پلان آخر زد.

پ.ن: خواهشا موبایل هاتون رو سایلنت کنید حداقل!!! تمرکز من مخاطب رفت چه برسه به بازیگر..
محمد فروزنده و سمیه مرجانی این را خواندند
عرفان عبدلی و f.akramian این را دوست دارند
واقعا نمی دونم چرا تو نمایش ها این موضوع رعایت نمیشه با اینکه قبل از نمایش هم تذکر سایلنت کردن گوشی رو میگن هم عکس و فیلم نگرفتن
ولی باز رعایت نمیشه تو روزی که من رفته بودم ( تو ردیف چهار) یه خانومی وسط نمایش مدام گوشیش زنگ میخورد قطع می کرد دوباره زنگ می خورد بعد می گفت بلد نیستم سایلنتش کنم !‌ چند دقیقه هم با اطرافیانش پچ پچ می کردن چه جوری گوشی رو سایلنت کنن گوشی رو داد به یکی از همراهانش تو چند صندلی اون ور تر هعی می گفت بگو رمزش چیه !‌صاحب گوشی هم می گفت یادم نمیاد ، این رو بزن ، آخ اشتباه گفتم خب پس اینو بزن !! وای قشنگ چند دقیقه پچ پچ اینا ما رو کلافه کرد چه برسه به بازیگر
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
ممنون ازتون، خوب بود. همه ۶ نفرمان خوشمون اومد
چند پیشنهاد: نورپردازی بهتر(کمی ضعیف بود) و افکت نور و صدا میتونست تاثیر خیلی بیشتری در جذابیت اجرا داشته باشه
و
می‌دونم که اکثرتون بازیگر نبودید
همینکه خودتون بودید و نه مصنوعی، قشنگ و جذاب بود
به امید اینکه شما صورت جدید و متفاوت و حرفه‌ای رو از بازیگری نشون بدید.
دست مریزاد میگم به این گروه حرفه ای .بازی ها عالی بود. خدا قوت به عوامل گروه به خصوص خانم جنگلی بزرگوار
Hanieh Irol این را دوست دارد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
هوو بکش تا منو پیدا کنی
محمد فروزنده و امیر مسعود این را خواندند
امیر‌محمد ادیبی، مسیح راستی و خرچنگ این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
تیوال (tiwall)
درباره نمایش من i
🎭 از نسل جوان
بازیگر تئاتر می‌داند برای رسیدن به آمادگی بدن و بیان و برای آن‌که قادر باشد از نظر حسی و مفهومی به نقش نزدیک شود، تنها نیازمند تمرین نقش و کاراکتر مورد نظر نیست، بلکه لازم است تسلط و پرورش ذهن، دانش اندوزی، رشد فکری و مهارت حرکات ورزشی و فیزیکی را در ابعاد مختلف بدست آورد. یک بازیگر تئاتر که در تمام طول اجرا بر روی صحنه به‌طور زنده در ارتباط با مخاطب و سایر بازیگران است، توانمندی‌های قابل اطمینانی باید کسب کرده و بر آن‌ها مسلط باشد تا بتواند اجرایی موفق ارائه دهد. یکی از بازیگران جوان تئاتر ایران که از جمله این خصوصیات قابل توجه را در خود پرورانده و با توجه به آخرین اثری که اینک روی صحنه دارد و نقشی سنگین، دقیق و متفاوت را ایفا می‌کند، پر واضح است که توانسته به توانمندی‌های ضروری یک هنرمند تئاتر دست یابد. "سپندار اعلم" بازیگر جوانی است که این شب‌ها در باز اجرای نمایش "من" به نویسندگی و کارگردانی "مصطفی هرآئینی" به همراه "ایمان صیاد برهانی"، نقشی را ایفا می‌کند که در طول ۸۵ دقیقه، فراز و نشیب‌های زیادی را به نمایش می‌گذارد. این نمایش پس از دور اول در بهمن سال گذشته، مجدد به اجراهای پایتخت پیوسته است. "من" با دو بازیگر، دو بعد روان یک فرد هستند که می‌بایست در نمایش، هماهنگی کاملا دقیقی را به اجرا بگذارند تا انتقال مفهوم روانشناختی و نتایج حاصل از آن، به‌درستی رخ داده و به مخاطب ارائه شود. "سپندار اعلم" که از نیمه دوم دهه نود فعالیت‌های هنری خود را در زمینه بازیگری و تئاتر به‌طور رسمی آغاز نموده در نمایش‎هایی چون "بچه گرگ‌ها"، "هار"، " کالاندولا"، "دریم لند" و "من" به عنوان بازیگر حضور داشته است. وی در چند اثر با "حسین پوریانی فر" همکاری داشته و در نمایش "سومین تقطیر" مشاور کارگردانی را نیز با او تجربه کرده است. این هنرمند جوان و خوش استایل تمرینات ورزشی و بدن را به‌طور حرفه‌ای و مستمر نیز دنبال می‌کند. "سپندار اعلم" از ۲۰ مرداد ماه در دور دوم نمایش "من" در کاخ هنر به‌روی صحنه آمده است که موضوعی فلسفی از جبر، اختیار و مفاهیمی درباره هویت و پرسش‌هایی هستی شناسانه، دارد . "سپندار اعلم" و "ایمان صیاد برهانی" دو کاراکتر نمایش هستند که با ترکیبی موفق و جذاب این نمایش را اجرا می‌کنند.
با درود و خدا قوت به تمامی عوامل کافه مک آدم
از بابت هنر نمایی تک به تک بازیگران ارزشمند و نویسنده محترم و کارگردان خلاق و تهیه کننده محترم کافه مک آدم ممنون و متشکر و سپاسگزارم
بعد از چند ماه تونستم وقت بگذارم و تیاتر برم و چه نمایش خوبی هم رفتم. خیلی خوشحالم از دیدنش. شبم را ساخت.
در دنیای تفکر خطی خودم غرق بودم و این نمایش من را برد به زاویه و دیدی بسیار فراتر از جایی که ذهن من داشت باهاش مواجه می شد. دیدم را گسترده کرد‌. به جهانی بالاتر از مکان و زمان! می چرخیم چون نبینیم، می چریم چون نبینیم، می خوریم چون نبینیم ....... خیلی باحال بود ، مفهومی و خلاقانه آنچه نسترن واقعا دوست داره :)
فقط سالن نمایش خیلی گرم بود و هیچ تهویه ای نبود! آدم دلش واقعا برای تیاتر شهر می سوزه با این وضع رسیدگی. برای دکور واقعا خرج شده بود و به مخاطب احترام گذاشته شده بود. تا حالا تیاتری ندیده بودم که بر محور ایگرگ بچرخد، همیشه بر محور زد می چرخید ! و بازیگران توانا با آمادگی بدنی به این بالایی که روی این نوع صحنه که دایم در حال گردشه بتوانند بازی کنند !
توصیه می کنم که نه ردیف خیلی جلو بلیط بخرید نه خیلی عقب. وسط از همه جا دیدش بهتره که صدا هم بشنوید.
به گرما خوردنش می ارزید !
بسیارر نمایش خوبی بود بازی ها و موسیقی حس خیلی خوبی به آدم می داد. از اون کارایی بود که معلومه براش وقت گذاشته شده پیشنهاد میکنم حتما ببینید.
فاطمه فکری این را خواند
Behzad Abdi، Razie Hood، Sana Ghazi و بهناز نادری این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
به عنوان یک مخاطب عام این نمایش را پسندیدم بازی خانمهایی که نقش سیاوش، تهمتن و سودابه را بازی کردند خیلی خوب بود
اما ضعف های جزئی داشت اول صدای تبل با ریتم ناخوشایند که البته هرچه داستان جلوتر میرفت استفاده از آن کمتر میشد
دوم انتخاب خانمی که بازیشون بد نبود ولی چهره غیر طبیعیشون هم حس کمتری را منتقل میکرد و هم مناسب بازی در نقش ی شخصیت خیلی قدیمی نبود
امیدوارم باز هم از این نوع نمایشها اجرا بشه
مجید یارندی پور و امیر مسعود این را خواندند
بهاره خالقی و ندا گلرنگی این را دوست دارند
ممنون از نگاهتون
۲۷ مرداد
سپاس از نظراتتون
۲۹ مرداد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
فروش بلیت‌های پنجشنبه و جمعه کی روی سایت باز میشه؟ کسی میدونه کجا اطلاع رسانی میشه؟
Mahta M (u.w6h3c5)
درباره نمایش قاب i
نمایش نوآورانه ای بود. لذت بردم از اجراها به خصوص اجرای شایان تقدیسی که به نظرم در این کار بهترین بازی ها رو داشت
با سلام و خسته نباشید به همه عوامل گروه اجرایی نمایش
دیروز افتخار داشتم نمایش را ببینم
نمایش بسیار جذاب، خوش‌ریتم و با بازی‌های یکدست، کارگردانی حرفه‌ای، نکته حائز اهمیت و خلاقانه کار، استفاده کارگردان از تمام فضای سالن چهارسو و طراحی صحنه کاربردی نمایش است.

امیدوارم فرصت شود یادداشتی درباره نمایش بنویسم
خسته نباشید
یادداشتی بر نمایش «آماس» به کارگردانی آرش سنجابی
«آماس» بیانگر انسان قدرتمند در هاله ابر اگاهی ذهن است که در تله خیال و واقعیت دستخوش جبر محیطی میشود
نمایش فلسفی اخلاقی «آماس»‌ به کارگردانی آرش سنجابی این روزها در تماشاخانه سنگلج روی صحنه است.
منتقد هنگامه علیمردانی کارشناس ارشد فلسفه و روانشناسی و دانشجوی دکترا سلامت در قلمی می نویسد: نمایش «آماس» اثری فلسفی است که می‌کوشد فضای واقعیت انسان معاصر را با الهام از روایت و ادبیاتی تاثیر گذار در قالب تئاتر معاصر بازآفرینی کند.
آرش سنجابی با بهره‌گیری از گروه اجرایی قوی و فضا و موسیقی ، قصد دارد تجربه‌ای تأمل‌برانگیز و متفاوت در ذهن مخاطب رقم بزند.
این اثر نمایشی، تلاشی برای بیان قدرت ذهن در پرورش خیال و رویا و نگرش انسان در رویارویی به اتفاقات زندگی فرد و تعمیمم آن با تله های ذهنی مخاطب در زندگی معاصر با فضای اجرایی تئاتر است.
«آماس» در نقش افرینی فضای ذهنی و نمایشی شخصیت‌ها موفق عمل می‌کند اما در طراحی صحنه و نور و رنگ محدود به خاکستری، سفید، سیاه و طوسی، ... دیدن ادامه ›› القا سردی و بی‌جانی مفاهیمی چون پوچی، فرسودگی و سایه‌ی خاکستری زندگی است، که در طول اجرا منجر به خستگی و خواب الودگی مخاطب می‌شود.
البته صحنه بدون تغییر محسوس و نورپردازی میتواند روایت زندگی افراد مختلف جامعه در هاله جبر محیطی در ایجاد سر نوشت زندگی انسان کنونی باشد که با سردی و یکنواختی صحنه به مخاطب منتقل می سود
«آماس» را می‌توان نمایشی فلسفی و روانشناسی دانست که عدم اگاهی و مهارت در کنترل زندگی و نداشتن قالب ذهنی هدایتمند در زندگی میتواند موجب درد و نابودی انسان در گروه های همگون شود و در جبر حاکم طبقات خرده و به زوال منجلب شود البته همواره فاصله طبقاتی و نبود مهارت و کسب اگاهی در پرورش ذهن برای رسیدن به روشنایی و زندگی بهتر دلیلی بر نابودی نیست چرا که انسان معاصر میتواند با بهرگیری از قوه عقل و بهرمندی از سلامت عقلی در تصمیم گیری درست در جبر محیطی متناسب برای زندگی بهتر باشد و تهدیدها رو به فرصت ها مبدل کند و موجب قرار گرفتن در شرایط بهتر شود
از نقاط قوت نمایش آماس حرکت بازیگران و گذاشتن نقاب و به تصویر کشیدن چهره های زشت و انسان های طرد شده در تنهای خویشتن و پناه اوردن اشتباه به مواد صنعتی و ارامبخش همچون دود که در نمایش کشیدن ممتد سیگار و دست به دست شدن سیگار و خاکستر در قالب همکاری گروهی در افیونگرهای صنعتی برای ارامش موقت با همکاری دواطلبانه و موزون با گذشت در بهرگیری از ارامش طرفین است که به واسطه این نگرش در دنیای معاصر هستیم که نتبجه آن جبر و اتفاقات منتهی شده به ان با نماد و برچسب انسان معاصر در گروه های خاص می شود
دیالوگهای تکراری با واژهای همچون استاد و معلم خیال وانسان برتر کیست؟نام تیشگان بمعنای جرقه و جمله یادآور تاریخ‌های آلوده به خون و فراموشی‌ناپذیر است و موارد دیگر میتواند موجب تفکر خلاق در مخاطب شود
محمد فروزنده این را خواند
زینب عباسی، سوگند صدیقی و Ghazaleh Moghadamrad این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
همیشه آرزو داشتم کلاس بازیگری بروم و نشد یا اراده نکردم. این تئاتر باعث شد به آرزویم برسم. سودای بازیگری در سر بسیاری است و این تئاتر کمک می‌کرد متوجه شویم تا چه حد ناپخته هستیم و مسائل پیش‌پاافتاده‌ای مثل راه رفتن، نشستن، ادای درست کلمات، نظم و ... تا چه حد در ساختن یک بازیگر قابل، تأثیرگذار هستند و راستش تا چه حد افراد پرآوازه در این وادی حضور دارند که فاقد ویژگی‌های ذکرشده هستند.
تنها شرایطی که از بازی شخصی، بیش از نورا هاشمی لذت ببرم؛ زمان حضور بانو گلاب آدینه روی صحنه است.
و واقعاً چقدر خوشحالم که این هنر و استعداد موروثی از مادر به دختر رسیده و تصور کنید؛ صحنه‌ای که میزبان این مادر و دختر، با هم باشد؛ تا چه حد جذاب است.
یک نکته‌ی مهم، خندادن مخاطب در عین سلامت متن نمایش بود. مدت‌ها بود نمایشی ندیده بودم که فارغ از شوخی‌های جنسی باشد. ممنونم.
اشاره به منزوی بودن بازیگران قابل و در عوض جولان نابازیگرهای پرحاشیه و پرمخاطب، حرفی بود که بسیار به دل نشست.
خسته نباشید به گروه خوب «هم این و هم آن«، به ویژه بانو گلاب آدینه و بانو نورا هاشمی.
تیوال (tiwall)
درباره نمایش صلح عباس آباد i
🎭 چالشی تازه
بازیگری تئاتر در نگاه بیرونی ممکن است پرهیجان و جذاب به‌نظر برسد، اما در عمل یکی از سخت‌ترین شاخه‌های هنرهای نمایشی است. سختی‌های بازیگر تئاتر را می‌توان در ابعاد مختلف بررسی کرد، تمرینات طولانی و طاقت‌فرسا، اجرای پیوسته و زنده بر روی صحنه، استفاده از بدن به‌عنوان ابزار اصلی انتقال، و حتی دستمزد کم. همه این‌ها چالش‌های متفاوتی برای یک بازیگر تئاتر ایجاد می‌کنند و اوست که باید از پس این چالش‌ها برآید و متعهدانه هر روز بهترین نسخه خود را بر صحنه ارائه دهد؛ امری که تجربه و پشتکار زیادی می‌طلبد. “رضا عموزاد”بازیگر عرصه هنرهای نمایشی، کار خود را در سنین نوجوانی و با تئاتر منطقه‌ای آغاز نمود، این بازیگر در ادامه توانست با حضور مستمر در عرصه نمایش جایگاه خود را در این فیلد کاری تثبیت نماید. این آکتور در مقام نویسنده نمایش “این یک ناصرالدین شاه نیست” را نوشته و در سال ۱۳۹۵ کارگردانی نموده است. این فعال هنری بیشترین تمرکز و فعالیتش را محدود به بازیگری بر روی صحنه نموده است و تا کنون در آثار زیادی از جمله “جیجک علیشاه، قصه‌ی بخت برگشته،در وقت مقرر و در رو روی پست چی باز نکن” به بازیگری پرداخته است، همچنین فیلم‌های سینمایی “تی تی، جنگل پرتقال، علت مرگ: نامعلوم، زیباصدایم کن” و سریال‌های “شهرزاد(فصل اول)، در انتهای شب” و فیلم‌های کوتاه عرصه حضور او در بازیگری بوده است. این بازیگر باتجربه این روزها با نمایشی دیگر به صحنه بازگشته است، نمایش “صلح عباس آباد” نام اثریست با بازی او که این روزها در تماشاخانه ملک به روی صحنه رفته است. مجید فرهنگ و وحید منتظری نویسندگان نمایشنامه بوده و پارسا امیری زاده و سینا عتیق نیز مشترکا این اثر را کارگردانی می‌کنند. نفس بازغی، مجید فرهنگ، مرصاد فیضی، سحر لطفی، پوریا و میثم نوروزی نیز دیگر بازیگران این اثر نمایشی‌اند که تا نیمه شهریور در تماشاخانه ملک به روی صحنه خواهد بود.
امتیاز نمایش ( نود و یک ) از نگاه تاترینا : ۷
( ملاک امتیازدهی : از ۱ تا ۱۰ )
………………………………………………
متن نمایش ( نمایشنامه ) : ۶
کارگردانی : ۸
بازیگری : ۸
طراحی صحنه ( دکور ) : ۷
طراحی نور : ۷
طراحی صدا و موسیقی : ۸
طراحی لباس و گریم : ۶
تأثیرگذاری کلی نمایش : ۶
ارزش توصیه به دیگران : ۷
………………………………………………
کیفیت ... دیدن ادامه ›› سالن اجرای نمایش : ۵
………………………………………………
روایت تاترینا از نمایش ( نود و یک ) :

نمایش ( نود و یک ) تراژدی‌ ای معمایی، سوررئال و نمادین است و نه روایتی خطی و متعارف؛ اثری شاخص که در مرز خیال، خاطره و واقعیت شکل می‌ گیرد و نه در چهار چوب داستانی جنایی به معنای کلاسیک.
در این اثر، مخاطب نه با روایتی روشن بلکه با تجربه ی ذهنی آسیب دیده و پریشان مواجه می‌ شود؛ ذهنی آشفته که صحنه را به فضای محدود و مبهمی بدل می‌ سازد، بی‌ هیچ نشانه‌ ی مشخص از موقعیت واقعی که معلوم نیست دقیقاً کجاست…
در این نمایش، ( مقتول ) در عین حال هم حضور دارد و هم غایب است و این وضعیت پارادوکسیکال، کیفیتی شاخص و قدرتمند به نمایش می‌ بخشد و تجربه‌ ای تمام‌ عیار از یک تجربه ی تأتری را برای مخاطب فراهم می‌ آورد.
این اثر با نمایش چرخه‌ های تکراری و بی‌ نتیجه، جهان ابزورد را متجلی می‌ کند؛ جهانی که در آن هیچ اتفاقی به سرانجامی قطعی نمی‌ رسد و ابهام نمایش تا مرز نامفهومی پیش می‌ رود و این، دقیقأ بازتابی است از خودِ زندگی…
این نمایش روان، خوش‌ ساخت و در عین حال سرشار از ابهام است و مخاطب را در کنکاش و وهم سرگردان نگاه می‌ دارد، درست همچون ذهن که خاطراتش به‌ صورت کلاژهای گسسته بازتولید می‌ شوند. ورود هر پرسوناژ به صحنه همچون گشوده‌ شدن دریچه‌ ای تازه به سوی بخشی از ذهن است و هر خروج، جای خود را به خاطره‌ ای دیگر می‌ دهد.
گفت‌ وگوهای انتزاعی و رفت‌ و آمد مداوم میان گذشته و اکنون، فضایی وهم‌ آلود و رازآمیز می‌ سازند؛ گویی خاطرات به شکل اشباح روی صحنه جان می‌ گیرند. این نوسان روانی کلاژگونه با کارگردانی هوشمندانه به شکلی کاملأ چشم‌ نواز اجرا شده است.
( نود و یک ) به تماشاگر یادآوری می‌ کند که صحنه‌ ی تأتر الزاما محل روایت‌ های منسجم و سرانجام یافته نیست؛ بلکه می‌ تواند انعکاس ذهن‌ شناور باشد، درست همانند تمامی انسان‌ ها که در مواجهه با خاطرات، تروماها و زخم‌ های خود، هیچگاه به نتیجه‌ ای مطلق نمی‌ رسند و ذهنشان در آشوبی بی‌ پایان و سرگردان می‌ ماند. از همین رو، این نمایش تماشاگر را پس از پایان اجرا نیز درگیر می‌ کند تا خود به دنبال حقیقت بگردد، هرچند به نتیجه‌ ای قطعی نرسد.
در این اثر، شخصیت‌ های نمایش بیش از آنکه فردیت داشته باشند، نماد وضعیت‌ های انسانی‌ اند و روابط میان آنان نه بر عواطف و روان‌ شناسی ملموس بلکه بر جدل‌ های ذهنی استوار است؛ امری که توانمندی خالق اثر را برجسته می‌ کند. میزانسن هایی دقیق و بهره‌ گیری از طراحی صحنه‌ با چیدمانی نامتعارف، نورپردازی متفاوت و موسیقی هوشمندانه، فضای سوگوارانه، تعلیق‌ آمیز و آشفته ی اثر را تقویت کرده و جهانی نمادین و منحصر به فرد را پیش روی تماشاگر قرار می‌ دهد.
اجرای پرسوناژها ( به استثنای دو پرسوناژ پایانی ) نیز در چهارچوب سبک اثر، درخشان و کنترل‌ شده است؛ بی‌ اغراق، دقیق و در خدمت کلیت اثر.

در مجموع، ( نود و یک ) نمایشی است برای مخاطبان جدی و اندیشمند تأتر؛ نمایشی برخلاف روایت‌ های کلاسیک، تکه‌ تکه، استعاری و تفکربرانگیز در چهارچوب اکسپرسیونیسم که از منطق ابزورد تغذیه می‌ کند.
تبریک به گروه اجرایی این اثر، که بی‌ اعتنا به جذب تحسین و تأیید عمومی، نمایشی تمام‌ عیار را به صحنه برده‌ اند.
فریبا
ای کاش در برگه نمایش می نوشتند فقط جهت تماشاگران جدی و اندیشمند تاتر، که امثال من اصلا نمی رفتیم
شما از مخاطبان حرفه‌ای و جدی تأتر هستید.
۰۱ شهریور
فریبا
ای کاش در برگه نمایش می نوشتند فقط جهت تماشاگران جدی و اندیشمند تاتر، که امثال من اصلا نمی رفتیم
شما چرا به دیدن این همه فیلم آبکی مسخره ی کمدی که تو سینماها هست نمیرید؟ اونجا مناسب شماست
۰۴ شهریور
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
به‌نظرم اجرای ضعیفی بود؛ هماهنگی لازم میان اعضا وجود نداشت. اگر جذابیتی داشت، بیشتر به‌خاطر موسیقی و صدای آقای علیزاده بود، وگرنه در مجموع اثری فاخر به حساب نمی‌آمد.
دمِ صبح
اندکی بین شاخه های سپیدار
آسود و رفت ماهِ خسته.
۲ نفر این را امتیاز داده‌اند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید