خیلی ساله که اینجا نه نمایش‌هایی که دیدم رو تیک زدم نه نظری ثبت کردم که بشه رزومه و مرجع واسه تصمیم‌گیری که من مخاطب تئاتر محسوب میشم یا نه؛ فقط خدا رو شکر از وقتی کلنگ تیوال خورده اینجا بودم و اکانتم تازه نیست که حرف و حدیثی پشتش باشه...
من شب اول، اجرایی رو دیدم که هم بازی‌های خیلی خوب و هم بازی‌های نه‌چندان خوب رو داشت، که با آگاهی کامل از «اجرای اول بودن»، ترجیح میدم انتقادی نکنم.
متنی اجرا رفت که از یه طرف انسجامش با وجود کاراکترهای زیاد و از طرف دیگه سیال بودنش با وجود دیالوگ‌های جدی و کمدی کنار هم، برام دلنشین و واقعاً قابل قبول بود و بعد که فهمیدم با محدودیت‌هایی مواجه شده بوده، باز بیشتر بهش فکر کردم.
کارگردانی خیلی بد و خیلی خوبی که دوستان میگن رو واقعاً متوجه نمیشم! از این خوب و بدی که ارائه میدین باید چی برداشت کنیم؟ اگر سواد کارگردانی داشتم حتماً با یه نقد دقیق و جزءبه‌جزء ازش حرف میزدم، اما برای منِ مخاطب، تیکه‌پاره نشدن نمایش با وجود بازیگرای زیاد و حرکت صحیح از فضای رئال نمایش به ورود مغز و پایان‌بندیش، نشون‌دهنده‌ی اینه که به قول یکی از مخاطبان همین‌جا، کارگردان دقیقاً می‌دونسته که در چه بستر و با چه متریالی داره کار میکنه و میخواد با ما چه صحبتی داشته باشه.
من نمایش رو دوباره می‌بینم برای دیدن تغییراتش و برای این که ببینم بازم مخاطبانش موقع خروج از سالن، به اندازه شب اول حالشون خوب هست یا نه.