کاری رو که تعریفش رو در جشنوارهی دانشجویی شنیده بودم
نمایشی با کارگردانی مسلط و درست بهار رضیزاده و بازی های اندازه و استاندارد
بدون ادعا و بدون ادا و اطوار
با ریتمی درست و تایمی مناسب
با متنی ساده از رسول کاهانی. تکرارِ روایت و تکمیل روایت در اثر تکرار از یک موقعیت ساده در شرایطی ساده.
به نوعی ابسوردی که همه در زندگی روزمره باهاش سر و کار داریم و این روزها داره شکلی ترسناک به خودش میگیره.
خسته نباشید به همهی اعضای گروه
این نمایش رو از دست ندین. کاری که تعداد زیادی از دوستان بعد از حدودِ دو سال تلاش و تحقیق و تمرین به صحنه بردن.
برای تمام اعضای گروه آرزوی موفقیت دارم.